Ik ken geen land dat zulke fantastisch gelegen restaurants en terassen heeft als Griekenland. Over de keuken kan ik kort zijn. Vers en eenvoudig en meestal overal dezelfde kaart. Tot nu toe eten we altijd verse vis. Ik heb het idee dat ik hier supergezond eet, ze doen ook niet misselijk met de porties verse groente.De wijnen van het eiland hier zijn verrassend. Ik had alleen zonder op het prijskaartje te letten wat flessen in de boodschappenmand gedaan en ook niet opgelet met afrekenen. Gemiddeld zo’n 30 euro per fles bleken die eenmaal in de camper, en dat in de supermarkt. We hebben ze maar met heel veel aandacht opgedronken

Het mannetje zwemt de laatste dagen als een otter, heeft de smaak te pakken net zoals wij..

Dinsdag 3 oktober.

Vanochtend vertrokken van de fijne camping in Sami. We gaan richting Poros en we rijden weer door een overdonderend mooi landschap vol met cipressen. een Arcadisch landschap, dat komt dan bij me op.

In Poros weer een fijn wild plekkie gevonden voor de nacht. We staan hier tot nu toe alleen, dus Wallemans lekker los. Vanmiddag wezen lopen naar het dorp en de haven, daar tickets gekocht voor de ferry-overtocht. Morgen 14.15 varen we over naar de Peloponnesos. Nog wat gegeten in het dorp, was wat minder deze keer. Vieze wijn en matige Stifado met teveel stukken vet.

Griekse salade is altijd goed natuurlijk, daar valt niet veel aan te verzieken.

Na de lunch in de bloedhitte terug gelopen naar de camper en ik dook met bh en onderbroek de zee in, die ondertussen flinke hoge golven had. Tja, dan merk je dat je geen jonge zeenympf meer bent. Ik sloeg meerdere malen over de kop en zag geen mogelijkheid om mezelf staande te houden. Hard krijsen naar Ron; "help, hellep me dan toch!??" Die heeft me uiteindelijk met veel moeite uit de zee kunnen sleuren. Dan zie ik net 2 échte oudjes, tachtigers schat ik zo, wel gewoon door die hoge golven duiken. Ik geef dan maar de vieze wijn, de pompeuze maaltijd de schuld, die maakte mij topzwaar waardoor ik buitelde...tja laf excuus hè..

Morgen verlaten we het prachtige Kefalonia. Nu terwijl ik dit stukje schrijf in de deuropening van de bus, met heerlijke Griekse muziek op de achtergrond, zicht op zee en strand, dan krijg ik nu bijna al heimwee en weet ik zeker dat we nog veel vaker naar Griekenland gaan. Het is hier zo relaxt overal. De mensen zijn vriendelijk, verbodsborden moeten hier nog uitgevonden worden. Toch willen we ook een beetje cultuur op gaan zoeken nu, en dat heb je hier op het eiland weinig. Het is n.l in 1953 getroffen door gigantische aardbevingen en alle dorpen zijn daardoor verwoest. Wel weer opgebouwd, maar geen historische dorpjes of oudheden meer.

Woensdag 4 oktober.

De sterfdag van mijn moeder 22 jaar gelden. Ze was net zo oud als ik nu ben en kon het leven al vanaf haar jonge jaren niet aan. Uiteindelijk heeft haar zelfgekozen dood haar de rust gegeven waar ze zo naar verlangde.

Okay, we zijn dus vertrokken van het mooie Kefalonia vanmiddag. Slecht geslapen vannacht, ondanks dat het hier hartstikke rustig en veilig is reden er steeds auto’s over het terrein waar Ron dus doorheen slaapt en ik lig te waken.

Laatste foto van onze mooie plek, waar ik wel wat kanttekeningen bij heb. Het is dus een gedoogplek waar regelmatig veel campers staan. Waarom laten die zo’n rotzooi achter en poepen die in de bosjes? Niet gek als ook Griekenland allemaal verboden gaat krijgen. Ruim je zooi op en poep desnoods in een plastic zak als je geen voorzieningen aan boord hebt.

Vaarwel mooi Kefalonia...

In anderhalf uur vaar je over naar de Pelopennesos. We zitten prettig buiten en snacken en drinken wat.

Nu zijn we op een camperplek in de buurt van Kastro. Hier blijven we vannacht. Een modern ogend restaurant met een bijzonder vriendelijke eigenaar staat het toe dat je op zijn terrein overnacht, doucht,  water leegt en in neemt en zelfs elekticiteitaansluiting is aan wezig...als je maar in zijn restaurant eet, en dat gaan we met plezier straks doen. Morgen nemen we een route door het binnenland richting Olympia. Even geen zee en geen strand, maar bergen bossen en cultuur.

Donderdag 5 oktober.

Helemaal geen verkeerde plek voor een nacht. Gisterenavond in het restaurant dachten we een gezonde salade en een pizza te nemen. Allemachtig, wat een enorme pizza. Na 3  puntjes zat ik al overvol en omdat ik tegenwoordig een verstandige vrouw ben heb ik me deze keer niet overeten, hoe smakelijk die ook was. Goed geslapen, leuke omgeving voor een wandeling met Wally en nu op, de binnenlanden in. Even wennen ook weer, want hoe lieflijk, mooi en schoon Kefalonia is, dat blijkt niet het juiste beeld te zijn van Griekenland. Rotzooi onderweg. Gestopt op een picknickplek om wat te lunchen, maar we werden gewoon naar van de rotzooi...hoe is het in godsnaam mogelijk dat je zo’n troep achterlaat.

De lunchplek, lijkt idyllisch maar is het niet. Rommel en een aanval van insecten.

De tocht gevolgd via een groene route richting Olympia en het landschap onderweg was zo ontzettend mooi, net zoals op schilderijen uit de oudheid. Dit is wat ze bedoelen met een Arcadisch landschap. Ik heb m’n best gedaan maar het is niet op een foto vast te leggen, dus laat maar. Doet het zo tekort als ik die ga plaatsen. Onderweg even boodschappen gedaan in een grote Griekse super, dus kunnen we volgeladen met proviand een mooi plekje zoeken voor vannacht.

Oh ja, nog even dit. Onderweg zie je in Griekenland overal langs de weg van dit soort kleine kastjes/huisjes staan. Deze is toevallig een gesloopte, maar doorgaans zijn het kleine monumentjes. Dit betekent dat op deze plek iemand verongelukt is. Als er een kruis bovenop staat dan in degene overleden, is er geen kruis dan heeft degene het ongeluk overleefd, staan er meerde kruizen of kruisjes op, dan waren er meer volwassenen of kinderen bij betrokken. Je ziet er zó veel langs de weg dat je je afvraagt of Griekenland wel veilig is om te rijden.

Het was even zoeken, maar we hebben weer een prachtige plek gevonden aan een rivier om de rest van de dag en nacht te slijten. Wally lekker los...alhoewel totdat we buren kregen. Een jong Slowaaks gezin met 2 kleine jongetjes, en ja daar wil Wally dan direct gaan kennis maken en nog liever gelijk hun camper in, op zoek naar wat eetbaars. Afgelopen dus met de vrijheid voor Wallemans.

Mamadoupolus probeert wat te lezen.

Morgen gaan we proberen Olympia te bezoeken. Dit, en de Acropolis in Athene, is één van de twee oudheidkundige bezienswaardigheden die niet met de hond bezocht kunnen worden. De rest van alle oudheidkundige trekpleisters mogen honden aangelijnd mee. We zien wel of we een schaduwplek kunnen vinden voor de bus en dan samen even gaan kijken. Zo niet, dan zijn er nog oudheidkunde bezienswaardigheden zat in dit land.

Vrijdag 6 oktober.

Tja, wat kan er wel eens een rotdag tussen zitten. Het begon goed met een lekker fris zonnetje vanochtend. Rustig aan naar Olympia gereden om ons voor een nacht op de camping te installeren. Wasje gedraaid en op naar de modere stad Olympia om wat te eten. Drama op het terras, want Wally zag een kat en wij niet...gevolg: tafel vol met servies en glazen werden meegesleurd. Ik baal hier echt van. Je hoopt dat Wally gaat wennen aan die vele katten, maar niks daarvan. Toen in de bloedhitte naar onze camping gelopen en eenmaal puffend daar, blijkt dat Ron zijn mobiel gestolen, althans dat vermoeden we, is. Terug naar het restaurant en daar was hij niet , bij de camper alles ondersteboven gegooid, en niks gevonden. Bellen er naar toe kon ook niet, de mobiel was uitgezet, dus gewoon gestolen. Tja en dan heb je ineens een probleem. Ron doet alles met zijn telefoon, alle betalingen, zijn klanten bellen hem via dat ding tijdens deze reis. De boel geblokkeerd en naar de politie. Jasses mensen, hier zit je niet op te wachten.

Zaterdag 7 oktober.

Nou, ik krijg het amper uit mijn mond, maar wat zou ik zijn zonder Ron, die vent is zo handig en slim. We hebben weer internet, hij kan via een oud mobieltje dat we bij ons hadden weer bellen en appen. Kortom, een groot gedeelte van het leed is voorbij. Ron heeft ook leuk kennis kunnen maken met de Griekse politie en die maakten er een heerlijke Griekse wanordelijke aangifte van met zeer warrige communicatie, maar wel leuk. Olympus hadden we helemaal geen zijn meer in. Hier was het nog te warm om Wally in de camper achter te laten, dus zijn we gaan rijden de bergen in.

Ik ben echt lyrisch van Griekenland, maar het is niet allemaal geweldig. Dit kom je dus constant tegen als je een wandeling gaat maken. Rotzooi, rotzooi...

Mooie knoestige stokoude bomen onderweg...

En rondom je heen een heel mooi landschap, dat door z’n wijdsheid moeilijk goed is vast te leggen.

Het stadje Demitsana was het doel voor vandaag.

Is wel leuk. Ik zit bij een groep op Facebook "met de camper op reis in Griekenland", en daar haal ik zulke leuke info vandaan van mensen die nu ook in Griekenland zijn. Ik kijk eigenlijk amper nog in mijn reisboeken, maar volg gewoon iemand die al een week verder is met de reis en zulke leuke informatie geeft,. Zo ook dit leuke stadje.

Leuk, toeristisch, maar niet te...

We hebben hier behoorlijk authentiek gegeten. Het ziet er niet uit, maar was zo lekker. Ik heb voor het eerst van mijn leven geit op,dacht dat dat gortdroog zou zijn, maar niet van dat. Heerlijk mals en smaakvol vlees.

En dan zo’n half uur rijden van het stadje vinden we deze plek om te overnachten. Het is hier oorverdovend stil, geen mensen, geen huizen en bijna onwerkelijk, ook dat dit allemaal nog mogelijk is in Griekenland. Ik ga zo deze week publiceren mensen. Tot volgende week..