Dit filmpje hoorde nog bij week 4

Onze plek bij Col de lautaret van de afgelopen 2 nachten. Beetje lange video ook nog in slowmotion, maar ik weet niet hoe ik ’m in moet korten, dus val er maar lekker bij in slaap..

We zijn onze laatste week ingegaan. Voelt al veel langer en ik laat thuis dan zo achter me dat ik echt moet verzinnen wat voor dingen en wat voor verplichtingen er ook alweer thuis nog op het programma staan, maar voorlopig hebben we nog een week.

Vanochtend flink door gereden richting Chambery, boodschappen gedaan, stokbroodje geluncht op een picknickplaats en in de middag op zoek naar een mooi vrij plekje voor de avond en nacht. Meestal ging dat van een leie dakkie deze reis, maar vanmiddag wilde het niet lukken. Of de plek was niks, of teveel vliegen, of een boom versperde de weg...uiteindelijk nu op een acceptabele plek aan de Rhone, daar waar de rivier nog niet heel erg breed is. Departement L’Ain zijn we nu , tussen Chambery en Bourg en Bresse. Niet veel te melden vandaag, behalve dat ik vandaag ineens helemaal klaar was met Wally. Luistert voor geen meter de laatste dagen, en is alleen maar op zoek naar restjes eten die andere mensen achter hebben gelaten. Het lijkt wel of hij altijd honger heeft. Het erge is dat als hij een berisping krijgt van mij hij echt ontdaan is en dat ik dan niet weet hoe snel ik het weer goed moet maken, dit in tegenstelling tot Sjors, die kon je gewoon aankijken met een blik van "mens je lult maar een end weg", ik trek toch mijn eigen plan. Okay, morgen weer wat noordelijker.

Zelf gekookt vanavond en het smaakte heerlijk. Die Franse asperges zijn wat pittiger en meer bitter van smaak dan de Hollandse, maar verrukkulluk.

Nog even een planning op de kaart voor de volgende dag.

Zondag 26 mei

Vandaag voornamelijk gereden. Ik ben aan de diarree, dus heel de ochtend krampen en regelmatig een noodstop moeten maken. Toch best wat opgeschoten dus in de middag een camping gevonden....en had ik het van de week nog over zo’n heerlijk ongecompliceerde municipalcamping, nou dit was er ook één, maar dan van een heel ander kaliber. Het is echt niet dat ik wat tegen travellers heb, want eigenlijk vind ik dat wel mooi van die grote groepen families zonder vaste woonplaats, maar meestal wel een dikke mercedes en een loeier van een caravan aan de haak. Nou de hele camping stond hier vol mee. Herrie, geschreeuw, kinderen op van die brommertjes die over de camping scheurde. We hadden het al snel gezien, alles weer ingepakt en we zijn 12 kilometer verderop naar de volgende camping gereden. Morgen willen we in Freiburg aankomen. Duitsland dus..

Maandag 27 mei.

Ik vergeet helemaal te schrijven dat we in de avond naar een loeispannende Engelse serie kijken. "Safe", d,r zit echt vaart in, ouderwetse "who dunnit". Vanavond de laatste 2 afleveringen. Vanochtend voordat we Duitsland inrijden nog even naar een Franse Supermarkt om het nodige in te slaan wat ze in Nederland niet hebben. Helaas was dit een wat mindere super, dus niet alles kunnen scoren.

Op weg naar Freiburg, wilden we in Duitsland even wat lunchen. We snakken naar een schnitzel, brattwurst of andere dingen uit de Duitse Gutburgelicher küchen, en zo kwamen we terecht in Breisach am Rhein...en dat zag er uit als een bijzonder mooi stadje. Ach waarom doorrijden? We zijn hier gebleven. Op een volle camperplaats, dat wel, maar niet onaangenaam. Morgen wel naar Freiburg, tenzij we onderweg weer wat anders tegenkomen.

Breisach ziet er van een afstand interessanter uit dan het eigenlijk is. Aardig stadje, mooi op een heuvel aan de Rijn gelegen.

Slaapplek vannacht.

Wandelingetje langs de Rijn met Waldolala..

Bloemen geplukt onderweg..

Even nog over die biografie van Ischa Meyer...ik ben op de helft en vind het ondertussen nog een grotere eikel dan dat ik ’m al vond. Wat een nare vent. Ik dacht echt dat ik wat sympathie voor ’m zou krijgen , maar het blijkt het tegenovergestelde en dat ondanks zijn nare jeugd in een concentratiekamp, zijn moeilijke relatie met zijn ouders. Een pedant rancuneus pestkereltje is het en als hij in huidige Me-too tijdperk geleefd had, dan had hij aan de hoogste boom gehangen. Zo ik heb gezegd!

Dinsdag 28 mei.

Vanochtend kwamen we ineens tot de ontdekking dat we geen Umweltsticker hadden voor onze bus, dat betekent dus dat je veel steden in Duitsland niet in mag, dus eerst op zoek naar een garage waar je die kon halen, was gelukkig een fluitje van een cent. Daarna een leuke wandeling gaan lopen, gevonden op de Atlas Obscura -app. "Waldmenschen Sculpture Trail", een wandelroute langs houtsnedes gemaakt door de kunstenaar Thomas Rees. Erg leuk, voor ons, maar ook voor kinderen. Een makkelijke wandelroute met onderweg wat spookachtige figuren.

Zie je de gelijkenis..? Ron ontmoet een zielsverwant hier in het bos.

Daarna zijn we de stad Freiburg im Breigau ingereden en hebben daar wat rond gewandeld. Moet eerlijk zeggen dat ik meer verwacht had van deze stad. Zeker wel mooi en het weer is geweldig( 20 graden), maar de verwachtingen lagen wellicht te hoog.

Freiburg is een typische studentenstad en dat zie vaak aan de duizenden fietsen overal.

Nu staan we ondertussen op een leuke camperplaats in Gengenbach, vanwaar je zo het stadje inloopt. Moet één van de mooiste stadjes zijn van het Zwarte Woud, maar dat gaan we morgen pas bekijken. Nu voorlopig vandaag alleen maar lezen en niksnutten.

Woensdag 29 mei.

Even nog over deze camperplaats bij Gengenbach. Echt een fijne plek...alle voorzieningen, op sanitair na, aanwezig, 200 meter van een Edeka supermarkt ( mijn favouriet in Duitsland), mooi pad/dijkje langs het water om met de hond te lopen, en binnen 10 minuten loop je zo het mooie stadje in. 

Gisterenavond eindelijk een potje Scrabble, en weet je...ik had tot de laatste zet het hoogste aantal punten en was al een feestje aan het bouwen. Ik heb n.l nog nooit gewonnen met Scrabble van Ron en nu lag ik constant ver voor met punten. Tot meneer zijn laatste zet deed en daarmee met 2 punten verschil van mij won. Is ’t niet frustrerend?

Echt een bijzonder mooi stadje.

We hebben besloten om richting huis te rijden. Op een gegeven moment ben je verzadigd en wil je naar huis en op dat punt zitten we nu, ook nog zoveel te doen ook thuis. We doen nog één overnachting in Platzfeld in de buurt van Koblenz en morgen tuffen we in 1x naar huis.

Ook weer een fijne plek, gratis aangeboden door de gemeente.

Donderdag 30 mei.

Vandaag gereden en gereden. Het is druk op de weg, vooral met vrachtwagens...maar we zijn weer thuis. We waren erg benieuwd hoe onze vorige jaar helemaal nieuw aangelegde tuin er uit zou zien. Verschrikkelijk! Dat het gras hoog zou staan dat wist ik, maar al mijn aangeplante klimplanten zijn dood. We hadden bij een hoveniersbedrijf kuipplanten in bakken gekocht, allemaal dood! Dus ik kan weer aan de slag met mijn groene vingers, die ik dus absoluut niet heb, hoe ik ook mijn best doe.

Maar okay, geen getreur...we hebben 5 fantastische weken achter de rug, ontzettend mooie dingen gezien. Afwisselend weer gehad, sowieso een afwisselende reis vond ik het. Dat is zo leuk aan Frankrijk, die diversiteit. 

Voorlopig gaan we even niet weg, Ron moet er nog even hard tegen aan voordat hij daadwerkelijk kan stoppen met werken, dus heb ik alle tijd om het hier rondom het huis weer te fatsoeneren.