Zaterdag 11 mei.

Vannacht prima geslapen. We hebben de laatste dagen op de laptop naar series gekeken , die ik altijd "zeventjes" noem, net niet slecht genoeg om te stoppen, maar nooit hemelbestormend of om aan te raden aan anderen. Nu zijn we gisterenavond een serie begonnen, die wel bevalt. Zal morgen de titel plaatsen.

Vanochtend wilden we een tour gaan rijden richting de hoge toppen van de Pyreneeën, daar waar de sneeuw nog op ligt. Dat het zo slingerdeslinger zou worden was niet in te schatten op de kaart, maar wat een ongelooflijk mooie route was dit. Vlak langs het Parque National de Odesa. Schitterend. Het park zelf is niet toegankelijk voor verkeer, wel kan je met busjes het park ingebracht worden om te wandelen. Niet gedaan.

Schapenkudddes op de weg..

Torla, is de toegangspoort naar het park. We zijn daar jááááren terug ook eens geweest. Hebben daar toen onze wandelstokken gekocht en laat nou juist één van de wandelstokken kapot zijn...dus hier weer nieuwe gekocht.

Torla is een bijzonder leuk plaatsje, leuke restaurantjes en veel outdoorwinkels met leuk assortiment.

In Torla liet ik terwijl ik bukte om een drol van Wally in een zakje te doe, mijn fotocamera vallen. Heel het beeldscherm aan gruzelementen en de lens trok niet meer in. Ik kan wel huilen.Dit is overigens al de tweede keer met deze camera, de volgende moet stoot en valproof zijn. Ik fotografeer zo graag, is zo’n onderdeel van mijn vakantie...ik kijk altijd in het rond met een foto-oog. Okay, maar bijna iedereen fotografeert tegenwoordig met zijn mobiel, dus waarom ik niet.

Parque Odesa onderweg.

Na onderweg  ergens aardig geluncht te hebben gaan we op zoek naar een plek voor de nacht, en we vinden weer een pareltje aan de rivier de Sinca, richting Aisna. Het water staat laag, maar kan in rap tempo omhoog komen lees ik bij één review op P4N. Mij kennende wil ik dan ergens hogerop gaan staan, maar Ron vindt weer dat ik me aanstel, dus schik ik me deze keer. Ook omdat ik zo blij met hem ben, Heeft hij toch net mijn camera weer aan de praat gekregen, weliswaar met gebroken beeldscherm, maar foto’s maken lukt weer. Ik ben blij en ga dus niet zeuren om de bus te verkassen.

Plekkie hè..

Met de drone gemaakt.

Zondag 12 mei.

Vanochtend toch met wat moeite onze plek verlaten. Was allemaal toch wat steiler dan gedacht en daarbij erg veel fijn los grind. Kortom de Kolonel moest weer in de Fourwheeldrive, die hij helaas niet heeft. Ik zit soms te overwegen of een 4x4 camper nou niet geschikter voor ons is. Dan kijk ik even op internet naar de prijzen van die dingen en dan weet ik weer genoeg. 170.000 euro gemiddeld. Nou ja, wie weet lopen we nog eens tegen een leuk tweedehandsje aan

We zijn gaan rijden naar het stadje Aisnà om daar nog voor de grote hitte vanmiddag wat rond te kijken. Beeldschoon. Leuke stop.

Na Aisna rijden we naar de dichtsbijzijnde camping, er moet nodig een was gedraaid worden. Dit is toch wel de meest vervelende camping tot nu toe. Duur, hond betaal je al 4.50 voor en dan niks geen uitlaatmogelijkheden voor ze. Daarbij word je begeleid naar de plek waar je moet staan en dat is pal naast een andere camper. Morgenochtend snel weg hier. 

Ondertussen werd het benauwd en benauwder, de straaltjes liepen van mijn gezicht, zo klam, zo benauwd. Nu hevige onweer en flinke regen. Heerlijk, je voelt het afkoelen. Morgen rijden we naar Vale d’ Aran, een stukje noord-oostelijker. Daar willen we nog wat wandelen.

Maandag 13 mei.

Even nog over de serie waar we zo van genieten, ik zou de titel nog noemen. "The following events are based on a pack of Lies",erg leuk, heel Engels. Ik hou er van. Okay, vanochtend vertrokken van deze niet-leuke camping en we rijden richting Val d’Aran, dat ligt net buiten het nationale park van d´Aigiiestortes, dus daar mag gewandeld worden met de hond, dat doen we morgen. Was vandaag hier naar toe weer een prachtige rit. Ik ga Spanje steeds meer waarderen en dan vooral qua natuurschoon en beeldschone oude dorpjes en stadjes. Geprobeerd boodschappen te doen in de wat grotere plaats Vielha, maar dat mocht niet lukken. Heb je in Frankrijk in bij elke plaats van formaat wel een grote super met parkeergelegenheid aan de rand gelegen, in Spanje valt dat niet mee. Uiteindelijk bij een tankstation konden we het hoognodige scoren. Gegeten in Salardu, maar dat moeten we maar gauw vergeten. Vlees met zoveel vet, dat we er misselijk van werden.

Ach ogenschijnlijk lijkt het wel lekker. Veel groente in ieder geval. Ron wordt soms gek van mijn obsessie dat we elke dag genoeg groente binnen moeten krijgen. Ik geloof heilig in het nut van veel groente..

Voor vannacht op een fijne plek. Een soort gedoogplek op het terrein van de Harley Davidsonclub. Het is maandag dus zullen ze niet komen brullen vandaag die motormannen.

We persen er nog een zogenaamd spontane foto uit met de zelfonspanner.

Morgen dus wandelen wat kilometers verderop....en daarna laten we het afhangen van het weer, want dat schijnt bar slecht te worden hier in de Pyreneeën, dus kijken we wel.

Dinsdag 14 mei.

Heel de nacht regen en vanochtend ook.

Wat doen we? Toch de wandeling maken? We vragen ons sowieso af of dat wel gaat lukken, want we moeten een heel stuk met de skiliftcabine omhoog, ik vraag me af of die wel gaat met dit weer...en is het dan mooi in dit sombere regenweer? We kijken nog even op alle weer-apps die we hebben en zien dat het in de Pyreneeën heel week blijft regenen. We zien ook dat het in Frankrijk verder bar en boos is, behalve de kust bij Narbonne, daar is het weer beter. We besluiten die richting op te gaan rijden. Ontzettend jammer, want we zitten nog maar op de helft van de Pyreneeën en hadden hier nog veel willen zien en wandelen...maar wie weet komt dat nog wel een keer.

Dit heerlijk ventje is vandaag alweer 5 jaar geworden. Ik kan wel een boek schrijven, hoe lief, leuk, goedmoedig, en een allemansvriend hij is. Hij wordt wel wat waakser gedurende deze reis. Voorheen zag je aan het kwispelen van zijn staart dat er mensen aankomen, nu slaat hij aan bij onverwachts bezoek. Is dat erg? Vinden wij niet, ook wel veilig. We tekenen voor minimaal 10 jaar bij lieve Wall.

Verder een off-day, alleen maar regen en toch voelt het heel klam. Toch nog wel last van mijn rug na de val vorige week, maar morgen zal alles beter zijn..

Nu op een betaalde camperplaats in Bram (Aude), morgen rijden we door naar Gruissan waar we wat dagen willen blijven, even weer de zee zien.

Woensdag 15 mei.

Vanochtend een uurtje rijden om in Gruissan aan te komen, het weer is beter en in iedergeval droog. De camperplaats hier is mega-groot, er kunnen zo’n 120 campers staan. We hadden al tickets gekocht voor 2 dagen en eenmaal er op vraag ik me af wat we hier in hemelsnaam doen. Ze hebben hier een douche en dat was ook de voornaamste reden, maar eigenlijk sta ik dan liever een nachtje op een camping dan dit...maar okay, voordelen zijn er natuurlijk ook. Loopafstand van het stadje, haven, strand en natuurgebied. We hebben onze camper wel 4x verplaatst om een beetje aangenaam plekje te vinden. Nu aan de rand van het park, met ietsje uitzicht op het water. We doen het er mee. 

Gewandeld naar de boulevard van Gruissan, daar lekker buiten geluncht.

Ik ben al een paar dagen bezig in dit boek. Prachtige interviews en essay’s. Zo aangrijpend soms dat ik maar 1 interview per keer kan lezen en die altijd eindigen met tranen in mijn ogen. Aanrader dit boek...als je tenminste tegen een behoorlijk portie ellende en verdriet kan, maar daarintegen krijg je ook inzichten en bewondering voor de geïnterviewden. Bekende en onbekende Nederlanders. 

Vanmiddag doen we verder niks. Opa doet een tukkie, ik lees en maak m’n website...straks een ommetje met Waldolala. We lijken wel bejaarden vandaag....en dat zijn we tenslotte ook.

Donderdag 16 mei.

Vanochtend heerlijk weer en op tijd gaan wandelen. Je kan hier een route van 6  kilometer lopen rond om het etang de Gruissan. Het eerste gedeelte was saai en ook tegelijk een fietspad dat druk bereden werd, maar het 2de gedeelte was erg mooi en kon ook Wallemans lekker los. Moet een vogelparadijs zijn hier, maar we hebben werkelijk geen één vogel gezien...op een blauwe eend  na, maar dat bleek bij nader inzien een lokeend te zijn. Op de terugweg in het oude gedeelte van Gruissan geluncht en bekeken. Erg leuk en sfeervol..

Immens grote jachthavens hier, we schatten in dat hier wel voor een miljardje of zo ligt.

Het oude Gruissan..

Vanmiddag werd het eerst donker , daarna regen en onweer en ondertussen is het zo koud dat we met de deur dicht binnen zitten. Erg stabiel is het weer nog niet hier. Morgen vertrekken we richting Arles, een stad die al lang  op het lijstje staat, maar het is er nog nooit van gekomen. Het is raar dat je weet dat het in Nederland gonst over het nieuwe kabinet en wie de premier gaat worden, terwijl het hier langs ons heen gaat. In de ochtend kijken we even op Nu.nl en daar blijft het bij...dat is ook vakantie, even afstand nemen van alles.

Vrijdag 17 mei.

Niks verandelijker dan de mens. Besloten niet naar Arles te gaan, maar naar St Remy de Provence. Moet wel even gezegd worden...hoewel de immens grote camperplaats in Gruissan bijna helemaal vol stond was het er ’s avonds en ’s nachts erg rustig en ook heel gunstig gelegen met een superfijne douche.

Okay, op naar St Remy de P...in Arles hadden we de Vincent van Gogh route willen lopen, maar als ik daar de reviews over lees, is dat helemaal niks, vandaar dat het St Remy de P is geworden. Hier heeft Vincent van G ook een periode van zijn leven geleefd en is hier opgenomen geweest na zijn psychose /Absint-delerium, althans nadat hij z’n oor er af sneed. Wat een ontzettend leuk stadje is dit. Heel Provencaals, gezellig en toch nog stijlvol ook. Leuke kunstwinkels. We hebben er met plezier wat rondgeslenterd en geluncht.

Zo’n bijzondere plant, nog nooit gezien en leek wel nep.

Na dit leuke stadje gaan we op zoek naar een Supermarkt en een plek voor de avond en nacht. Het is best druk hier overal, zal met Pinksteren te maken hebben.

Prachtig mooie plek gevonden aan de rand van de Alpilles, dat is een kleine maar hele mooie bergketen in de Provence. Stonden we eerst nog alleen, maar dat duurde niet lang. Geeft niks ruimte zat hier.

Waldolala loopt al een paar dagen mank. Soms gaat het beter dan weer slechter. Geen idee wat het is.

Lieve Yvon, ik leef zo met je mee. Je weet dat het onvermijdelijk is uiteindelijk, maar daarom doet het niet minder pijn. Veel wijsheid en sterkte met je beslissing.

Het is ondertussen al zaterdag en ik had dit gisteren willen publiceren, ware het niet dat er geen wifi verbinding mogelijk was op deze plek. Dus een dag later maar. Dag mensen.