Maandag 27 januari.

En dan zijn we de zevende week alweer in gegaan, en alhoewel we soms flink mopperen op Zuid Italië is het hier ook gewoonweg geweldig. Het weer onder andere. Vandaag strakblauwe hemel en 19 graden.
Ik heb vanochtend nog één foto gemaakt van de Etna, echt de laatste want nu gaan we zo’n 100 kilometer rijden en is die niet meer te zien.

Onze slaapplek van vannacht. Ik heb getracht een gunstige foto te maken, zonder die enorme troep overal. Afscheid van het zicht op de Etna, die vulkaan kan niet anders dan indruk op je maken. Op Sicilië noemen ze haar dan ook Moeder Etna.
We gaan rijden via de snelweg naar een camperplaats waar we minimaal 2 nachten willen blijven. Eenmaal daar aangekomen werden we ineens vanaf meerdere kanten in het Nederlands aangesproken...oh jee, een Nederlandse enclave in Italië. Wat blijkt, deze camperplaats is van Pino een Italiaan, maar wordt beheerd door een echtpaar uit Nederland, die hier als tegenprestatie gratis wonen in een beeldschoon hutje aan de zee. Dat verklaart waarom hier veel Nederlanders zitten en ook voor langere tijd, net zoals in Spanje vaak het geval is. Voor veel mensen voelt dat toch veiliger zo. Ach wij zijn altijd in voor een praatje, maar één vriendelijke dame uit Friesland wist niet van ophouden, die bleef praten. Toen toch maar netjes gezegd dat we wat wilden lezen en ik geloof dat het duidelijk was. 

Het vakantiehuisje van het beheerders-echtpaar. Ik was niet brutaal genoeg om om de hoek te fotograferen, maar wat een plekje, gewoon op het strand..

Er ligt hier een prachtig strand voor de deur, en schoon, heel schoon.

The old man and the Sea...
Vanmiddag lekker gelezen en over het strand gewandeld. Even nog druk telefoonverkeer met Nederland. Jet en Ronald en hun dochter uit Portugal verblijven onverwachts een week in ons huisje, dat eigenlijk al helemaal in de winterstand stond. Dan moet er over en weer een heleboel uitgelegd worden, maar gelukt..

Dinsdag 28 januari.

Vandaag werkelijk een hele luie dag, alhoewel er natuurlijk altijd wel wat moet gebeuren. We hebben een was gedraaid, met Wally gelopen, gelezen en zelf een pizza gemaakt vanmiddag. En dat is het, geen fluit te vertellen dus...

Soms, als je zelf geen wasautomaat bij de hand hebt, zoals op deze reis, dan kan je heel blij worden van zo’n schone wapperende was aan de lijn.

Zelfgemaakt op de Cadac op een pizzasteen. Alles wat nog voorradig is plempen we er op ....et voilà

Niks te vertellen vandaag, maar toch iets wat mij altijd zo verbaast. Ik heb altijd het idee dat ik maar voor een handje vol mensen deze reisverslagen maak, allereerst voor mezelf en gewoon een vast groepje mensen die altijd kijken en lezen....maar als ik soms naar mijn statistieken kijk, dan blijk ik gemiddeld toch vaak zo’n 20 kijkers per dag te hebben. Wie? Ik ben niet te vinden op google, op Instagram staat mijn website vermeld, maar daar wordt amper via gekeken. Ik ben dan zo nieuwsgierig wie in hemelsnaam zin heeft in die lange verhalen van een vreemde, want heel veel reisinfo geef ik ook niet. Ik promoot mijn website bijna niet. Ben ook wel een mopperkont zo nu en dan, heb er tenslotte geen belang bij om de verhalen mooier te maken dan de werkelijkheid. Ik hoef geen reizen te verkopen..

Toch nog een hoop geleuter op zo’n zalige niksdag.

Woensdag 29 januari.

Vanochtend vertrokken van deze toch hele leuke en relaxte camping, Camping kokus in Stignano. We gaan een eind rijden richting regio Puglia, daar willen we Alberobello bezoeken met zijn witgekalkte Trulli-huizen, Unesco werelderfgoed lokatie en w.s nu niet al te druk, daarna nog naar Matera....en daarna ga ik weer verder verzinnen wat we dan gaan doen.
Het is somber weer en dan kan je beter rijden. We stoppen onderweg voor een lunch. Zo langzamerhand krijg ik door dat het helemaal niet nodig is om alle gangen te bestellen. Zelfs met 2 gangen zit je propvol. De Italiaanse menu-kaart begint met antipasti, dat zijn wat kleinere warme of koude gerechten, daarna komt de primi piatti, dat zijn altijd pasta en risotto-gerechten, dan de secondi piatti, dat is vis of vlees, dan de dolci als nagerecht. Meestal is een anti pasti en een primi al meer dan genoeg, vandaag zelfs alleen de primi was al genoeg.

De primi-piatti vandaag was pasta, pistachecreme, pancetta en burrata. Ziet er wat slordig uit zo op het bord, maar ik likte mijn vingers er bij af.
Weer gaan rijden, net zo lang totdat we het zat zijn. Weer de eeuwige discussies als ik zie dat het lampje van de diesel gaat branden en Ron doodleuk gewoon een tankstation voorbij rijdt. Ik ben dan een aansteller en Ron zegt dat we nog zeker 100km verder kunnen.Nu op een leuke overnachtingsstop in Mormanno

Mooi uitzicht vanuit de camper op Lago del Pantano.

Lekker nog even lopen hier met Waldolala, want die heeft veel te veel in de bus gezeten vandaag.

Donderdag 30 januari.

Behalve veel gereden, boodschappen gedaan, hebben we niks gedaan vandaag. We hebben Alberobello bereikt en staan daar op een goede camperplaats bij het stadje. Morgen gaan we dat bewonderen. Onderweg in de bus zat ik druk te lezen op al die campergroepen op Facebook en dan merk je echt hoeveel verschillende soorten camperaars er zijn. Sommigen zijn zo bang voor inbraak en willen daarom alleen op bewaakte camperplaatsen of campings te staan, die ze dan ook voor maanden reserveren, soms al jaren van tevoren, terwijl een ander meldt dat hij zijn hele leven al vrij staat en off road, nog nooit wat gebeurt, behalve die ene keer dat hij dacht eens op een camping te gaan staan....ingebroken. Gelukkig zijn we allemaal anders en moet ieder doen waar hij/zij zich het prettigst bij voelt.....en heel belangrijk; laten we elkaar alsjeblieft niet in de weg zitten. Ik denk maar zo, ieder die op een camping op bewaakte plek gaat staan maakt weer ruimte voor degenen die liever vrij in de natuur staat. Want als iets duidelijk is dat er momenteel teveel campers zijn. Ik weet dat bijv Marokko tot een paar jaar terug een land was voor pioniers met de camper, momenteel is het daar ook bijna vechten om een plekje op een camping of camperplaats, het gaat zo snel de ontwikkeling daar. Logisch, de Marokkanen verdienen er een goede boterham aan. Wat dat betreft wordt Zuid-Italië in de winter nog niet overlopen met toeristen, ruimte zat overal en hoewel Zuid- Italië soms gekenmerkt wordt als een soort boevenstaat, voelen wij ons overal veilig en is dat niet het geval, dan gaan we er gewoon niet overnachten. Kijk een risico loop je altijd, of je nu vrij staat of bewaakt. Ik hoop het oprecht nooit mee te maken en kan me best voorstellen dat mensen die het is overkomen banger zijn geworden, maar als je zo angstig op pad gaat met je camper, dan zou ik liever een huis huren ergens. Leven is nou eenmaal risico nemen, elke dag, altijd...ook thuis.

Tja, niks te melden en voor ik het weet zit ik weer te oreren en mijn mening te geven. Bij gebrek aan reisavonturen vandaag, dat zal het wel zijn...

De bewaakte camperplaats bij Alberobello, en best een mooie tussen de olijfbomen.

En vanavond zowaar een AVGtje gegeten..

Vrijdag 31 januari.

Laatste dag van de maand alweer. Als we het nog even volhouden hebben we de hele maand februari nog. We kijken wel hoe het weer zich houdt en of we elkaar tzt niet in de haren gaan vliegen.;-)  Vanochtend in iedergeval een stralende zon en zijn we het bijzondere stadje ingegaan. Werelderfgoed met de grootste populatie Trulli-huisjes van het land. Dit waren van oorsprong een soort tijdelijke woningen voor landarbeiders. Ze zijn rond en zijn op de iglo-manier gebouwd. Vroeger werden ze niet gemetseld, maar gestapeld, dan hoefde er geen belasting voor te worden betaald.
We hebben er ontzettend van genoten, doet zo heel anders aan dan de rest van Italië qua sfeer. Ook was het heerlijk rustig, in het hoogseizoen kan ik me voorstellen dat het hier ontzettend druk is.

Was zo leuk. Wij zaten ergens te eten (buitengewoon lekker overigens) en de slager van de overkant kon zijn ogen niet van Wally afhouden. Met google translate en wat opgetrommelde vrienden bleek dat ze zo nieuwsgierig waren wat voor ras hij nou was. Spinone Italiano dachten de lieve chauvinisten natuurlijk, wat ik best een compliment vind, prachtige honden. Barbet, nog nooit van gehoord! Er is geloof ik ook maar één fokker in Italië. Hij is gruwelijk verwend door de slager, weet niet wat hij allemaal kreeg maar het werd door de Wall in grote dank aangenomen.

Het boek dat ik aan het lezen ben en bijna uit heb. Weer zo gruwelijk triest en realistisch dat ik steeds maar kleine stukjes lees. Tip van Annemarike.

Zaterdag 1 februari.

Vanochtend was het 55 km rijden naar Matera. Daar wilden we op een camperplaats gaan staan waar ze een shuttleservice hebben naar de stad. Toen we aankwamen meldde de ontzettende vriendelijk eigenaar dat het morgen ging regenen en als we wilden kon hij ons nu gelijk naar de stad brengen. Hij heeft een mooi plattegrondje voor ons gemaakt van dingen die we moesten zien en zou ons om 16.30 weer oppikken. Wat een service hè, die man Gianfranco geheten, is zo trots op zijn stad. Heel terecht bleek later.

We hebben werkelijk onze ogen uitgekeken en wel 50x tegen elkaar gezegd hoe bijzonder het hier is. Het oude Matera is grotendeels in de rotsen gebouwd. Zo geweldig..

Als je zo aan de buitenrand van Matera loopt zie je goed de grotwoningen, sommigen nog bewoond of zijn B&B, s

Laatste blik op Matera en daar naast de diepe kloof. Kun je ook naar toe wandelen voor de allermooiste plaatjes, maar niet gedaan. Matera is o.a beroemd omdat hier in het verleden veel films zijn opgenomen. Zoals Ben Hur, en No Time to die (James Bond) en nog een heleboel beroemde Italiaanse films. De stad leent zich hier uitstekend voor, vooral het oude gedeelte is helemaal authentiek.

Dit is geen wijnkaart, maar een wijnbijbel. Keuzestress, keuzestress...

En dan gaan we ergens wat eten....tja en dan betaal je hoofdprijs voor tamelijk eenvoudig eten. Dat heb je als je midden in het oude Matera wil eten. Hoewel het niet erg druk was vandaag, moet het in de zomer een mierennest zijn.

Affijn, tamelijk afgepeigerd, en ook onder de indruk van al die geweldige indrukken, werd het 16.30 en moesten we alweer naar ons afhaalpunt om opgehaald te worden.

De camperplaats van Gianfranco is een heel bijzondere. Je overnacht op een in onbruik geraakte Kartodrome, zeg maar een racebaan.

Buiten dat de eigenaar geweldig is, spreekt Engels, Frans en Duits en regelt vanalles voor je als je wilt, is de camperplaats ook prima. Stroom, lozen, innemen, douche..gratis brood inbegrepen.
We zitten nog even te dubben wat we morgen gaan doen met de regen. Gaan we rijden? In iedergeval niks spectaculairs, we zitten weer even nokkievol van al dat moois de afgelopen dagen...en Aagje verlangt weer naar groen en kabbelende beekjes. Ron ook hoor. Italië is soms zo overweldigend dat je echt rustpunten moet creëren om weer ruimte te krijgen in je hoofd.

Zondag 2 februari.

Vandaag zijn we zo’n 100 kilometer noordwaarts gereden. Ik zag op P4N 2 kleine meertjes met vrije plekken er om heen. Nou dat wilden we wel. Het weer loopt niet over, veel regen. Onderweg veel verschillende soorten landschappen, van rotsachtig en droog naar golvend en groen. ook Italië kent vele gezichten. Rondom het Lago Monticchio, waar we nu staan, leken bijna alle plekken drassig, dus nu op een wat hogerop gelegen plekje, ook prima. Het is rustig hier, precies wat we wilden.

Vanochtend bij het verlaten van Matera zag ik een leuk sculpturenpark liggen. Geen zin om er echt uit te gaan in de stromende regen, wel even snel een plaatje geschoten.

Onze plek voor vannacht bij een oude ruine. We koken een potje, Wally lekker los en vermaken ons prima.

We stoken een vuurtje om het lekker warm te houden. Morgen gaan we weer een heel stuk noordelijk rijden, richting de Abruzzen. Het weer is daar beter dan hier zuidelijk....en we moeten ook zo langzamerhand eens wat richting noorden.