Dinsdag 17 februari.

Vannacht weer flink gevroren, dus de bus heeft weer al het water geleegd. Op zich geen probleem want we hebben ook altijd wat flessen water bij ons, maar toilet doorspoelen gaat bijna niet. Vandaar eerst op zoek naar een plek waar we water kunnen innemen. We doen een mooie zonnige tour door een gedeelte van de Vogezen. We zijn hier ondertussen al zo vaak geweest dat ik bijna alles wel ken, maar daardoor is het niet minder mooi. We hebben een beetje een vaststaand plan voor de komende dagen en dat is;...voor vandaag nog ergens een mooi plekje vinden, koken en genieten van de heerlijke zon. Morgen rijden we linea recta naar Bastenaken/ Bastogne in België, dat wil Ron graag, is hij nog nooit geweest. Ik wel, ging met mijn ouders vaak kamperen in de Ardennen. Daar blijven we 1 nachtje en dan richting huis, met nog een tussenstop in Borgloon, waar ik weer graag iets wil bekijken.

Het P4N plekje dat we voor ogen hadden was mooi maar lag niet in de zon, dus zelf maar iets zoeken. Hoewel we ons voorgenomen hebben geen gekke 4x4 toertjes meer uit halen was dit weer een helse tocht, diepe putten, vol met water en keren was geen optie. Beloning is de prachtige plek waar we nu staan. In de omgeving van Lunéville

Zo’n waterrijk gebied langs de rivier de Meurthe. Stil, met zo hier en daar een visser.

We maken weer een pizza..

En Wally krijgt een bot, waar hij even druk mee is. Helaas is hij even later door de stont gaan rollen, met een walgelijke lucht. Hij is zo perfect geweest de hele reis, maar de laatste dagen maakt hij er een potje van. We dachten hem wel even het water in te lokken, maar dat was meneer echt te koud, dus hem gedoucht via ons doucheraampje met een lekkere warme douche. Hij ruikt weer fris en fruitig.

Dinsdag 18 februari.

Weer flink gevroren vannacht, en toch de verwarming maar iets aangehouden vannacht, dus geen lozing deze keer. 

Gisteravond zonsondergang..

Vanochtend eerst even een rondje met Wallemans, die is niet helemaal lekker. Moet poepen, maar er komt niks.

Ja en dan moeten we hier weg en dan dit....
We hadden ons zo voorgenomen dit soort dingen niet meer te doen. Het gaat een keer echt fout. Ron blijft ogenschijnlijk kalm en ik doe hysterisch..
Daarna naar Bastogne, maar eerst onderweg wat eten. We komen terecht in een piepklein gehuchtje met een a-typisch modern restaurantje. We eten er echt verrukkelijk, zoals bijna altijd in België.

Ik had Luikse gehaktballetjes gevuld met Orvalkaas in een wat stroperige saus. Zááálig. Ron een overheerlijke Vol au vent, ook heerlijk.

Daarna rijden we Bastogne in, parkeren de bus en gaan lopen naar het centrum...nou en dat viel best tegen. Niks bijzonders, gewoon een winkelstraat, meer niet. Dus rondje gedaan en weer terug naar de bus. We willen vannacht slapen op het parkeerterrein van het grote oorlogsmuseum, dus daar naar toe gereden. Ron gaat het museum in en ik ga wandelen met Wally. Ron blij en ik ook blij..

Een gevleugelde uitspraak van mijn moeder vroeger was; "samen op een prentje maakt aan de liefde een endje"

Het oorlogsmonument in Bastogne is groots en geschonken door Verenigde Staten...tja die zijn niet bescheiden in hun schenkingen. Al om al een indrukwekkend monument.

Ik een leuke wandeling met Wally gemaakt, die nog steeds te stil is. Hij wil steeds poepen, maar het lukt ,m niet.

Ron na een uurtje ook weer terug uit het museum. Rete interessant vond hij het. Zie boven onze laatste overnachtingsplek van onze reis. Morgen nog even naar Borgloon en dan naar huissss....

Woensdag 19 februari.

Nou zeg, laatste dag. We rijden in anderhalf uur naar Borgloon, daar staat een doorkijkkerk met de naam "reading between the lines". Het allerallermooist is dit doorkijkkerkje met zonsopkomst en zonsondergaang, maar dat is het nu spijtig  genoeg niet. Toch genoten, als ik zie hoe de bewoners hier ageren ten deze kunstuitingen in de natuur, dan denk ik dat het in de zomer heel druk moet zijn. Wij hadden het rijk voor ons alleen.

Ik wil niet oordelen, ik woon hier niet...maar de zogenaamde "kunstindustrie" die wij hier tegen kwamen, was helemaal in harmonie met de natuur en het landschap. Beter dan een gewoon industriegebied denk ik dan. Helemaal met rust laten zo’n streek kan natuurlijk ook. Kortom, ik heb er geen echte mening over.

Traditiegetrouw zoeken we een frietkot in België op weg naar huis, heerlijk! Daar zit ik me al heel de week op te verheugen.Stel je voor dat we af zouden vallen deze reis...dat is niet de gebruikelijk traditie...

En dan rijden we de van Brienenoordbrug over en dat betekent dat we bijna thuis zijn na bijna 10 weken.

Nou behoor ik ik nog wat wijze woorden en een mooie terugblik te geven op deze reis, daar moet ik even over verzinnen..

- We hebben deze reis 8.500 kilometer gereden.
- We hebben flink wat zon-uren gehad en heel vaak buiten gegeten, maar bijna geen kortebroekenweer zoals Ron dat noemt. Ik vond het       prima weer en vraag me oprecht af wat mensen deze periode aan de drukke Spaans of Portugese kust zoeken.
- We hebben deze reis grotendeels vrij/wild gestaan en ik heb me geen moment onveilig gevoeld. Soms o.a in Palermo was het gewoon   prettiger om op een bewaakte camperplek te staan. Sta je vrij aan zee, dan kan je rekenen op auto’s die af en aan rijden. Schijnt een   manier van ontspannen te zijn voor Italianen om even met de auto bij zee te gaan staan en soms een sigaretje te roken.
- Ik kon vroeger nog weleens zeggen dat ik Italië geen hondvriendelijk land vond, daar moet ik van terug komen. Wally werd overal met   open armen ontvangen. Honden mogen over mee en in. Liften, musea, restaurants, soms zelfs supermarkten. Ze zijn echt zo gek op   honden daar...behalve  in de zomer op het strand. In de winter nergens een probleem. Wij vonden normaalgesproken Frankrijk heel   hondvriendelijk, maar als je uit Italië komt valt je hond bijna in diepe depressie als hij ineens van niemand aandacht krijgt in Frankrijk.
- We hebben veel gezien, gedaan. Overweldigende mooie en bijzondere dingen gezien, ons ook verbaasd over de enorme troep overal in   Zuid-Italië. Zo schrijnend, dat is echt een minpunt. Je moet echt leren er doorheen te kijken anders kan het je vakantie verzieken.
- Het eiland Elba was een grote verrassing. Wandeleiland pur sang.
- We hadden ook veel lokaties op de planning staan die bekend zijn geworden uit The Godfatherfilms in Sicilië. Ik wil niet het heilige boontje   uithangen, maar het is me wel duidelijk geworden dat de Sicilianen zelf moeite hebben met die verheerlijking van de maffia. Gelukkig voor   hen is de tijd voorbij dat er dagelijks op elke straathoek een lijk lag. We hebben het daarom maar geskipt.
- Wat ik me herinner van onze Griekenlandreis slaat de verzadiging op een gegeven moment toe. Je kan niet maar doorgaan met   hoogtepunten bezoeken, soms zit je gewoon te vol met indrukken en moet je het allemaal even verwerken.
- Ron en ik hebben elkaar niet de hersens ingeslagen. Tuurlijk zit je elkaar weleens verschrikkelijk in de weg in die kleine ruimte, maar dat   kan je zelfs thuis ook hebben.
- Tja die bus van ons....we hadden ons stellig voorgenomen hem niet meer als 4x4 te gebruiken, maar de manier van camperen die wij leuk     vinden vraagt gewoon om een 4x4. We kijken wel wat de toekomst brengt..

- Weer zijn wij amper Nederlanders tegen gekomen. 1x op een camping ander keer op een Agri-camperplaats.

Ik stop er nu mee, er zit nog zoveel in mijn hoofd dat ik wil vertellen.

Iedereen bedankt voor de lieve en leuke berichten onder mijn weekverslagen.

Tot de volgende reis.