En ik wil dat Ron wat vaker vriendelijk kijkt en lacht op de foto...dus ik roep. "Ron...foto, dus lachen!!" En zie hier....

Even lekkere verse sushi gehaald in de Super en onderweg opgegeten.

We zijn ondertussen in de Luberon-streek en daar heb je een reeks van mooie hooggelegen dorpjes. Dit is in Menerbes. Morgen willen we er nog een paar bezoeken. Nu op een drukke, maar verder prima camperplaats, met stroom en wifi

Zondag 19 mei.

Prima camperplaats bij Goult, maar druk i.v.m Pinksteren. Vanochtend eerst naar het dorp Lacoste gereden, want daar willen we het Chateau van Markies de Sade bezoeken. Sensatiebelust als ik ben, dacht ik aan een kasteel vol met martelwerktuig en enge kerkers e.d, maar niets van dat. Het kasteel is ondertussen particulier bezit en maar een paar dingen herinneren aan Markies de Sade, die overigens helemaal niet zo sadistisch bleek te zijn, maar eerder een strijder en criticus van en tegen de adelijke macht van die tijd. Schreef daar boeken over die licht sadistisch waren, maar van hoog niveau. Kortom, het was best een prima vent. Het kasteel is later gekocht door mode-ontwerper Pierre Gardin, die heeft er iets moois van gemaakt. Veel kunst rondom en er hangt een rustige serene sfeer, niet berekend op vrachtladingen toeristen. Pierre Gardin is in 2022 overleden, dus van wie het nu is...geen idee.

Afbeelding van Markies de Sade bij de poort, die overigens potdicht was.

Da ons pseudo-sado-masochistische bezoekje zijn we naar Bonnieux gaan rijden, ook weer zo’n mooi en hoogegelegen dorp. Daar was het ontzettend druk, er was een Brocante markt door bij heel het dorp. Na één blik zag ik al diverse dingen ik ik wilde hebben. Ik hou van ouwe troep...maar ja, dan moest ik een een behoorlijk eind lopen met mijn buit...want we stonden ver weg met de bus, en het is warm erg warm. Naarmate de ochtend vorderde werd het drukker en drukker in Bonnieux, wegwezen dus.

Is het geen plaatje die oude Golden Retriever op het balkonnetje, alsof het voor hem gemaakt is.

Okay, na een zwaar mislukte lunch in Apt, wat maken sommige koks er toch een potje van, staan we nu op een te volle camping voor de broodnodige poetsbeurt.

Hoe doen vrouwen met lang en dik haar dat toch? Ik kan best douchen in de camper, maar mijn haar wassen lukt echt niet. Soms baal ik daarvan, want nu moeten we om de zoveel tijd naar een camping.

Ondertussen vind ik het ook wel weer prima hier, ruime plek, lekker schaduw, straks een nieuw boek beginnen...Ron loopt spiedend over de camping, want die hoort ergens een Wielewaal, maar kan hem niet vinden.

Maandag 20 mei.

Waardeloos geslapen, Ron snurkt en Wally ook...verder zijn ze wel lief.
We zijn gaan rijden richting Mont Ventoux want daar op de top willen we overnachten en de zon onder en op zien komen.

Onderweg bij het dorpje Sault stoppen we even om met Wally te wandelen. Dit is ook een P4N plekje, is het niet schitterend? We peinzen of we na het bezoek hier terug zullen keren voor de nacht, maar besluiten na de lunch toch verder naar Mont Ventoux te rijden.

Oma zoekt tegenwoordig weleens naar fossielen...

Sfeerplaatje in het restaurant Le Provence, waar we heerlijk gegeten hebben.

Daar ligt het plekkie op de top waar we vannacht blijven. Het weer is bar en boos. Ik zet de wekker op 6 uur en iets over 6 moet hier de zon opkomen. Ik kijk uiteraard eerst uit het raam of het onbewolkt is.

Het weer hierboven is van uitersten. Geweldig.

Dinsdag 21 mei.

Wat een nacht, wat een nacht...
Tijdens zijn laatste ronde gisternavond zag ik wel dat Wally zich ergens aan te goed deed. Ik zag dat hij iets zat te eten van de grond, maar geen idee wat en ik was te laat om in te grijpen. Toen wij naar bed gingen werd hij onrustig en piepen. Ron met hem naar buiten, niets aan de hand. Weer terug in bed, Wally tussen in, en wij zijn net in slaap begint hij me toch te kotsen...dekens onder, vloer vol, het was zo erg dat Ron en ik van ellende gewoon de slappe lach kregen. De boel zo goed en kwaad als het kan opgeruimd en schoongemaakt en maar hopen dat Wally nu opgeknapt was. Nee hoor, heel de nacht door spugen en uiteindelijk nog spuitpoep ook. Ron heeft een paar keer met hem buiten gelopen en uiteindelijk om een uur of 4 werd hij rustig en viel in slaap. Mijn wekkertje stond natuurlijk op 6 uur en ik ben er maar gewoon uit gegaan om te kijken naar de zonsopkomst en foto’s te maken. Ron uiteindelijk ook, want Wally begon weer te piepen en weer spuitpoepen .Toch zorgelijk, geen idee hebben wat hij nou binnen gekregen heeft. Met al die wielrenners hier? Misschien wel dopamine in poep of iets dergelijks. Okay, nu over met dit vieze praatje. In de loop van de dag ging het al iets beter, hij heeft weer gedronken en wat gegeten en maakt geen zieke indruk. Zal wel weer goed komen. Hoop dat hij van leert om niet alles zomaar op te vreten wat hij tegen komt. Zal wel niet want net hier op ons P4N plekje voor vannacht liep hij alweer te struinen en te zoeken naar etensresten die vorige campers hadden achtergelaten.

Vanochtend 6.15 uur, de zon komt op vanuit het oosten. Moeilijk om dat goed te fotograferen, want het is groots en bijna magisch. Ook dat je dan alleen op zo’n plek staat, kreeg er kippenvel van. Er zijn overigens 2 parkeerplaatsen op de Ventoux waar je mag overnachten...en dan niemand die dat doet. Ik snap het niet, het is zo’n bijzondere ervaring. Zal ook wel met de kou te maken hebben. Boven is het altijd koud en ook vaak veel wind.

De top van de M Ventoux is nog omhuld met een wolk.

Het dal ligt ook in de wolken. 

We zijn verder gereden richting Hautes Alpes via een prachtige route door de Drome en door de Gorges de Meouge. Erg mooi. We rijden richting Barcelonette en willen vanuit daar stukken van de Route des Grandes Alpes gaan rijden, wat niet helemaal gaat lukken want sommige cols zijn nog gesloten ivm sneeuw.

Nu op een lekker plekje aan een mini-meertje en de rivier de Ubaye iets voorbij het Lac de Serre Poncon. We zijn niet de enige, we staan met drie campers, meer past ook niet en mag ook niet. Straks lekker buiten koken en w.s vroeg naar bed. We zijn gesloopt na vannacht.

Onderweg..

We rijden tot bijna aan de grens van Parc Naturel du Queyras, daar willen we overmorgen de Route des Grandes Alpes op pikken. Nu voor deze vannacht weer een leuke plek gevonden op P4N, met nog 2 andere busjes brengen we hier de nacht door. 

Het leven is goed. Ik lees momenteel de biografie van Ischa Meijer, en dat is niet omdat ik het zo’n leuke kerel vond, zeker niet, maar interessant vond ik hem wel. Misschien dat ik na het boek mijn mening over hem moet bijstellen. We gaan het zien.

Straks koken en eten we buiten en als de zon weg is moeten we echt naar binnen, het koelt hier behoorlijk af, wel lekker vind ik.

Woensdag 22 mei.

Doodmoe waren we gisteren toen we in bed stapte. Wally leek opgeknapt, maar na een uur begon het verhaal weer. janken, piepen....Ron met hem naar buiten, weer dunne poep. Zielig voor Wally, zielig voor ons. Gelukkig heeft hij daarna de hele nacht rustig tussenin geslapen.

Vanochtend zijn we eerst naar een mooi natuurfenomeen gereden zo’n 40 km verderop. In een soort geopark ligt een Frozen Mountain, onstaan door jarenlang afzetting van sediment door een waterstroompje. "Petrified Fountain of Reotier",heet het. Mocht je in de buurt zijn echt even gaan kijken. Heel bijzonder.

Allerlei sagen en legenden gaan de ronde over dit fenomeen. Ziet er ook wel wat monsterachtig uit allemaal, maar zó mooi.

Daarna zijn we gaan lunchen en naar een camping in de buurt gereden. Nog een ouderwets Franse Municipalcamping. Heerlijk, zoek maar een plekje uit en kom maar afrekenen als je weg gaat. Geen regels, geen slagboom , geen hekwerk en nog een superplekje ook.

Met een soort privé natuurzwembad voor de deur.

Donderdag 23 mei.

Na alles weer geleegd, gevuld en ons zelf een lekkere uitgebreide douchebeurt te hebben gegeven vertrekken van deze fijne Municipalcamping. We hebben een overnachtingsplek in gedachten in Arvieux, vanwaar we ook wat wandelingen kunnen maken. Zo’n 25 km rijden en het regent helaas. De camperplek was...mwahh en de omgeving ook mwahhh, dus even een stokbroodje gegeten, wat gewandeld en weer verder. Ik wil nog graag een hoog gelegen wandeling hier doen. Zo één waar je eerst met de skilift naar boven gaat en dan vandaar uit gaat wandelen. Dat valt niet mee. In een stoeltjeslift met Wally? Durven we dat? De cabineliften lijken gesloten, dus het feest gaat niet door. Op een gegeven moment reden we richting Briancon en gingen we de Col de Izoard over. Sneeuwen ging het en het is eind mei....heftig en ik ging gewoon twijfelen of we een bord gemist hadden dat de col nog niet toegankelijk was. Viel uiteindelijk mee en ook wel leuk om mee te maken. 

Nu op een mooie slaapplek op 1950 meter hoogte, dus koud en sneeuw rondom.. De eigenlijke plek die we voor ogen hadden was nog niet toegankelijk, maar dit is een prima alternatief. Oh ja we zitten op Col de lautaret.

Oma hangt weer even aan het hangrek. Waarom plaats ik dit soort foto’s waar ik mezelf zo belachelijk maak? De schaamte voorbij...

Slaapplek vannacht. Koud hier, dus kachel aan en dikke sokken aan.

Vrijdag 24 mei.

De 4de week van de vakantie alweer. Nog een week en dan willen we thuis zijn. We hadden het plan nog één wandeling hier te doen in de bergen en dan morgen richting Grenoble en dan nog een stuk noordelijker en dan nog wat dagen in Duitsland vertoeven. De wandeling was zo’n 20 kilometer van onze slaapplaats vannacht bij Les Deux Alpes. Prima wandeling, redelijk goed te doen voor mij...ik heb maar even gemiept.

Nog even een typisch Alpine lunch na de wandeling. Wat zijn de ski-dorpen hier troosteloos in de zomer. Veel renovaties en andere opbreekwerkzaamheden, doet allemaal wat povertjes aan. Alles gesloten op een enkel winkeltje of restaurant na. Kan me wel voorstellen dat het in de winter leuk en gezellig moet zijn.

Na de lunch wilden we richting Grenoble om wat op te schieten richting Duitsland...helaas dropte de navigatie ons door diverse omleidingen op zulke smalle wegen dat we een paar x met een tegenligger hopeloos klem zaten. Beschadiging aan bus en zeven kleuren stront gescheten. Uiteindelijk moesten we omdat de doorgaande weg afgesloeten was, weer helemaal terug naar Briancon, dus zuidelijk, en zijn we eind van de middag weer op hetzelfde overnachtingsplekje beland als afgelopen nacht. Van doorrijden is dus niks gekomen. Morgen kijken we wel of we via Italië noordelijk gaan of dat we toch via Gap naar de grote weg gaan.

Tot volgende week mensen.

Ik had nog wat filmje bij deze week willen plaatsen, maar helaas is het internet zo langzaam hier, dat ik ze er later wel tussen plaats.