Maandag 10 februari.

Vanochtend en route richting Frankrijk, onderweg driftig dingen aan het verzinnen wat we daar aan de Cote d’Azur en omgeving nog willen zien. Sainte-Paul-de-Vence en het kerkje van Matisse in Vence moest het worden vandaag.

Ik wist niet dat ST- P-de-Vence zo’n prachtig stadje was, een plaatje en vol met kunstobjecten, galleries...om je ogen uit te kijken.

Deze bijzondere tegeltjes zijn ingemetseld in een muur bij Ecole Freinet, dit schooltje had in de jaren 30 vorige eeuw een bijzondere leraar (Freinet) met kunstzinnige inslag en wist dit over te brengen op zijn leerlingen, nog steeds is het een schooltje met kunstzinnige inslag.

Ik krijg hier wel weer de kriebels van, wil ik thuis ook zo’n muurtje....ik ga eens uitvogelen hoe ik dat in het vat ga gieten.

Daarna boodschappen gedaan, een stokbrood naar binnen gewerkt....want uit eten gaan is niet te betalen in dit dorp. Wat dat betreft zijn we erg verwend in Italië, daar is het zeker de helft goedkoper.

Het Kerkje van Matisse bleek helaas gesloten. Jammer, is met muurtekeningen en raamschilderingen van Matisse. 
Dan maar zoeken naar een leuk P4N plekje in dit tamelijk drukke gebied. Gevonden in het bos en vlak naast een begraafplaats, dus rustig zal het zijn.

Snappen jullie het....filmen en lopen is gevaarlijk.

Dinsdag 11 februari.

Vanochtend vroeg hoorden we al diverse mensen langs lopen met hun hond. Het bos waar we staan is een populair hondenuitlaatgebied. Allemaal leuke honden en vriendelijke wandelaars. We maken zelf ook even een rondje door het bos.

We hebben besloten nog even naar zee te gaan, naar Antibes...maar eerst nog even een stukje om, om toch Chapelle Matisse in Vence te bezoeken want die is vandaag wel open.

Even een beknopte uitleg hoe het kerkje ontstaan is. Matisse is nooit een heel gezonde man geweest, had al vroeg dagelijks hulp nodig en kreeg dit van een non, Zuster Marie. Deze non behoorde tot een orde die een kerkje liet bouwen, Matisse bood uit dankbaarheid aan om de kerk in te richten. Ik vond het typisch Matisse en erg mooi, maar als je bijvoorbeeld de tekening op de tegels ziet, is het ook erg knullig. In de collage zie je waarom. Matisse heeft het zittend en en met een kwast aan een stuk hout geschilderd.

Zo dit hebben we weer in de pocket, ik vond het mooi en heb genoten, maar misschien wel het meest van een jonge moeder die er met haar zoontje van een jaar of vier liep. Zij was zo enthousiast tegen het jongetje aan het vertellen over Matisse en wist het jongetje zijn aandacht goed vast te houden. Goed zo moeder, denk ik dan. Je kan de schone kunsten niet vroeg genoeg bij brengen en stimuleren bij je kind.

Okay, naar Antibes...nog nooit geweest en het regent ondertussen pijpenstelen, we kunnen geen parkeerplek vinden en zijn er helemaal klaar mee met die drukke kust hier. Hoppa...de binnenlanden in en we rijden een echt prachtige route door een kloof langs de rivier Var. We zoeken een mooie P4N plek aan het stuwmeer Lac de Castillon in de Haute Provence.

Het stuwmeer staat helemaal leeg. Normaal gesproken in het een nooi blauwgroen meer.

We maken nog een wandeling langs het meer en een foto met de zelfontspanner. Aagje springt met gevaar voor eigen leven voor de lens om er ook op te komen...

Woensdag 12 februari.

Goed geslapen, ondanks dat deze plek wat unheimisch aandeed. Kan het niet verklaren...misschien doordat ik ooit een enge serie gekeken heb dat zich afspeelde in dit deel van Frankrijk en ook met allemaal lege barrages. We gaan weer rijden richting Grenoble. Het weer is pet vandaag, dus rijden maar. Morgen wordt het beter. Ondank het weer genieten we van de route, en blijkt het gewoon de Route Napoleon te zijn die we meestal van Noord naar Zuid rijden, maar nu andersom. We stoppen in Sisteron, om te kijken, te lunchen en een verjaardagskado te kopen voor mij....ja morgen word  ik 65. Wat gaat het leven idioot snel. 

Sisteron is leuk en heeft een prachtige ligging, maar zoals ik al eerder zei is de verzadiging opgetreden bij mij

Sisteron ligt aan de rivier de Durance en deze bijzondere gekloofde berg zie je liggen vanaf de overkant.

We rijden nog een tijdje door en stoppen voor een nachtje bij de enige camping die open is in deze regio.
Wat wel bijzonder is, is dat de Etna een vandaag eruptie heeft gehad met vuur en lava en al, hadden we dit maar meegemaakt. Ook las ik vanmorgen dat een grootscheepse actie van 1200 politie-agenten was in Palermo, er zijn meer dat 180 maffiosi opgepakt....en ik maar mekkeren dat het allemaal wel mee viel daar. Zo nu even een wandelingetje maken met Waldo, de scheet. Wat een heerlijk vakantiehond is het. Zo meegaand, makkelijk en altijd in zijn nopjes. Ik hou zoveel van die lieverd.

Donderdag 13 februari.

Jaahhh, 65 jaar oud vandaag. Ouder, maar wijzer dat vraag ik me af. Jammergenoeg kamp ik met een flinke buikgriep, zo erg dat ik soms amper durf te lopen. We zijn weer noordelijk gaan rijden en tegen lunchtijd maar hopen op een prettig restaurant. Nou zal dat niet meevallen in deze verlaten regio. (Vercors), maar wat hebben we het getroffen. Bijzonder smakelijk gegeten, alles kwam uit deze regio, de wijn, vlees, vis...We treffen het echt vandaag......en alles is binnen gebleven.

In de collage zie je ook het mooie horloge dat ik van Ron heb gekregen voor mijn verjaardag.

Ron vindt mij qua gedrag erg veel op Merel uit Oogappels lijken en dat is zeker geen compliment. Kennen jullie haar? Een boosaardige, vaak intrieste post-menopauze dame die alleen maar boos is op alles en iedereen. Ja, complimenteus is mijn man wel.

Na het eten zoeken we dichtbij een P4N plekje, we staan prachtig en weer aan een tamelijk leeg stuwmeer.

Toepasselijke nare naam voor zo’n leeg meer.

Wat gaan we morgen doen? Geen idee, maar eerst even een rondje lopen langs het meer..

Vrijdag 14 februari.

Flink gevroren vannacht en vanochtend ook een snijdend koude wind, dus na een korte wandeling maar gaan rijden.
Wie denkt dat onze manier van reizen alleen maar groots en meeslepend is, die heeft het mis. Tuurlijk voor een groot gedeelte wel, maar zo’n dag als vandaag is eigenlijk rijden, plekje zoeken, stokbrood eten, even buiten in de zon zitten, koken vanavond en me verheugen op weer twee afleveringen van Oogappels, want mensen, wat geniet ik daarvan. We staan nu op een zelfverzonnen overnachtingsplek, vlakbij de rivier de Ain in Varambon. Niet bijzonder, maar ook niet vervelend.

De plek.

Je kan vanaf deze plek een leuke wandeling maken en dat hebben we gedaan vanmiddag. Hoe zat ik van de week niet op te scheppen wat een geweldige hond Wally wel niet is....nou vandaag was hij om achter het behang te plakken, niet luisteren....en helemaal geobserdeerd door eten, dus zodra hij maar het vermoeden heeft dat er ergens in de natuur wat eetbaars ligt, dan is hij er met geen 10 paarden vandaan te houden. Dat is echt erger geworden na zijn castratie vorig jaar. Gelukkig loopt hij nu niet meer als een hitsige Harry door het leven en geen puspiemel meer, dat is me ook wat waard.

Zaterdag 15 februari.

Gisterenavond kwam er nog een busje bij ons staan met een hefdak en een piepjong gezin er in met een baby. Dapper hoor met die kou., want het heeft flink gevroren vannacht, met als gevolg dat de camper al het water automatisch leegt. Je kan dat voorkomen door de verwarming aan te laten, maar daar heb ik zo’n hekel aan. We gaan vandaag weer een stuk noordelijker en rijden via D-wegen door de Jura. Ik geloof dat ik het weleens eerder heb verteld, maar ik ben dol op de Jura; de eenvoud, de rust, de wijn, de kaas, het glooiende landschap. Daarbij had het gevroren en scheen de zon, dus een extra mooie route. Uiteindelijk voor een nachtje op een betaalde camperplaats in Baume-les-Dames. Even het stadje in om wat te eten en daarna een stuk langs het kanaal gelopen. Jullie horen het al, weer niks groots en meeslepends vandaag.

Morgen gaan we richting Vogezen, nog even, net zoals op de heenweg. Gewoon omdat het er zo mooi is.

Zondag 16 februari.

Waardeloos geslapen vannacht. Waarom meld ik dit, wie is daar in geïnteresseerd..
We rijden weer een mooie stille route via D-wegen naar de Vogezen. Onderweg boodschappen gedaan en in de buurt van Ventron zoeken we een plekje om te koken en te eten buiten, want de zon schijnt en het is heerlijk, ondanks dat het maar 1 graden is. Plekje bevalt zo goed dat we hier blijven vannacht. Weer een kalme dag vandaag. Beetje dronen, beetje koken, beetje borrelen. Het is heel dubbel. Ik wil naar huis omdat ik iedereen zo mis, maar ik wil ook nog lang niet naar huis omdat ik het reizen zo leuk vind.

Vanmiddag doen we nog een wandeling in de sneeuw. Zodra de zon achter de bergen is moet je naar binnen voor de kou. Ik lees schandalig weinig deze reis. Ik heb er bij elkaar 3 uit en ben in de 4de begonnen. Hoe dat komt?  Jammer, want ik had weer een lading boeken geleend en aangeschaft.

Onze slaapplek, met nog een busje met een man alleen en 2 honden. Eén van die honden ging vanmiddag grommen naar Wally, die aan de lange lijn vast zat aan de bus en er van schrok. Gevolg dat Wally de kampeertafel met glazen, mokken en nog veel meer omtrok. alles gebroken...en ik ben zo zuinig op mijn wijnglazen en fijne mokken.

Daarna begaf de vuilniszak het met allemaal zooi er in. Tja, soms is het allemaal gedoe ...maar dan bedenk ik dat dit thuis ook weleens gebeurt. Dus niet miepen dat het camperleven zóóóó zwaar is.

Voor morgen nog geen vast plan, het weer en ons gemoed zal ons leiden..