En op wat een fijn plekkie stonden we bij Adrian, voelde veilig en hij hield ons scherp in de gaten , één en al behulpzaamheid zodat we er bijna verlegen van werden. Hij sprak ietsiepietsie Italiaans, maar met handen en voeten snapten we elkaar wel. Even dit, de zwerfonden in Albanië lijken minder vriendelijk dan in Griekenland, ze verdedigen hun terratorium en gingen tekeer als ik er aan kwam met Wally. Niks leuk!

We zijn een heel stuk noordelijker gaan rijden, het gebied rondom Theth is het doel. Onderweg keken we weer onze ogen uit, en niet door de schoonheid die we zagen, maar één en al rommel, het lijkt alsof Albanië langs de weg alleen uit benzinestations, autosloperijen, wasstraten en mannen bestaat. Pas in de stad aan zee Dürres zagen we ook weer vrouwen op terrassen zitten. Verbazing alom verder, wat een gedrochten van luxe hotels in die stad, van een soort kitsch en megalomaniteit, die ongelooflijk is. Van die Dynastie-kastelen met pilaren e.d. Wel zagen we dat ze druk bezocht zijn. Is dit een nawee van het communisme en de éénvormigheid die daarbij hoorde? Dat mensen nu juist daarom behoefte hebben om zich met luxe te omgeven? Ik weet het niet. Verder geven de steden ook een ander beeld, flatgebouwen, grauw, zelfs onzettende sloppenwijken zagen we, waar mensen in tenten leven en rommel, ongelooflijk.

Na Skhöder zijn we afgeslagen richting Theth. Heeft al jaren een soort magische klank voor mij dat Theth. Nog niet zo lang geleden was dit gebied niet toegankelijk voor een gewone auto of camper, nu ligt er een geasfalteerde weg, maar heel smal en met wel honderd bochten, we werden er doodmoe van op den duur, maar de omgeving zo mooi, zo ontzettend mooi.

Even lunchen onderweg naar Theth.

Dit is een nationaal park, maar dit zie je ook onderweg. Een land van grote contrasten, boeiend en anders.

Ons kampement de aankomende 2 nachten. Moet een camping zijn, maar geen stroom of andere voorzieningen. In een keetje kan je douchen en het hoort bij een restaurant. Net daar gegeten en de eigenaar/kok sprak werkelijk geen woord Engels, maar met google translate zijn we toch een heel eind gekomen. Ik vind het fantastisch hier. Morgen gaan we wandelen.

Maandag 23 oktober.

Vanochtend vol goede moed aan de wandeling begonnen. We wilden naar Syr il Kälter, oftewel Het blauwe oog. Dit is een bron waar vele, ook ondergrondse, riviertjes samenkomen, en is zo ontzettend diep, dat niemand het ooit heeft durven opmeten. Tot 55 meter diep zijn  er duikers gegaan, en verder durfden ze niet. Mijn Komoot-app gaf aan dat het een zware wandeling was, maar wij, eigenwijs als we zijn, dachten dat het wel los zou lopen. Niet dus!!. Ik heb gescholden, gevloekt en gehuild onderweg. Ik had Ron beloofd alleen om te keren als het gevaarlijk voor Wally zou zijn, en dat was het niet echt. Okay, na 3 uur klauteren, totdat je benen het bijna begeven en alleen nog maar bibberen...en weet je wat het erge was? We kwamen allemaal jonge mensen tegen, die gewoon huppelend van rotsblok naar rotsblok dit terrein afliepen. Wij, bijna in expeditiekleing gehuld, en zij gewoon op gympies en in het wit, en dan overal leuke insta-foto’s maken. Dat, terwijl oma zat te sproeien en te janken van ellende. Ik moet dit gewoon niet meer willen...

Ja, ook dit weer onderweg...

En dit soort jongelui sprinten je dan steeds voorbij. Volgens mij klaagde ik ook al steen en been op die leeftijd, dus het zal bij m’n karakter horen.

Wally had weer een zooitje zwerfhonden achter zijn kont aanzitten. Niet prettig, want dat wil dan spelen en dat is gevaarlijk op al die smalle paadjes met afgronden.

Ja hier doe je het dan voor, de bron. Weet je, ik kon er nieteens van genieten zo moe was ik.

We persen er nog een zogenaamd ontspannen selfie uit...

Over dit soort bruggetjes moet je...

Wallemans even zwemmen onderweg..

Onderweg bij een mannetje even een koude fles water gekocht, mannetje sliep rustig verder na onze bestelling.

Maar, zwaar of niet, het is waanzinnig mooi hier.

Denk niet van; ik ga naar het gebied rondom Theth, want dat is nog tamelijk onbekend dus rustig. ladingen jongelui uit Austalië, Portugal, Aziaten....het was gewoon druk tijdens de wandeling.

En nu dan weer terug op ons honk,ons huis, zo noemen we het al, en ik kom mijn stoel echt niet meer uit vandaag. Morgen gaan we Albanië alweer verlaten en Montenegro in. We zetten de navigatie op de stad Mostar in Bosnië/Herzegovina, dat is een stad die we zeker nog willen zien tijdens onze terugreis.

dinsdag 24 oktober.

Vanochtend het mooie Noord Albanië verlaten. Weet je, we zijn een beetje verzadigd met al die hoogtepunten deze reis. We hebben ons dan ook voorgenomen om alleen nog Mostar in Bosnië/ Herzegovina te bezoeken en daarna een paar dagen even niksen aan de Kroatische kust. We zijn nu in Montenegro en doen het land zeker te kort door hier niet langer te blijven, maar een mens kan zelfs uitgeput raken van al dat moois.

Dit soort koepelvormige bunkers zie je door heel Albanie. Is nog een herinnering aan het communistische tijdperk, waar toenmalige leider Hoxha doodbang was omdat alle omringende landen al niet meer communistisch waren en Albanië nog wel. Hij verwachtte elk moment ingenomen te worden door die landen en liet 750.000 van deze bunkers bouwen voor zijn volk.

In Montenegro onderweg wat gegeten. Servische wijn, die heerlijk was. Ook boodschappen gedaan bij een mega supermarkt, wat een luxe ineens weer na Albanië

Nu op een betaalde camperplaats iets voorbij Niksic....alleen zien we hier helemaal niemand om te betalen, terwijl alle voorzieningen het doen, ook een warme douche. Mooie plek.

Er hangen hier overal hangmatten, nooit geweten dat die zo lekker hangen en liggen. Wil ik thuis ook.

Het lieve knurfje. Hoe moet dat toch zijn dat je als hond bijna elke ochtend op een andere plek wakker wordt? Hij lijkt er niks van te hebben, zolang wij er maar zijn.

Vanochtend nog best een toer om deze mooie plek te verlaten. Filmpje plaats ik later, slechte wifi hier.

Donderdag 26 oktober.

Zo zeg, 2 dagen niks geschreven. Het internet in Montenegro en Bosnië/ Herzegovina lukt niet en we hadden geen zin om voor die landen speciaal een simkaartje te kopen.

Affijn, van de mooie camperplaats vertrokken en we wilden linea recta naar de stad Mostar in Bosnië/H. De navigatiemiep stuurde ons een slingerweg in en na ongeveer 2 uur slingerdeslinger bereikten we de grens. Tja, mooi dat we niet door mochten. Was geen internationale grenspost, maar is alleen bedoeld voor locals. Dus weer slingerdeslinger terug en via een ander weg naar de grens gereden, maar ivm omleidingen e.d die de navavigatiemiep ook niet snapte reden we pas in de middag de grens over. We waren er allebei een beetje chagrijnig van en dat uitte zich in geschreeuw over en weer met het zoeken naar een geschikte slaapplek, wat ook al niet wilde lukken, of te drassig, of te smal. Dat smalle weggetje daar moesten we keren. Ik heb alle vertrouwen in Rons stuurmanskunsten maar dit ging echt niet.... dus achterlicht kapot gereden.

Uiteindelijk hebben we ergens in de middle of nowhere in een bos geslapen en met de vraag  in je achterhoofd of het wel zou lukken van deze plek weg te komen. Hadden we misschien toch een andere camper moeten kopen? We doen soms echt onverantwoorde acties met dit ding. Op de plek waar we stonden kwam een herder langs kwam met schapen en honden. Die honden waren natuurlijk helemaal niet gewend om een camper tegen te komen, én al helemaal geen vreemde hond. Kortom, ze gingen ontzettend tekeer tegen Wally. Uiteindelijk toch lekker geslapen en vanochtend zonder al te veel problemen konden we weg. Op naar de stad Mostar, al jaren willen wij die stad zien. Waarom? Om zijn brug natuurlijk ook. De oude brug is tijdens de laatste oorlog verwoest en de nieuwe mag er ook best wezen. Ron en ik waren jaren terug ontzettend liefhebbers van zigeunermuziek en dan voornamelijk uit Bosnië en Servië. We gingen naar festivals en hebben de onvergetelijke Iljiana Buttler nog zien optreden, maar dat is een ander verhaal. Mostar heeft in de zomer nog diverse van deze festivals, niet dat we daar nu wat aan hebben, maar het gaat ons een beetje om de magie die om die stad hangt.

Ik was zo verbaasd, nooit gedacht dat Mostar zó toeristisch zou zijn, busladingen mensen. Toch heel leuk en bijzonder hoor, en weer een ander sfeertje dan Griekenland of Albanië. Deed een beetje Turks aan hier, ook de winkels, zal zijn dat het grotendeels Islamitisch is.

De nieuwe brug, zie je de vele mensen? Er is een plek in Mostar waar je deze brug op zijn mooist kan fotograferen, maar dan moet je een ticket kopen en dat gaat me echt te ver, dus met deze moeten we het doen.

Okay, Mostar hebben we in de pocket...en nu willen we een paar dagen rust en niks, noppes nada....dus naar de kust van Kroatië gereden om ons daar een paar dagen te installeren op een rustige camping aan zee en een beetje het hoofd resetten van al die indrukken de laatste weken. Tja, ik had het allemaal weer leuk verzonnen...
Of campings bleken al gesloten te zijn, terwijl onze apps aangaven dat ze het hele jaar geopend waren, of de afrit naar de camping was zo steil, dat we het niet aandurfden, óf de camping was wel open maar zo onaantrekkelijk dat we ook maar door reden. We zijn zo ongelooflijk verziekt in Griekenland met al die geweldige slaappleken. Buiten dat is de Kroatische kust mooi, maar wel heel erg volgebouwd. Nu staan we op een mega grote en luxe camping bij de stad Split met een aangelegd strand en een eigen mini-hondenstrandje. Niet helemaal de bedoeling, maar we doen het er maar mee. Zal hier zeker niet overprikkeld raken en dat is ook de bedoeling.

Vrijdag 27 oktober.

Ik zat vanochtend echt even in een reisdip. Sta je op zo’n camping die helemaal niet overeenkomt met wat jij leuk vindt, en het regent, én Wally trok de luifel uit zijn voegen doordat hij achter een kat aanzat. Ik probeer het er maar van van te nemen op deze camping, dus wasjes draaien en drogen, Wally in de Doggywash. Voor het eerst van mijn leven sta ik op een camping met een polsbandje om, via dit ding reken je alles af, de douche, de wasmachine, de Doggy wash, stroomverbruik. Ik ben echt benieuwd wat we morgenochtend moeten afrekenen.

Voor 9 euro kan je je hond wassen en drogen.

Het is echt een heel handig iets. Thuis moet ik altijd bijkomen van de rugpijn als ik Wally badder, maar hier gaat het heel fijn. Wij thuis hebben er ergens ook één bij een tankstation. Ik denk dat ik dit vaker ga gebruiken.

Na alle huishoudelijke sores zijn we een stukje gaan lopen en wat gaan eten. De omgeving kan ik helaas niet lyrisch van worden. Het eten was heerlijk en een met leuke komische eigenaar die zelfs een beetje Nederlands sprak.

Alle gorilla’s zijn in mijn ogen tegenwoordig Bokito’s.

Deze dropachtige snoepjes koop je hier...en met gebrek aan beter kopen we die. Ze zijn heerlijk.

We zijn ondertussen weer eens van planning veranderd. We gaan niet via Italië en Frankrijk naar huis, maar via Slovenië, Oostenrijk, Duitsland. Dat wil De Man liever en tja, die rijdt. Even weer omschakelen voor mij, ik verzin de stops en bezienswaardigheden onderweg, maar dat komt wel goed.

Ik merk ondertussen wel dat ik mijn vriendinnen mis, gelukkig hebben we de app.

Zaterdag 28 oktober.

Vanochtend vertrokken van de luxe camping, die mij niet kon bekoren, 117 euro voor 2 nachten, ppfff. Flink stuk doorgereden richting Zagreb, en dan komt je wat in de buurt van de beroemde Plitvic meren en watervallen, het oudste beschermde Unesco-gebied van Kroatië. Rij je die dan zo voorbij? Nee, ondanks dat we wat schoonheidsmoe zijn gaan we die toch bezoeken. Eerst nog even een overnachtingsstop en dan kunnen we morgenochtend vroeg een wandeling maken in het gebied.

Nu op een best mooie natuurlijke camping, tis niet allemaal lelijk natuurlijk. Even gewandeld met Wallemans, die overigens compleet hysterisch was net toen hij zwarte eekhoorns zag hier op de camping. Ik dacht dacht zijn jachtpassie wat getemperd was het laatste jaar, maar niks daarvan...

Net een lekker gebakken forelletje zitten verorberen hier in het restaurant bij de camping.

Ik ga ’m nu publiceren deze week. Tot volgende week mensen. Nogmaals, ik antwoord bijna altijd onder jullie reacties en ik vind het fantastisch leuk als jullie reageren.