En dat ben je in het plaatsje Camelle en dan tref je dit zaakje. Daar moet als rechtgeaarde Rotterdammert natuurlijk gegeten worden. De eigenaar heeft zijn zaak zo genoemd omdat hij in een verleden regelmatig op een vrachtschip naar Rotterdam voer.

Albarino is de typische witte wijn uit deze streek en die is heerlijk. Ziltig, vol en helemaal passend bij al het lekkers uit zee.

We slapen op een P4N plekje in Arou vannacht, enkele kilomters van Camelle, morgen wandelen naar het openlucht museum.

Nou moet ik natuurlijk niet te vaak foto’s van ons zelf gaan plaatsen,dat gaat ook vervelen maar even om te laten zien hoe fijn deze plek weer is.

Ron wordt steeds handiger met zijn speeltje, soms nog wat schokkerig, maar hier een mooi beeld van de overnachtingsplek.

Dinsdag 6 december.

Vanochtend na het ontbijt naar het openluchtmuseum gewandeld. Dit betreft een huisje met allemaal stenen kunstobjecten er omheen. Het verhaal hier achter boeit me zo mateloos en daar kan ik mezelf helemaal in verliezen. Begin jaren 60 kwam hier een Duitse jongeman aan en hij logeerde bij een Spaanse familie die Duits sprak, de jongeman werd verliefd op een plaatselijke lerares, maar werd afgewezen. Helemaal stuk van verdriet besloot hij nooit meer terug te gaan naar Duitsland, maar zich hier te vestigen in een hutje tussen de rotsen. Hier heeft hij in de loop der jaren zijn kunstimperium opgebouwd en ging steeds meer als een kluizenaar leven. Een kluizenaar maar wel een zeer aimabele man, die altijd als een soort jezus in een lendedoek liep. Als ik de foto’s van hem bekijk doet hij mij aan Catweazle denken. Een maand na dat hier in 2002 een grote oliescheepsramp heeft plaatsgevonden, waardoor ook het grootste gedeelte van zijn levenswerk werd verwoest, trok hij zich helemaal uit het openbare leven terug en een maand later werd hij dood gevonden. Ik hou zo van dit soort verhalen. Hier een leuke link geschreven door een dorpsbewoner die hem als kind gekend heeft.The Man Who Spoke To Stones – GaliciaStyle

Ron voor het huisje van de kunstenaar.

Omdat wij wandelend vanaf de overnachtingsplek aankwamen en niet via de reguliere parkeerplaats hebben wij de borden gemist dat we niet het terrein op mochten om de kunstwerken te bekijken...dus hebben wij er lustig op losgewandeld en gefotografeerd. Beetje respectloos, dat dan weer wel. Het gewone museum met veel documentatie en foto’s was helaas gesloten in de winter.

Vanmiddag zijn we naar Fisterra gereden. De naam van dit plaatsje betekent; "einde van de aarde", en is het meest westelijk punt van Europa, alhoewel na metingen blijkt een plek in Portugal dit te kunnen claimen. Deze kaap hier is ook het allerlaatste gedeelte van de pelgrimstocht vanuit Santiago de Compostela. Hier worden ritueel de gebruikte wandelschoenen en verdere wandeluitrusting verbrand. Druk was het er wel, busladingen met mensen, ’t zal iets magisch hebben zo’n plek.

Een leuk bedrijvig vissersplaatsje is Fisterra. Wij houden daarvan, en dachten nu eens te gaan lunchen in een wat hipper restaurant dan de afgelopen dagen. Een misser, niks bijzonders, op de wijn na dan..

Deze plek hadden we ons geinstalleerd en was het de bedoeling om te overnachten, is het niet prachtig? Ware het niet dat we hier geen wifi hadden en Ron echt wat zakelijke mailing moet versturen. Helaas pindakaas, dan maar naar een echte camperplaats in het plaatsje. Ook absoluut geen lelijke plek hoor, zal morgen foto’s maken, nu is het al donker.

Wallemans en Roniemacronie op de vermeende meest westelijke punt van Europa.

De wandelschoen, het einde is bereikt. 

Ik ga mezelf maar weer eens grandioos belachelijk maken met deze video. Wat een souplesse hè mensen, wat een elegantie...

Leuk sfeertje zo op Cabo Fisterra...

Woensdag  december.

Niks mis met de camperplaats waar we overnacht hebben. Goede wifi en een ontzettend aardige eigenaar.

En ook nog een heel gunstige ligging t.o.v het stadje Fisterra.

We zitten een beetje te dubben hoe we de de rest van de vakantie in gaan delen. Eigenlijk vinden we het hier in West Spanje prachtig en willen we best nog wat meer zien, maar anderzijds hebben we dan straks veel minder dagen over om Portugal te bezoeken. Slow-traveling kan eigenlijk alleen maar als je maanden de tijd hebt en zo ver is het bij ons nog niet. Allereerst gaan we vandaag voor 2 nachten op een stadscamping staan in Santiago de Compostela en daarna zien we wel verder. Ja, Santiago moet je toch bezocht hebben als je in de buurt bent, dat gaan we morgen te voet vanaf de camping doen. Vandaag was vooral een poets, veeg en wasdag want een varkensstal is het wel weer in die bus. Gelukkig schijnt de zon en hebben we ook nog wat buiten kunnen lummelen.

Onderweg naar Santiago even wat gewandeld met Wallemans. Mooie plek, staat ook op P4N als overnachtingsplek.

Het leven van een 65jarige levensgenieter is soms ook; "kleine wasjes, grote wasjes".

Donderdag 8 december.

Regen regen,en nog eens regen vannacht. Oh eerst nog even dit; we hebben afgelopen avonden naar een ontzettend goede serie gekeken. Dopesick, gaat over de ellende die de pijnstiller Oxycodon teweeg heeft gebracht in de Verenigde staten en dat grotendeels door winstbejag van de makers/ontdekkers van dit zogenaamde wondermiddel, waarvan zij beweerden dat dit absoluut niet verslavend zou zijn. Ik snap die verslaving aan dit middel overigens heel goed. Het hielp mij als een tierelier tijdens mijn hernia en ik werd er ook nog eens heel erg blij van. Gauw afbouwen die handel dus. Okay, over tot de orde van de dag. We zijn vanochtend te voet naar het centrum van Santiago de Compostela gelopen, dat was vanaf de camping in één stuk door dalen, dus ik vreesde alweer het ergste voor de terugweg. Wat ik niet verwacht had dat Santiago, behalve de inmens grote en mooie kathedraal, zo’n leuke stad zou zijn. Met veel genoegen hebben we er echt een paar uur rond gedarteld. Echt leuk. De kathedraal zijn we niet in geweest, rijen tot aan Tokyo om er in te komen. De buitenkant an sich was ook al de moeite waard.

Heeft toch iets magisch die plek, je hoort er ook contstant de kerkklokken luiden. Zelfs nu in de winter diverse pelgrims gezien die het eind gehaald hadden en elkaar in de armen vlogen op deze plek. Ach en wij, althans vooral ik, kreunden al omdat we vanaf de camping hier naar toe moesten lopen.

Wat leukigheidjes onderweg.

Leuke plek om even een drankje te doen.

Vandaag toch zo’n 12 kilometer gelopen in deze bijzondere en leuke stad. Nu douchen en plannen maken voor morgen. Blijven we nog even in Spanje, of gaan we morgen direct door naar Portugal? Keuzes, keuzes...

Vrijdag 9 december.

Toch besloten vandaag via een mooie route richting Portugal te reizen. Enerzijds jammer want ik had nog veel willen zien in Galicië, maar anderzijds hebben we anders zo weinig dagen om Portugal te bekijken. Binnendoor via Pontevedra naar Ourense gereden, en alhoewel Ron altijd blind vertrouwd op zijn Waze-app om te rijden, krijg ik het vaak Spaans benauwd van die app. Die stuurt je soms om 10 meter te winnen door kleine krochtige straatjes, zo ook vandaag. Zelfs een x een weggetje achteruit moeten rijden omdat keren onmogelijk was. Verder weinig te melden vandaag. Boodschappen gedaan, gepicknickt op een leuk plekje en nu in Trado op een aardige camperplaats. Als ik de weerberichten van Portugal en Spanje moet geloven is het overal baggerweer. Wij hebben best geluk, terwijl we eigenlijk helemaal in het verkeerde gedeelte van Spanje zitten wat het weer normaliter betreft. Ook wel een bui zo nu en dan, maar elke dag ook een beetje zon en een aardige temperatuur.

Lunchen op een mooie zonige plek onderweg.

Slaapplek vannacht in Trado. Je bent een zeurpiet als je hier over gaat klagen. Gratis plek met voorzieningen en prachtig uitzicht zo lang je niet achteruit kijkt.

En heb ik zowaar een keer fanatiek naar voetbal gekeken vanavond en dan vliegen we er uit. Spannend was het zeker.

Zaterdag 10 december.

Vanochtend via een erg mooie rit naar Portugal gereden. Door de Sierra do Gerés, erg mooi en ruig en opvallend was dat het bijna niet bewoond is. De westkant van Spanje is prachtig, maar wel dichtbevolkt viel mij op, des te opvallender de rust hier in Portugal.

Ondanks de flinke overstromingen en de vele regen in Portugal lagen hier de stuwmeren droog.

Bij dit mooie en wel gevulde stuwmeer willen we blijven vandaag en vannacht. Ligt bij Viade de Baixo.

Heerlijk voor Waldolala hier.

Gewoon een mooie plek, niet via P4N of Campercontact....zelf verzonnen dit keer. Iets verderop staat een bewoonde caravan, voor de rest rust en ruimte. In dit uiterste noorden van Portugal is vrij camperen nog wel mogelijk, hoe zuidelijker je gaat, hoe meer restricties er zijn sinds 2021. Portugese autoriteiten hebben er een stokje voor gestoken, dat vrije kamperen, omdat er teveel mensen maanden op een klutje bleven staan. Niet leuk voor de bewoners lijkt mij. Vooral aan de kust moet het bar en boos geweest zijn.

En dan ons eerste restaurantbezoek in Portugal....mijn hemel wat veel. Dat vlees was genoeg om een groot gezin mee te voeden. De jongen die ons bediende zag onze verbazing en zei ook; "Welkom in Portugal." Ik heb ondertussen wel weer voor een week genoeg vlees gegeten, we werden er zelfs misselijk van..grote hompen vet nog bijna rauw.

Het zat er een keer in hè..dat Ron zijn speeltje ergens in zou blijven hangen, maar ach met wat kunst en vliegwerk is het ding weer veilig in zijn opbergtas. 

Als we de weersberichten moeten geloven dan is het weer ontzettend slecht momenteel in Portugal. Kou vinden wij geen van beiden erg, maar regen en wind, dat liever niet. Nu zijn wij natuurlijk zo vrij als een vogel en kunnen we zo besluiten een heel andere richting uit te gaan dan Portugal. We weten het niet. We gaan in ieder geval wel richting Vila Real omdat we met Jet en Ronald hebben afgesproken. Vrienden die al jaren in Portugal wonen en werken. Daarna besluiten we wel hoe en wat.

Zondag 11 december.

Heel de nacht harde regen en ook hoorde ik steeds auto’s voorbij gaan, terwijl we heel afgelegen stonden. Voor het eerst dat ik een ietsiepietsie wakker lag met een luisterend oor. Okay, we leven nog dus niet zanikken. We zijn naar Chaves gereden via een w.s mooie rit, maar het weer is zo somber dat we het niet allemaal in de volle glorie hebben kunnen zien. Chaves is een leuke stad met ineens heel kleurige huizen in vergelijking met Noord Spanje, het doet ineens heel vrolijk aan hier. Mensen groeten je ook op straat, zijn we niet meer gewend. We hebben leuk gewandeld door de aardige stad en wilden ook onze culturele bagage weer eens bijtanken, dus op naar het Museum voor moderne kunsten. We konden het gebouw niet vinden, wat we ook probeerden. Laat maar dan...dan maar niet. Cultuurbarbaren zijn we toch wel ondertussen..

De twee liefsten van deze aardbol..

Het heeft oogjes, zelfs ontzettende lieve oogjes. Je ziet ze zelden op de foto omdat ze zo donker zijn.

We staan vannacht op een hele leuke camperplaats achter het restaurant O Moinho. Als je daar eet mag je er gratis staan, aan de rivier Tamega met een watermolen. Leuke plek, simpele maar goede keuken, aardige mensen, spreken wat Engels en een beetje Frans.

Ik sluit af met maar weer eens een (vr)eetfoto. Morgen naar Vila Real, naar Jet en Ronald en daarna besluiten waar we de laatste 3 á 4 weken door gaan brengen van de vakantie. Het weer bepaalt ons lot. Tot volgende week mensen!