Maandag 6 januari.

Heerlijk geslapen vannacht. Het is een kleine stadcamperplaats, hermetisch afgesloten en stond helemaal volgepropt met vriendelijke oudere Italianen die volgens mij op groepsreis waren. Gauw de drukke stad uitgereden vanochtend en het eerste wat opvalt is dat Sicilïe druk bevolkt is, overal langs de kust bebouwing. Ik denk als we wat behoefte aan rust willen, we echt het binnenland in moeten. We hadden gisteren al besloten dat we vandaag en morgen even helemaal niks willen, gewoon lezen, koken en ontspannen. We staan nu op een betaalde camperplek in Tonnarella en blijven hier 2 nachten. Als je achter je kijkt en opzij dan ziet het er hier allemaal rommelig uit, maar het uitzicht van onze plek is geweldig. We zien al de Eolische eilanden liggen, die allemaal vulkanisch zijn. Je ziet ook het eiland Stromboli met nog een actieve vulkaan, waar nog dagelijks wat erupties zijn. Ik hoop dat het weer helder blijft vanavond want als het goed is moet je de vulkaan dan zien vuurspuwen.

Morgen ga ik er eens rustig voor zitten wat we nou allemaal willen zien hier op Sicilië. Volgens mij kan je hier maanden lang je dagen vullen met het zien van mooie dingen.

Onze plek hier op de camperplaats, we staan alleen met nog een dame met hond. Prachtig weer, 20 graden.

We koken buiten. Heerlijk, werkelijk verrukkelijke Involtini di Vitello. Wat smaakt hier ons alles goed, een tomaat is zoals een tomaat hoort te smaken, zelfs de ijsbersla heeft hier smaak.

Na het eten even wandelen met Wallemans, dat is wel jammer...hij als allesvreter kan bijna niet los, of hij komt weer met iets eetbaars, althans dat vindt hij, aanzetten.

Mijn dappere Ron Corleone..

Nu is het 18.00 uur, de zon is onder, de lucht trekt dicht, dus denk ik niet dat we de Stromboli kunnen zien vuurspuwen, morgen nog en dag.

https://www.bestemmingonbekend.nl/italie-tussen-afval-en-verval/. Hier is de link die wat uitlegt over het afvalprobleem in Zuid-Italië.

Dinsdag 7 januari.

En weer een dag van lekker niksen. Althans, noem het maar niksen...we hebben de bus helemaal schoongemaakt, van binnen en van buiten. Wally heb ik maar moe gemaakt met balletje gooien en zelfs dan moet je hem constant in de gaten houden, want dan ruikt hij tussen de troep weer wat lekkers. Baal daar best een beetje van.

We kuisen de bus, Ron is meer de Miep Kraak van ons twee, ik vind het al snel goed....morgen kan je tenslotte weer aan de gang. Ron kan doorgaan met poetsen tot het zweet op zijn voorhoofd staat.

We maken zelf een heerlijke pizza...en ik geloof dat ik mijn favoriete witte wijn hier op Sicilië al gevonden heb, van de Fiano-druif.

Morgen rijden we richting Cefalú, dat een stuk westelijker ligt. Allereerst willen we daar een wasserette bezoeken. Hoognodig ondertussen, daarna gaan het het stadje bezoeken, moet er mooi zijn.

Woensdag 8 januari.

Regen en storm vannacht, maar vanochtend was de lucht alweer geklaard en deed de zon alweer zijn best. We gaan rijden richting Cefalú en je ziet langzamerhand Sicilië mooier worden. Wij rijden tegen de klok in en het eerste stuk na Messina is geen mooie binnenkomer als je naar Sicilië gaat, volgebouwd en weinig groen tussendoor, gelukkig verandert dat ongeveer na Santo Stefano di Camastra, de kust wordt spectaculair en de stadjes prachtig. Toppunt is echt Cefalú, zelfs nu in de winter nog redelijk druk met toeristen, maar terecht..

Onderweg...

Waldolino met Cefalú op de achtergrond.

We eten wat in een spectatulair mooi gelegen restaurant. Ik heb het geprobeerd te filmen, maar dit is het resultaat na poging 6, Ron zat er steeds doorheen te praten en mij te corrigeren...en als ik dan de camera op hem richt, dan houdt hij zijn mond stijf dicht.

Ondertussen voel ik me hondsberoerd, transpireren, misselijk...denk dat er een oester niet helemaal goed was.

Het oude stadje is echt bijzonder mooi, echt een plaatje. De nieuwe stad die er achter ligt wat minder, is druk hectisch en de wasserette waar wij heen wilden was vol, en ook konden we de bus er niet kwijt. Geen was gedaan dus..

Met de zelfontspanner...en jawel, we staan er alle drie op

De mannetjes..

We blijven hier vannacht, er zijn 2 officiële camperplaatsen, maar die zijn gesloten. We staan zoals meerdere campers doen, langs de boulevard met zicht op het stadje en aan zee. Niks mis mee.
Morgen willen we het binnenland in, het gebied heet Madonië , is een regionaal natuurpark. We willen even rust , groen en wandelen.

Donderdag 9 januari.

En zo stonden we dus gisterenavond. Mij viel op dat we eerst met een stuk of 10 campers stonden en gedurende de avond bleven we met drie campers over. Ik zat al te mekkeren dat ik ergens anders wilde gaan staan omdat het misschien niet mocht en dat daarom al die campers vertrokken. Ron liet zich niet overhalen. Vanochtend, we zaten net aan onze eerste bak koffie...tiktiktik tegen het raam. De politie, of we maar subito wilden vertrekken. Parkeren hier verboden voor campers. Beetje opgejaagd vertrokken dus. Dit hebben we echt nog nooit meegemaakt zo lang als we camperen. Weet dat het in Spanje aan de kust heel veel voorkomt, dat de politie zelfs razzia’s houdt.

Gaan rijden naar het Parco Delle Madonie. Mooi onderweg en wat een rust, behalve wat kleine dorpjes alleen maar heuvels, bergen en verder niks. Boodschappen gedaan, mooi plekje gezocht voor de lunch, waar we gewoon blijven staan vannacht.

Vanmiddag ging ik even een stukje lopen met de Wall, kwamen we deze jongen tegen...nou die was niet van ons gediend. Ik heb maar rechtsomkeerd gemaakt.

Prima plek met uitzicht. En geloof me, het was bijna te warm vanmiddag.

We staan trouwens op loopafstand van het stadje Giraci Siculo, en dat ligt hier op een kilometer vandaan en dat hebben we na de lunch gedaan. Heel, echt heel erg stijgen was dat...en ik heb me verbeten en inwendig gevloekt, maar het hoogste punt gehaald. Ik snap niet hoe mensen dat vroeger deden toen er nog geen gemotoriseerd verkeer was. Hadden ze allemaal een topcondite, ezel, paard en wagen? Desalnietemin een heel leuk dorp. Niet toeristisch.

In het dorpje bevindt zich een Glasoni Balconi, zoals wij het noemen. Als je er in gaat staan zie je ook de diepte onder je.

Morgen gaan we weer een wat grotere wandeling maken hier in de buurt. Er moeten hier veel damherten, wilde zwijnen, vosjes en ik dacht ook wolven zitten. We gaan het meemaken.

Zaterdag 11 januari.

Gisteren niks kunnen schrijven, want we stonden vannacht op een plek zonder enige verbinding. Konden zelfs niet bellen...nou vind ik dat niet echt prettig, maar dit was zo’n fantastisch mooie plek, dat ik me er overheen heb gezet.

Eergisteren dus eerst een mooie wandeling gemaakt vanaf onze slaapplek. Flinke lange klim, maar goed te doen...en mooi uitzicht in de verte op de vulkaan Etna, die met sneeuw bedekt is.

Met daar achter de Etna. Die staat uiteraard ook in de planning om te bezoeken, maar dat duurt nog wel even.

Tegenlichtfoto van man en hond. Ron lijkt Kuifje wel met dat haar...

Niet te verstaan wat ik allemaal uit zit kermen...

Familio Completico...met de zelfontspanner.

Okay, dat was de wandeling en nu gaan we wat toeren door het Parco Delle Madonie. Erg mooi en erg rustig, doet soms bijna wat Iers/Schots aan hier. We eten wat onderweg in een ontzettend leuk en vriendelijk restaurantje. We hebben ons laten adviseren door de Engels sprekende kok en zijn niet teleurgesteld. Erg lekker, en mij valt ook op hoe goed betaalbaar het hier nog is. In Nederland rijzen de prijzen echt de pan uit tegenwoordig. Hier betaal je nog 10 tot 15 euro voor een secondi piatti (hoofdgerecht) , daar krijg je in Nederland amper een kom soep voor. ( beetje overdreven, maar dat is voor de leesbaarheid...) 

We rijden wat hoger het Parco  delle Madonie in, en blijkt het hier gewoon een skigebied te zijn met nog best een flinke pak sneeuw. Raar en bijzonder, zo’n 40 kilometer verderop aan de kust lagen ze van de week nog te zonnen aan het strand.

Wij vinden deze een prachtplek via P4N. Tis behoorlijk koud hier zo hoog in de bergen, dus niet buiten zitten maar met de kachel aan binnen. Lezen, wat borrelen...ook fijn. Zonder internet pak je gemakkelijker een boek, niks mis mee. Morgen gaan we hier nog een kleine wandeling doen, want er is hier een route die naar een gebied leidt waar veel adelaars moeten zitten. Lekker geslapen, ondanks dat je regelmatig geluiden hoorde van wild. Wally stond ook strak van de spanning met zijn laatste avondronde.

Vanochtend dus een poging gedaan met de wandeling naar de adelaars. Of we moesten al glijdend door de sneeuw , of we zakten diep weg in de modder, na 3 kilometer vond ik het welletjes. Ik hap ook altijd naar adem als we zo hoog wandelen. 

Wally had het wel reuze naar zijn zin, liep met allerlei geraamtes te slepen.

Okay, op naar Palermo, de hoofdstad van Sicilië. We zeiden vanochtend nog tegen elkaar, dat als we heel eerlijk moeten zijn, we eigenlijk Palermo willen skippen. Geen zin in die drukte en hectiek van Italiaanse steden. Om die reden zijn we Rome en Napels ook voorbij gereden. Maar ja, wil je Sicilië leren kennen, dan kan je echt niet om Palermo heen. We gaan naar een betaalde camperplaats die heel gunstig ligt voor alle bezienswaardigheden.

Met beveiliging dag en nacht, en stroom en een douche. Mooi is anders maar gunstiger gelegen kan niet.
Na aankomst al een stuk gaan lopen en zo kwamen we in het oude deel van Palermo. Een cultuurshock, maar wel een hele leuke. Klaagden we nog tijdens onze laatste Tsjechië-vakantie dat we de stadjes daar weliswaar ontzettend mooi vonden, maar iets te gepimpt en gepolijst allemaal...nu Palermo heeft daar absoluut geen last van. Je kijkt je ogen uit. Kunst tussen de bouwvallen, markten, rotzooi en dan weer ineens heel veel schoonheid....en dan hebben we vanmiddag nog maar een klein stukje gezien.

Ergens wat gegeten...en Ron en ik waren gewoon een beetje beduusd van alle herrie, hectiek rondom ons heen. Even overschakelen van de rust van  de afgelopen dagen naar dit. Wally laat het zich allemaal welgevallen, die wordt niets anders dan gekroeld en toegelachen, maar wij moeten even landen hier. Morgen moeten we even kijken welke route we gaan lopen door de stad. We willen ons vooral overgeven aan al het lekkere streetfood wat hier overal te koop is (ik heb een hekel aan om Engelse termen te gebruiken, maar hoe noem ik het dan? Straatvoedsel? ) 

Zondag 12 januari.

Allereerst , wat hebben we een heerlijk rustige nacht gehad, echt geen notie van dat we in zo’n grote stad slapen. Voor een verblijf in Palermo is dit een veilige superplek.

Tja en dan gaan we deze ochtend, in de stromende regen Palermo in en we kijken echt onze ogen uit. Wat een heerlijke ongepolijste stad. Je valt van de ene verbazing in de andere. Van mooi, naar afschuwelijk. Ik kan me niet voorstellen dat deze stad iemand onberoerd laat alhoewel ik ook denk dat sommigen het haten hier. Misschien wel één van de bijzonderste steden die ik afgelopen jaren gezien heb..

de Kathedraal.

Dit zijn arancini's, een typische lekkernij uit Sicilië. Gefrituurde balletjes, nou zeg maar ballen, met daarin meestal risotto met iets ander lekkers. Ron had een zoete met Nutella, ik een werkelijk verrukkelijke met zwarte risotto en visragout.

We lopen naar de Mercato de Ballaro en kijken onze ogen uit van al dat heerlijke eten, de sfeer, het geschreeuw...de ene handelaar probeert en boven de ander uit te schreeuwen.

Nu weet je ook gelijk waar de term 'Viswijf" vandaan komt.

Moe is moe ondertussen....

Het knurfie loopt de hele dag zo dapper met ons mee. Wat doen we hem aan, denk ik wel eens. Moet toch een gekkenhuis zijn voor een hond...elke dag ergens anders wakker worden. Wij zijn echt het enige vertrouwde voor hem in onze vakantie.

En dit is dus ook Palermo. Er is hier een soort rommelmarkt geweest en al gesloten, maar de troep blijft gewoon liggen.

Uiteindelijk, na dat we al 7 kilometer gelopen hadden, hebben we ons nog laten verleiden om in zo’n belachelijk toeristentreintje te stappen. Niks aan, koud en we kwamen langs allemaal dingen die we al gezien hadden.

Tis mooi geweest, we zijn doodmoe van alle indrukken. Morgen weer even rust ergens ver buiten Palermo. We zitten overigens nog steeds met onze vuile was. Nergens een wasserette bij grote supers zoals je in Frankrijk en Spanje altijd ziet. We moeten dus naar een camping, maar daar hebben ze meestal geen droger en het weer blijft behoorlijk nat de komende tijd. Problemen, problemen....ach joh als dat het ergste is.