Na heul veul drukte, hectiek, verhuizingen, overdrachten, geregel ,en zelfs nu nog midden in een verbouwing , trokken we het niet langer en hebben we de boel de boel gelaten en zijn ’m gepeerd met de Dirkje. Gewoon even 3 nachten en 4 dagen weg zonder wat te moeten, behalve dan wat wandelen en eten. We staan op camping de Bronzen Eik in Sellingen, in het zuiden van Oost Groningen. Gelegen aan 2 mooie aansluitende losloopgebieden dus vanmorgen konden we onze lol op en hebben we bijna 10 kilometer kunnen wandelen met een onaangelijnde Wally....en heerlijk rustig. Het kan dus nog wel in Nederland.

Net na de wandeling even uitgebreid geluncht hier op het terras van het restaurant dat bij de camping hoort en dan nu met de voeten in de lucht even helemaal niks doen. Ron hoest en proest en snottert dat het een lieve lust is, testje gedaan en het is geen Covid. Overigens is het bos hier (Westerwolde) een aanrader voor mensen met een hond. Je kan 2 losloopwandelingen aan elkaar knopen en dan loop je zo’n 10 kilometer, zelfs nog langer als je zou willen. Okay, nu ga ik even niksen en morgen weer verder met deze blog...

Zondag 11 september.

We kijken in de avonduren naar de waargebeurde Engelse serie Landscapers, wat ongewone crimi, maar met twee van die sublieme acteurs, dat je er van smult. Olivia Colman en David Thewlis, geweldig zijn die twee. Goed geslapen op deze leuke maar ook wat drukke en lawaaierige camping. Je staat pal naast de buren en kan letterlijk horen wat ze elkaar te vertellen hebben. Maak niet uit, we waren op pad vandaag en hebben een klein toertje Oost Groningen gedaan. Naar een groot natuurgebied bij de Dollard...waar de vogelman even alleen moest gaan kijken, want zelfs aangelijnde honden waren er verboden. Verder genoten van het mooie en lege landschap van Oost Groningen. We wilden eerst naar Ter Apel, maar dat riekt dan wel erg naar ramptoerisme. Onderweg in Groningen kijk je toch wel om je heen...waar zijn die huizen met scheuren? Ook een soort ramptoerisme dus.
Affijn, het was een fijne dag, lekker gelunch in een visrestaurant in Termunterzijl, wat gewandeld met The Wall en nu op de camping wat te lummelen. Morgen weer naar huis, naar de rotzooi en verbouwingen. Wat is alles makkelijk vindbaar en overzichtelijk in onze Dirkje, dat is thuis momenteel wel anders, maar het komt goed denk ik dan maar hoopvol.

De mannetjes..

Ik hou zo van die mooie lieve kop van ’m. 

Begraafplaatsje op de dijk bij het verdwenen dorp Oterdum. Het dorpje is terug gegeven aan de zee na de dijkverzwaring , maar de begraafplaats is verplaatst naar de nieuwe dijk.

Dirkje op de parkeerplaats bij natuurgebied aan de Dollard. Ik heb de neiging de Dirkje wat te vermenselijk momenteel, raar gedrag eigenlijk. Wetende dat we w.s volgend jaar een wat groter en luxer exemplaar gaan aanschaffen, besef ik steeds meer wat een puik karretje het is. Klein maar beresterk. Zal je gaan missen Dirk.

Kerkje van Termunten.

Visje eten in Termunterzijl.

De grote leegte van oost Groningen...

Gisteren in de Super nog een bak mosselen gescoord, dus genieten vanavond.

Maandag 12 september.

De laatste dag.

Wat heb ik waardeloos geslapen, heb het nog 3 uur zien worden. Je wilt zo graag uitgerust thuiskomen van zo’n weekend, maar dit gaat zo niet lukken helaas. Vanochtend rustig aan gedaan en rond 11 uur vertrokken. We wilden onderweg nog wandelen met Wally en wat eten in Harderwijk. Leuke wandeling in het Strokelbos gemaakt en daarna ongelooflijk slecht gegeten in Hardewijk.
Ik wil niet elitair doen of een zeurpiet zijn, maar sommige koks gaan zo liefdeloos met hun eten om dat het eigenlijk verboden moest worden dat ze zich restaurant noemen, dan ga ik liever naar een goede snackbar. Okay, luxeleed natuurlijk. Ondertussen ook heel benauwd geworden , dus wandelen door Harderwijk doen we wel een ander keer...zag er overigens heel leuk uit in het oude centrum.
Op naar huis, naar de rotzooi, waar echt niets meer vindbaar is.
Bij thuiskomt bleek het allemaal nog niet leefbaar. Nog maar een nachtje of wat in de Dirkje dan...
Komt goed allemaal, komt goed....

Laatste plaatje van Wallemans en ik in het Strokelbos.