Dinsdag 21 november.

Alhoewel ik me voorgenomen had alleen mijn zegeningen te tellen deze reis, moet er toch weer even flink gemopperd worden. Die nieuwe bus, het is me een apparaat soms. Gisterenavond viel er een haarclipje van mij achter de wastafel met als gevolg dat die niet meer dichtgeklapt kon worden, wat weer een gedoe was omdat de sanitaire voorziening nu niet gebruikt kon worden. De Man allerlei ingenieuze dingen verzonnen om dat klote clipje van mij weg te krijgen, zonder resultaat. Dat betekende dus dat we de halve avond hebben zitten prutsen om dat clipje weg te krijgen en de andere helft naar zo’n superstomme cliché-film hebben zitten kijken ( Ticket to Paradise), dat we blij waren dat we in bed lagen, de nieuwe matrassen liggen heerlijk. En zowaar vanochtend na nog wat gepruts zat er beweging in het haarclipje en voila...het euvel was verholpen.
Heb nog een fijne wandeling met The Wall gemaakt langs het kanaal hier en daarna vertrokken richting Frankrijk tot aan de volgende overnachtingsplek in Clèry-sur-Somme, stille rustige plek . We staan alleen.

Fijne en rustige slaapplek, zoals je er wel meer ziet in Frankrijk...vaak bij een sluisje of jachthaven, meestal gratis en bijna altijd de mogelijkheid om een stuk met de hond te wandelen langs het water. Na het ontbijt weer wat zuidelijker gereden, het weer is bar en boos, het regent aan één stuk. Normaal gesproken ga je dan maar zo ver mogelijk doorrijden, maar Ron kukelt altijd zowat in slaap als hij een te lange en saaie route moet rijden, dus eerst even wat boodschappen en toen naar Saint-Cenerie-de Gerei gereden. Dit is een dorpje zo mooi, zo verstild. Hier willen we morgen wat wandelen in en rondom het dorpje. De camperplaats hier ligt ook op een wonderschone plek aan het riviertje de Sarthe. We zijn weer alleen hier.
Net zelf gekookt, gewoon buiten onder de luifel.

Mooi plekje tòch..

Woensdag 23 november.

Goed geslapen op de nieuwe matrassen. Stortregen vannacht en deze morgen ook, maar we hebben ons niet laten weerhouden om een mooie wandeling te maken langs een zijriviertje van de Sarthe. Beetje een glibberig pad maar erg mooi. Uiteindelijk in de mooie dorpje Saint-Cenerie-de Gerei uit te komen. Verstild en heel rustig deze tijd van het jaar. We moeten nodig naar een camperplaats om het grijs water te lozen, de toiletcassette te legen en ik wil graag mijn haar wassen, dat gaat echt niet onder het mini-douchje in de bus....dus zo’n 300 kilometer zuidwaarts gereden , onderweg nog een (smerige) pizza gegeten ergens, en nu op een prima camperplek in Taillebourg met alle voorzieningen die we nu nodig hebben. Morgen willen we weer een flinke rit zuidwaarts gaan maken en dan even 2 nachten rust ergens aan zee.

Wallemans tijdens de wandeling vanochtend.

Hierboven een filmpje van de wandeling van vanochtend. Goed te zien dat ik dus niet meer die vaste tred heb van ooit. Tjemig wat een wankelend geval ben ik geworden...

Donderdag 24 nov.
Heerlijk gedoucht, de boel opgeladen, de vuiligheid geloosd en vertrokken richting Les landes, waar we 2 nachten aan zee willen staan voordat we Spanje in trekken. Capbreton staan we nu. Even lekker geluncht in het stadje, boodschappen gedaan en ons geinstalleerd op de grote camperplek hier op 50 meter afstand van de zee. Net even met Wally naar het strand, maar dat was geen doen. Hoge golven, zo hoog en groot heb ik ze nog nooit in mijn leven gezien. Prachtig en indrukwekkend gewoon, én beuken tegen de duinen dat ze deden, bijna eng. Het is hier dan ook een surfparadijs en te zien aan de vele herdenkingsbordjes sneuvelt er ook nog weleens één. Tja en dan moet je The Wall hebben. Wij letten even niet op en meneer stort zich zo vanaf het duin naar beneden de kolkende en bruisende zee in. Doodeng zo’n mannetje zonder angst. Hij worstelde en kwam boven en ligt nu voor pampus in de bus. Hij heeft zijn feestje weer gehad.

Filmpje van de woeste zee in Capbreton.

Weet je, ik heb serieus overwogen om ook te gaan vloggen, kijk altijd met veel genoegen naar de reisvlogs van andere reizigers. Ik heb zelfs geoefend met een leuk verhaaltje inspreken op een video. Het lukt me niet mensen, ik sta óf met mijn bek vol met tanden zodra er een camera op me gericht is en daarbij heb ik er ook zo’n moeite mee mezelf terug te zien, óf ik ga gek doen zoals op deze bovenstaande video. Nee, ik laat vloggen maar aan de kenners over en ik plaats hier zo nu en dan wel een filmpje.

Vrijdag 25 November.
Stortregen heel de nacht en de ochtend. Wat doen we? Gaan we zuidelijker rijden of trotseren we de regen en maken er wat van? Dat laatste maar gedaan, geen zin om weer een hele dag in de bus te zitten. Om een uur of 11 via het strand naar de haven van Capbreton gelopen. Regen, wind....dus zeiknat tot in ons kruis toe. In de haven ergens moules frites gegeten en oesters zitten weg slurpen en weer terug via het strand, maar nu in de stralenden zon. Heerlijk.

Bunkers uit de 2de wereldoorlog op het strand hier.

Bijna allemaal bespoten met graffity. Ik vond het mooi..

Het is mooi hier. Beetje het begin van Frans Baskenland en momenteel best rustig, ook op de camperplaats. In de zomer schijn je hier luifel aan luifel te staan zo druk, maar snap het best, nergens aan de Westkust sta je zo dicht bij het strand en het is een typisch surfstrand, dus volop jongelui hier in de zomer. Net nog even in de zon gezeten, zijn zelfs een beetje verbrand. Morgen richting Spanje. Waar precies weet ik nog niet, dat moet ik vanavond nog even uit vogelen.

Zaterdag 26 november.

We hebben vanochtend besloten Wally nog één nacht de kans te geven bij ons op bed te mogen slapen. We leggen aankomende nacht zijn matje op bed aan het voeteinde, daar mag hij op ligggen en niet meer lukraak op ons bed. Nu ligt hij vaak boven op ons, of in het midden met als gevolg dat we slapende ledematen hebben of met onze ruggen bloot liggen omdat meneertje ons dekbed in beslag neemt, ook teveel zand en modder. Hoe gezellig het ook is, dit breekt onze nachten zo erg dat het niet leuk meer is. Okay, dat was dat en nu over naar de orde van de dag. Vertrek vanuit Capbreton richting Spanje. Baskenland en Pico’s de Europa slaan we over dit keer want daar zijn we al vaker geweest. Geprobeerd onderweg een leuke kustroute te rijden, maar dat viel nog niet mee. De camperplek die we in gedachten hadden lag vlakbij een kunstzinnig beschilderde vuurtoren die wij graag willen bekijken, maar die plek blijkt alleen toegankelijk te zijn voor kleine lage busjes, dat is wel vaker zo bij die P4N plekken. Nu op een camperplaats in Ajo, niet bijzonder maar wel direct naast een restaurant en 100 meter van een mooi strand. Eerst wat gegeten in het restaurant. Het blijft altijd getob, wij en eten in Spanje. Nu weer...op de gok maar wat besteld en bediening die geen woord Engels sprak. Nou geen beschuldiging naar die jongen toe, want wij kunnen natuurlijk ook ons best doen in het Spaans, maar verder dan ola, buenos dias, gracias , kom ik echt niet. Het eten was overigens prima en zo spotgoedkoop, dat kan alleen in Spanje. Net nog een wandeling gemaakt hier over het strand via een landtong naar een ander strandje. Prachtig mooi en weer beukt de zee behoorlijk. Temperatuur is aardig hier zo’n 17 graden en eindelijk eens een dag zonder regen. 

Leuk creatief waterkraantje.

Slaapplek in Ajo voor vannacht. Wat de plannen voor morgen zijn moet ik nog verzinnen.

Zondag 27 november.

Allereerst heeft Wally nog het voordeel van de twijfel, hij mag het nog een nachtje proberen bij ons in bed. Wat een gruwel moet dit zijn om te lezen voor mensen die niet van honden houden. Een hond in bed is natuurlijk soms best smerig, maar ach...in de vakantie moet je niet te pietluttig zijn in een camper, anders heb je geen leven. Vanochtend voor vertrek eerst nog even naar de, door kunstenaar Okuda san Miguel, mooi beschilderde vuurtoren gelopen. Leuke wandeling daar. Ron heeft ook nog filmpjes en foto’s gemaakt met zijn drone, maar die plaats ik hier later wel tussen.

Uitzicht vanaf het vuurtorenplateau. Het is prachtig mooi hier aan de kust in Cantabrië en de zon schijnt, hoe heerlijk is dat na al die regen.

Tegen de middag zijn we iets het binnenland ingereden naar het middeleeuwse dorpje Santillana del Mar. Erg mooi, wel druk en behoorlijk toeristisch, maar zeker de moeite waard. Heerlijk ergens buiten in de zon zitten lunchen, mensen wat een feest was dat. Héééérlijk, de wijn, de ham, de kazen, de visschotel.

Nu op een camperplaats in Cobreces. Prima plek met keurig nette voorzieningen, want mijn haar kan wel weer een wasbeurt gebruiken. Morgen gaan we waarschijnlijk een paar dagen wat het binnenland in naar Parque Natural de Somiedo. Aanrader van schoonzus Margriet. We zijn benieuwd. Er schijnen daar nog behoorlijk wat beren te leven. Vind ik dat leuk? Ja en nee....zo lang ik ze vanuit de auto zie is het prima, maar buiten, brrr. Ik ga deze week zo publiceren en probeer volgende week zondag week 2 klaar te hebben. Laat een reactie achter, vind ik zo leuk.