Even genieten van de lekkere ochtendzon.

We staan nu op een camping bij het strand in het plaatsje Gialova. Aardig plaatsje, wel erg toeristisch. Opvallend veel campers hier, en dat zijn we niet meer gewend. De camping is op zich goed, maar ik ben zo’n verwend mokkel met mooie slaapplekken ondertussen dat ik het hier benauwend vind, opgepropt vol met campers. Het moet maar even, er is geen andere mogelijkheid hier.

Maandag 9 oktober.

Vanochtend op tijd naar het natuurgebied en de lagune vertrokken, met al die toeristen hier heb ik het vermoeden dat het er al vroeg erg druk zal zijn. Eerst een slechte weg gereden waarvan ik dacht dat die mooier zou zijn dan de snelste weg. Mooier wel, maar of onze bus nou geschikt is voor dit soort weggetjes? 

De Gialova lagune. Een vogelparadijs moet het zijn, alleen niet vandaag, maar wel een heerlijke wandeling gemaakt want mooi en rustig was het. De Vogelman heeft weinig bijzonders kunnen waarnemen door zijn kijkert, van een flamingo kijken we niet meer op, die heb je tegenwoordig ook bij ons in de polder.

Om uiteindelijk uit te komen bij dit prachtige strand. Ik had hier hele mooie foto’s van gezien, maar kon niet ontdekken vanaf welk punt ze gemaakt waren, dus hieronder even een foto van internet geplukt.

Prachtig, maar dat vonden velen met ons..het werd steeds drukker.

Daarna zijn we naar het stadje Pylos gereden. Boodschappen en een simkaartje kopen. Bleek een leuk stadje te zijn, nog erg Grieks gelukkig. Het is een lang weekend voor de Grieken omdat het gemeenteraadsverkiezingen waren gisteren. Dat zag je op terrassen hier, een gezellige drukte.

Toen dachten Papa en Mamadoupoulus een vleesplankje ergens te bestellen voor de lunch, denkend aan de plankjes die je dan in Nederland krijgt, met wat worst, ham en wat smeersels....

Foto 1 is wat we kregen, zo ongelooflijk veel vlees, dat ik weer voor een maand niet eens aan vlees wil denken. Foto 2 is wat er overbleef en dan heeft Wally flink meegeholpen met eten. In Griekenland ga je nooit met honger weg uit een restaurant. De porties zijn groots....

Het enige dat ons nu nog rest vandaag is uitbuiken op de camping en wat niksen. Morgen richting Koroni.

Dinsdag 10 oktober.

Vanachtend vertrokken richting Kardamilli, dat ligt op het andere uitsteeksel van de Peloponnesos en heet Mani. Dit plaatsje zijn wij zo’n 25 jaar geleden ook geweest en de camperplek die we voor ogen hadden, waarvan wisten we waar die lag, en dat was mooi dachten wij. Het stadje zelf herkende we niet meer terug. Toen, 25 jaar terug was het een stil en niet toeristisch stadje, nu niet meer. Toch had het veel charme, zoals zoveel toeristische stadjes hier in Griekenland. Komt door het ongelooflijke ontspannen sfeertje hier overal. Ons plekje waar we wat langer wilden blijven was echter niet meer zoals 25 jaar terug. Druk en overal ligbedjes. Ronaldinus vindt het dan wel prima, maar Aagje niet, dus even wat gegeten en op zo’n uur verder gaan rijden. De plekjes zijn spaarzaam hier in dit gedeelte. Weinig strand, maar uiteindelijk staan we nu op een prima en mooie plek.

Onderweg..

Iets na Kardamilli begint Mani, hier zie je al dat de huizenbouw hier uit torens bestaat. Tot niet eens zolang geleden bestonden de dorpen hier uit familieclans, die elkaar het leven zuur maakten en elkaar beschoten uit deze (woon) torens. Bloedwraak bestond er nog...en hoe meer geld en macht je had, hoe hoger je je toren bouwde. Een heel anarchistisch en onafhankelijk volkje. We gaan er nog veel van bekijken deze dagen. Nu even 2 dagen rust op ons mooie plekje.

Daar beneden slapen we ergens. Karavostasi heet het hier.

Prima stek, we leken even alleen te staan , maar ondertussen zijn er 2 campers bij gekomen.

Ik heb het al vaker gezegd. Als je in Griekenland niet ontspannen wordt, dan weet ik het niet meer......alhoewel! Net ging ik een stukje lopen met Wally, en ik had er geen idee van dat we hier vlak naast een heel chique hotel staan. Tja, wat doet het kereltje op een onbewaakt ogenblik. Die gaat rondjes rennen en baldadig doen rondom het zwembad met badgasten. Och wat had meneertje een lol, maar ik niet!!. Dook hij even later ook nog de buitenkeuken van het hotel in en luisteren naar mijn geroep, ho maar. Ik loop dan rood aan van nijd en frustratie. Uiteindelijk had hij er zelf ook genoeg van gelukkig. Badgasten waren niet blij, dat was duidelijk. Ron vergoeilijkt Wally zijn gedrag altijd, ik niet!. 

Ron bakt pannenkoeken vanavond. Lekker.

Ik heb afgelopen vakantie in Schotland echt een trauma opgelopen. Daar was het soms zo moeilijk om aan boodschappen te komen en dan vooral verse groente. Vooral op de eilanden was je soms blij met wat slappe worteltjes en een verschrompeld tomaatje. Ik heb hier dus de neiging om veel te veel groente en fruit in te slaan, wat we vervolgens niet kwijt kunnen en dat het dus met die warmte ligt te verpieteren in de camper. Het is hier ook absoluut niet nodig. Elk gehucht heeft hier een goed gevulde super en de groente en fruitstalletjes langs de weg zijn ontelbaar.

Woensdag 11 oktober.

Het was de bedoeling om hier nog een dag en nacht te blijven, we willen nu ook weleens een schildpad spotten...maar we werden echt gek van de vliegen vanochtend, wel honderden. Dus maar een tocht gaan maken door Mani, het meest afgelegen en ruige gedeelte van de Pelopennesos, en daar hebben we geen spijt van gehad. Weet je, ik word soms moe van het taalgebruik van tegenwoordig, al die superlatieven, voor werkelijk alles...maar helaas doe ik er nu aan mee. Wat is dit gedeelte van Griekenland gruwelijk oogverblindend mooi.

Zulke dorpjes aan zee met soms nog echt oude torenwoningen, maar ook veel nieuwbouw en dan helemaal in de stijl van de streek.

Vathi is het stadje dat nog het meest oorspronkelijk is. We hebben er wat doorheen gewandeld en het lijkt alsof ,op wat guesthouses na, het niet meer bewoond is.

Dan belanden we in het haventje Porto Kogia, en dan ben ik verliefd. Wat een plaatje, er loopt niet eens een verharde weg doorheen.

We lunchen er bij Maria en oma staat in de keuken.

Jawel, om je dood te schamen, maar ze hebben zulke heerlijke verse patatjes hier in Griekenland en daar hoort toch echt mayonaise bij, dat hebben ze niet overal, maar wij gelukkig wel een voorraad in de camper, met Zaanse, de echte.

Deze mooie Pointer zwerft hier rond, bedelend voor eten. We hebben hem mee naar de camper gelokt en voer van Wally gegeven.

Onderweg...

Het weer lijkt ietsje koeler te worden. Ik ben blij..

En dit dan onze slaapplek voor vannacht. Een idyllisch, maar verder uitgestorven dorpje.

We mogen elkaar dan weleens in de haren vliegen, maar doorgaans houden we erg.....slijm, slijm.

Donderdag 12 oktober.

Heerlijke rustige nacht. Geweldig leuke plek. Kregen gisterenavond nog even bezoek van 2 jonge Grieken met een minicampertje. Opvallend hoe goed bijna alle Grieken Engels spreken. Jongeren allemaal en ouderen toch ook vaak een aardig woordje. Dat is in Spanje en Italië toch wel anders. Vanochtend richting Momenvassia vertrokken, een mooi stadje op de laatste landtong van de Peloponnesos dat we willen bezoeken. Onderweg dachten we een mooie overnachtings plek te hebben gevonden bij Glyfada, maar nadat we even op het strand waren geweest om naar het aangespoelde wrak van een schip te kijken en de boel zo bekeken hadden we het snel gezien daar. Druk, met veel te veel langstaanders, walgelijk veel vliegen w.s door al het gepoep in de bosjes...wegwezen hier. Wat zijn we toch verwende krengen geworden hier in Griekenland. Affijn, een stuk doorgereden en ons weer geinstalleerd op een andere plek, maar Mamadoupoulus en Papadoupoulus waren nog niet tevreden. Te kaal, te winderig. Nu uiteindelijk op een plek om te zoenen...tja het is niet gauw goed.

Onderweg...

Het veel gefotografeerde scheepswrak Dimitri op het strand bij Glyfada. Onduidelijk of het hier nu een piratenschip betreft of niet. Mijn trottergids zegt er niets over. Ik las ook ergens dat het gestrand is met een grote lading drugs en dat de bemanning ontsnapt is. Fotogeniek is het wel in ieder geval.

Foto in het karkas genomen.

En dan eindelijk de plek voor vandaag die onze goedkeuring wel kreeg, met zicht op de rots voor het stadje Monemvasia.

Wat ik best heel moeilijk vind is dat mijn ogen zo slecht worden dat ik amper nog gecontroleerd kan fotograferen. Ik schiet maar wat lukraak in het rond en hoop dat er dan een aardig plaatje bij zit. Vroeger met nog goede ogen kon ik me heel erg concentreren op de juiste compositie en zo, nu lukt dat niet meer. Jammer, het was toch altijd een hobby van me, nu is het vaak een last en best vermoeiend.

Vrijdag 13 oktober.

Wat ontzettend slecht geslapen, uren wakker gelegen en wat kan je dan toch piekeren zo in de nacht. We moeten weer richting een camping, voor de was en de broodnodige poepdoosleging. Veel campings zijn al dicht, dus moesten we bijna 2 uur rijden. Geen straf want het landschap is hier overal schitterend. Oja...zou ik toch bijna vergeten dat we vanochtend naar het prachtig mooi en autovrije vestingsstadje Monemvasia zijn geweest. Werkelijk een plaatje van een stadje.

We zijn nu richting een camping en richting Nauplion gereden want daar willen we ook nog heen. We zitten een beetje te dubben hoe lang we nog in Griekenland willen blijven. We zijn hier nog lang niet uitgekeken, maar we kunnen niet alles zien hier. Blijven we zo lang mogelijk en gaan dan in 1x naar huis? Of gaan we rustig via Albanie en Montenegro naar huis, of via Macedonië, Hongarije?? Ook nog een optie is om weer terug te varen naar Italië en dan langzaam via het binnenland weer terug. Teveel keuzes, dus keuzestress. Misschien moeten we het mooie weer maar volgen.

Nu op een camping met veel te krappe plekjes, maar van een aardige Griekse brombeer Vassili, die tevens de kok is van het restaurantje hier. Zag net het varken al aan het spit draaien. Toch is de sfeer hier prettig en voor het eerst zien we wat Nederlanders op een camping. Overgrote deel hier in Griekenland zijn Duitsers.

Onderweg...

Onze Nederlandse buren hier. Ik vind dit zo’n geweldig busje. Is van Russisch makelij, op benzine en gaat makkelijk 140 km.

Zaterdag 14 oktober.

We hebben besloten! We gaan via Albanië, Montenegro en een klein gedeelte Bosnië/ Herzegovina terug. Dan een stuk Hongarije en dan Tsjechië. Voorlopig nog even in Griekenland want we willen in het noorden het Zagoria gebied en de Vikoskloof nog bezoeken. Ik heb er best moeite mee dat we zo weinig oudheden bezocht hebben, maar helaas is het vaak verboden voor honden en het is gewoon te warm om Wally uren in de camper achter te laten. Nu kunnen we natuurlijk om en om wat gaan bezoeken, maar daar hebben we geen zin in. We moeten hier gewoon eens terug in wat koelere periodes.

Vandaag verder geen ene fluit gedaan, behalve wat zwemmen in zee, wat lezen, puzzelen.  Wally had een leuk schapendoesvriendje van Nederlanders hier. Lekker spelen wat ook weer uit de hand liep omdat de schooiers samen openstaande campers gingen inspecteren. 

Morgen naar Nauplion, moet een leuke stad zijn en daarna richting het noorden.