Zaterdag 4 mei

Vanochtend vertrokken van de leuke charmante camping, die er overigens bij de reviews op Campercontact niet al te best vanaf komt, des een meer een reden om die app niet al te serieus te nemen, althans, de mensen niet die daar reageren. 
Op naar Guèthary aan de Baskische kust, onze laatste stop voorlopig aan de kust, dus moet er vis gegeten worden.

En dan kan je hier je lol op. Leuke restaurants en heerlijk gegeten met zicht op zee.

We hebben wat door het plaatsje geslenterd, bijzonder leuk...weer net niet te toeristisch en prachtige huizen overal. Die typische Baskische bouw, en dus allemaal wit met rode luiken. Maar wat de Engels sprekende Fransman nou bedoelde met het vakantie-oord voor de minder bedeelden, dat is ons ontgaan. Wat niet weg neemt dat het een leuke stop was.

En dan gaan we landinwaarts Frans Baskenland in. Mooi hier, ondertussen al vaak geweest maar ik hou van deze streek. Mooie vrije slaapplek gevonden en ik dacht Wally lekker los te kunnen laten....ware het niet dat zo’n 50 meter verderop allemaal schapenlijken liggen, die al helemaal opgevreten waren door de gieren, hier bewust neergelegd door de boeren, las ik net. Schijnt een spektakel te zijn als er weer een lading neergelegd wordt. Ontzettend veel gieren moeten er op af komen. Wally lust er ook wel een hapje van, dus die kwam steeds aanzeulen met stukken bot en geraamtes.

Okay, maar een mooi plekje voor vannacht, we staan alleen maar het is nog vroeg, morgen vanaf hier een wandeling maken

Dubbele regenboog gisterenavond.

De leukste, de liefste...mijn alles.

Onze plek met de Drone, die overigens weer een tijdje zoek was en in een boom hing, met het piepje dat hij geeft was hij weer te traceren dus snel weer gevonden

Maandag 6 mei.

Gisteren niks geschreven, op onze camperplek hadden we geen verbinding, w.s teveel onder de bomen stonden we.

Okay , maar eergisteren een korte maar pittige wandeling gemaakt omhoog de bergen in vanaf onze slaapplek. Het weer is uitstekend voor Baskische begrippen.

Oma, zo noem ik mezelf maar tegenwoordig, moet zo nu en dan een rustpauze nemen als we bergopwaarts gaan. Met mijn mooie nieuwe en dure wandelschoenen, die werkelijk voor geen meter lopen op rotsachtig terrein, niet waterdicht blijken te zijn en allerlei pijnlijke punten heeft in de schoen, dus behalve dat ze er wel kek uitzien zijn ze...waardeloos!!! Van Revolution Race zijn ze. Gelukkig heb ik mijn oude Meindels ook nog bij me.

Opa zijn basisconditie is stukken beter dan de mijne. Als ik hijgend en piepend boven ben dan is hij nog fit. Zal het roken van mijn 14de tot mijn 45 ste hier mee te maken hebben? Alhoewel....Ron heeft ook gepaft als een schoorsteen, zware shag, sigaren...

Wilde Akelei onderweg. Wat is dat Google-Lens toch gemakkelijk tegenwoordig.

Er was vanochtend vroeg door een boer nog een dood schaap gebracht op de plek vlak naast ons. We verwachtte een grote toevlucht van gieren. Ze cirkelde wel boven ons maar kwamen niet naar het schaap. Jammer.

Na de wandeling zijn we richting Spanje gaan rijden, naar Roncvalles, een pelgrimsoord langs de Camino. We konden niet echt laaiend enthousiast worden van het klooster daar, het kerkgedeelte was wel erg mooi, vooral binnen.

De plek is zo’n typische stop voor Pelgrims die de Camino doen. Wat goedkope hostels en restaurantjes. Ik vind het toch wel indrukwekkend altijd die lopers...maar ze zien er altijd zo doodongelukkig uit, of moet dat? Dat je toch wel moet lijden voordat je het eindpunt bereikt? Affijn, wij zijn weer terug naar Frankrijk gereden want we hadden nodig boodschappen nodig. Precies op de grens Spanje -Franrijk is zo’n enclave met grote winkels en Supermarkten, dat zie je door heel het land. W.s omdat de Spaanse winkels goedkoper zijn dan de Franse, loopt het storm daar. Andorra is er het grootste voorbeeld van. Daar boodschappen gedaan en achter de winkels ligt in alle rust ligt best een fijne camperplaats en daar hebben wij ons geinstalleerd. Regen, regen regen....je weet dat deze regio er om bekend staat, maar je hoopt dat het meevalt.

Vanochtend gaan rijden naar het Forêt d’Iraty, daar willen we wat mooie wandelingen maken. Schitterend gebied, waar we al vaker tevergeefs geweest zijn om dat het met bakken uit de hemel viel toen. Ook nu, zo jammer en besloten maar door te rijden naar Larrau en Iraty maar weer voor een andere keer te bewaren.

Groen, groener, groenst hier

Bermtoerisme..

Voor de broodnodige grote wasbeurt ons voor een nachtje gesetteld op een leuke kleine camping in Larrau. Vuurkorfje aan en lekker buiten onze baquette weg zitten eten.We zitten hier vlakbij Gorges de Holzartè en daar gaan we morgen wandelen, daarna weer Spanje in.

Nog even over het avondeten. Heerlijke frietjes du Maison kon je afhalen op deze leuke kleine camping, zien ze er niet fantastisch uit?

Dinsdag 7 mei.

Vanochtend na de douchebeurt en koffie naar de parkeerplaats gereden waar de wandeling door de Gorges D’Holzartè begint. Helaas regent het maar we laten ons niet weerhouden. Op een bord op de parking kon je kiezen uit meerder routes, wij kozen voor de route facile...een uurtje heen, een uurtje terug. Welk stuk onverlaat deze borden geplaatst heeft weet ik niet maar om dit een makkelijke route te noemen. Rotsblokken en stijgen, stijgen en stijgen...maar na veel gekreun en gepiep op de plek aangekomen, waar er een hangbrug over de kloof loopt.

Zoals overal in de Baskische Pyreneeën is het weer groen en prachtig hier.

De hangbrug. Het gaat over zo’n enorme diepte dat ik het niet durfde te fotograferen. Ron heeft wel opnamens met zijn drone gemaakt, ik plaats het later.

Temperatuur is zo’n 20 graden. Ron in de zon, ik toch alweer in de schaduw, maar desalnietemin is het heerlijk hier. We blijven hier vannacht.

Het spookdorp Esco, achter ons. Morgen lopen we er even heen. Daarna gaan we naar Foz de Lumbier, eigenlijk wat uit de route en weer een kloof, maar deze moet echt de moeite waard zijn wat betreft de vale gieren populatie. Aagje gaat haar net herstellende lijf maar weer aan een wandeling wagen.

Donderdag 9 mei.

Vanochtend weer een stralend blauwe hemel. Eerst zijn we naar het spookdorpje gaan lopen, maar daar mochten we niet in, w.s instortingsgevaar. Daarna zijn we gaan rijden naar Foz de Lumbier én ook op zoek naar een supermarkt, onze voorraad raakt behoorlijk op. Geen Super onderweg, maar in het stadje Lumbier zelf zat er één, met een heel beperkt aanbod. Brood dan maar vanavond en uitgebreid lunchen in het dorp. Het is ondertussen best warm mensen, de straaltjes lopen al bij mij en om vanaf de camping waar we nu staan naar het stadje boven te lopen vind ik best een klim. Weinig te vertellen vandaag, we lezen ons een ongeluk. Morgenochtend vroeg de kloof hier in, om de grote hitte en drukte voor te zijn.

Esco, de spookstad, helaas niet toegankelijk.

Vanmiddag eerst een klim gemaakt naar het stadje Lumbier, leuk en typisch Spaans.

Lekker geluncht op een schaduwrijk terras.

En weer terug naar beneden naar de camping..

We zitten nu trouwens weer in de regio Navarra, waar heel veel Spaanse wijn vandaan komt

We blijven één nacht op deze camping, waar niks mis mee is verder. Bijna alle bezoekers zijn Nederlanders, terwijl wij die heel onze reis amper tegen gekomen zijn. Een vriendelijke wat oudere man, een Nederlander, komt steeds naar ons toe om met Wally te kroelen. Heel zijn leven honden gehad en durft het niet meer aan om een hond te nemen omdat hij het verdriet van afscheid nemen niet nog een keer aan kan. Houdt het nu bij oppashonden en eigenlijk snap ik dat best.

vrijdag 10 mei.

Vandaag alweer 2 weken op pad en we vermaken ons prima. Soms even mopperen, of schelden...vooral ik, als ik voor de zoveelste keer weer iets kwijt ben, of ergens niet bij kan, de bus is echt wat te hoog voor mij. Ron noemt mij dan "Booskapje", Hij daarintegen is niet van het schelden, maar van het brommen en gezichten trekken die heel veelzeggend zijn. "Knorrepot", noem ik hem dan. 

Vanochtend al vroeg de poepdoos geleegd, water ingenomen en naar de kloof gelopen. Het was nog koel en heel rustig...en wat een verschrikkelijk mooie wandeling was dit. Niet zwaar, goed pad...ooit heeft hier een spoorlijntje gelegen, dus lekker vlak.

De vale gieren en andere soorten vogels vliegen hier over en weer, helaas niet vast te lggen met mijn compacte camera. De kloof is overigens uitgesleten door de rivier D’Irati...duizenden en duizenden jaren terug. Wat is de aarde toch waarachtig mooi, niet overal natuurlijk. 

Tot 2x toe moest je een donkere tunnel door.

Deze kloof is zoveel mooier dan die van D’Holzartè, waar ik van de week zo op mijn tandvlees liep.

Na de wandeling als een speer naar de wat grotere stad Jaca gereden om een voorraad eten in te slaan, de koelkast is bijna leeg. Zo gezegd,zo gedaan ...en dat voelt altijd heerlijk als je weer volgeladen bent met eten, water, diesel en de poepdoos is leeg, dat betekent dat je weer lekker vrij kan staan. Even van de grote weg af naar het klooster St Juan de la Peña gereden. Ligt voor een deel in de rotsen, was mooi, maar we hadden beiden niet de behoefte om een ticket te kopen en naar binnen te gaan. Nu op een zelfverzonnen vrije plek  aan Rio Aragon en straks even verzinnen wat we morgen gaan doen.

Het klooster.

De plek voor de rest van de dag en vannacht. We reden hier makkelijk naar toe, maar of het terug weer zo makkelijk gaat vraag ik me af, we kunnen hier niet keren. Zien het morgen wel...nu lezen een een lekker glas koud wit, tis warm overigens, maar wel te doen.

Ik ga nu deze week publiceren mensen.