Maandag 30 december.

Weer een heerlijke nacht met alleen het ruisen van de zee. Ik had gisteren al gezien dat het nog een klus zou worden de camper hier weer naar boven te krijgen. Een steile gravelweg met gaten en kuilen en veel los grind. Ronaldino maakte zich niet zo druk, maar kwam uiteindelijk ook tot de conclusie dat het niet mee viel. De banden slipten door, maar hij moest wel door want aan de andere kant van de weg zat een diepe kuil....affijn, ik was al uitgestapt om de ramp weer te filmen, maar van paniek en gegil de verkeerde knop ingedrukt, dus geen beelden. Uiteindelijk met veel moeite toch gelukt om boven te komen. 
We zijn naar het leuke stadje Porto Azzuro gereden, boodschappen gedaan, wat rondgeslenterd en zowaar een echte overheerlijke Italiaanse pizza op.

Toch weer even schelden op die camper van ons. Ron had al een paar dagen het idee dat de zonnepanelen niet opladen, maar ook de huishoudaccu niet tijdens het rijden. Altijd wat met die bus.  Gisterenavond dan ook heel primitief gedaan in de camper met kaarsen en lantaarntjes aan. Vandaag dus verplicht naar een camping of camperplaats met stroom. Nou valt dat nog niet mee hier op Elba, bijna alles is gesloten in de winter, maar we konden terecht bij een wat alternatieve  eco agri-camping met een perfect Engels sprekende eigenaresse. Ron heeft alweer in het vooronder gelegen om het euvel op te lossen, ook gebeld met onze campergarage, maar die zijn dicht tot in januari. We hebben dit wel eens eerder gehad en dat is vanzelf weer goed gekomen, dus hopen maar...

Dinsdag 31 december.

Laatste dag van het jaar en dan altijd even terug kijken. Het was een goed en tamelijk zorgeloos jaar, althans voor ons zelf. Wel weer kennissen en vriendinnen verloren door die verschrikkelijke kloteziekte. Ron gestopt met werken...alhoewel hij deze reis nog regelmatig aan de telefoon en op zijn PC zit om toch nog dingen te regelen of af te ronden voor klanten. Mooie reizen gemaakt dit jaar en vooral heel goed beseft wat een ongelooflijk geluksvogels we zijn. Anderzijds, als ik terug kijk naar het afgelopen jaar, en dan niet op persoonlijk vlak, heb ik het vaak ervaren als een hele angstaanjagende tijd. De polarisatie die steeds extremer lijkt te worden, de oorlogen, de wereldpolitiek die in handen lijkt te zijn van de allerallerrijksten (Musk)...kortom, persoonlijk een prima jaar, maar verder....

Over tot de orde van de dag. Vanochtend een hele mooie wandeling gemaakt hier vlakbij op Capo di Stella. Goed te doen, ook voor mij. Weer veel sporen van wilde zwijnen, dus Wally was weer lekker in de buurt bij ons, daar heb je dan geen omkijken naar. Daarna terug naar de camping, lekker gedoucht en buiten gekookt en gegeten. Vandaag scheen voor het eerst sinds dagen de zon niet, de temperatuur is goed. We nemen ons voor (als de wifi goed is) naar Freek de Jonge en de oudejaarsconferance te kijken, maar wellicht liggen we al voor die tijd plat. Er moeten hier nog andere campers op de camping staan, maar die zien we niet....dus naar alle waarschijnlijkheid vieren we oudejaarsavond samen. Geeft niet, thuis probeerden we ons ook altijd te onttrekken aan die avond. Vind het beladen en ongemakkelijk altijd, nog erger dan de Kerst zelfs..

Wandeling Capo di Stella..

Okay, vanochtend vertrokken van de Eco-camping en weer helemaal fris en fruitig. Heel de camping is afgesloten met hekken die je absoluut niet open mag laten staan, dit i.v.m de wilde zwijnen die volgens mij hier best een plaag zijn. We zijn gaan rijden naar een gedeelte van Elba dat we nog niet gezien hebben. Erg mooi en ook rustig, maar toch niet uitgestorven. Ik denk, als ik zo naar de vele hotels en restaurants kijk, dat het in de zomer hier behoorlijk druk zal zijn. 

De berg die je hier ziet is de Monte Capanne en de hoogste van het eiland. In het zonmerseizoen kan je met een heel bijzondere kabelbaan naar boven, in een soort knalgele vogelkooien. Nu gesloten helaas, dat is dan wel weer een (heel klein) nadeel van reizen in het winterseizoen.

We zijn een tijdje gestopt in Marciano Marina, de zon schijnt ondertussen weer heerlijk. Wat rondgeslenterd en gegeten. Honden mee nemen in een restaurant is tot nu toe geen probleem hier, worden altijd gelijk aangehaald.
Echt genoten hebben we van Elba, ik had er geen echte voorstelling van. Echt een wandeleiland, niet te groot, leuke stadjes, groen, behoorlijk lekker wijn van het eiland. Een aanrader is Elba.

En dan rijden we naar PortoFerraio om een plek voor de nacht te zoeken en morgen weer naar het vaste land te varen. Nu bleken we vanmiddag met de overtocht van 16 uur ook nog mee te kunnen, dus dat hebbn we maar gedaan...

Met deze monsterlijk lelijke Batmobilboot, maar ach...

Het knurfie even poseren op de kade...

Het boegbeeld van deze boot...de scheepsmaatschappij moet wel een erge liefhebber zijn van Batman, alles was hier zo lelijk, dat we er lacherig van werden. Maak het ook uit, we zijn weer aan wal en omdat het al donker werd linea recta naar een camperplaats gereden. Die vond ik echter zo unheimisch dat ik daar niet wilde blijven. Nu op een volgeprakte camperplaats in Piombino, liever dit dan daar..

Morgen of vanavond weer even een plan maken hoe we de reis gaan vervolgen.

Donderdag 2 januari.

We kijken in de avond naar een western, die onnavolgbaar is, werkelijk geen touw aan vast te knopen, nou een klein touwtje dan....maar toch is het heerlijk kijkvoer. Prachtige filmlokaties ( binnenland Spanje), mooie muziek en geweldig geacteerd. Dat het een warrig verhaal is nemen we maar voor lief. Oh ja...the English heet het.

Ron vond op de kaart een soort eiland dat met smalle stukken land aan het land verbonden is, daar gaan we morgen heen. Geen idee hoe het heet, maar een camperplaats op 20 meter van het strand waar je eindeloos kan wandelen, en daar hebben we nou zin in.

Onze slaapplek van afgelopen nacht. Tja, voelde veilig dat wel..

En dan nu zitten we hier op de blauwe stip, hoe het hier heet? Voordat we hier naar toe gingen eerst nog even boodschappen gedaan in een stadje verder op. Ik moest alleen want Ron kon de bus niet kwijt. Dat vind ik toch echt een dingetje en dan vooral in de kleine hectische Italiaanse supermarkten. Veel geschreeuw, maar dat is normaal in Italië...niks kunnen vinden, pinpas die het niet gelijk deed. Kortom, met een rood hoofd van opwinding kwam ik uiteindelijk met een volle tas bij de camper aan. Op naar de camperplaats die gewoon prima is en gunstig ligt op 20 meter van het strand. Warm gegeten buiten en daarna gaan wandelen over het strand.

de camperplaats.

Is een beetje een nephouding van ons geworden als we op de foto gaan. Net alsof we iets zien in de verte en dan wijzen. Ja, je moet wat om je een houding te geven op de foto.

Het heeft overigens flink geregend vanochtend, maar vanmiddag kwam de zon weer even koekeloeren.

Morgen gaan we eerst nog even wat bezoeken van de Atlas Obscura-app en dan weer een stuk zuidelijk. We twijfelen of we Pompeï en de Vesuvius willen bezoeken, of dat we direct naar de Amalfikust rijden.

Vrijdag 3 januari.

Gisterenavond de western afgekeken en ik was toch wel erg onder de indruk. Ik vind het een aanrader. Beetje ingewikkeld verhaal, maar aan het eind wordt alles duidelijk. Super beelden, geweldige acteurs. Vanochtend richting het Atlas Obscura  plekje "Il Giardino dei Tarocchi" gereden, oftewel een park met bijzondere Gaudi-achtige beelden. Daar aangekomen bleek het in de winter gesloten. Balen! Het weer loopt niet over en we besluiten maar te gaan rijden richting Sicilië. We slaan de Amalfikust en Vesuvius/ Pompeï over, dat zijn toch plekken die je wilt bezoeken met een beetje goed weer, nu stortregent het. Misschien komen we daar nog op de terugweg, als daar nog tijd voor is.

We rijden dus langs Rome, eten een panini onderweg, en dan langs Napels en besluiten te stoppen bij de stad Salerno voor een slaapplek, dat valt niet mee. Ondanks dat de apps aangeven dat er camperplekken open zijn, zien wij alleen maar gesloten hekken. De kust doet hier bijna spookachtig aan, heel armoedig, rommelig en nodigt echt niet uit tot ergens wild staan. Nu op een geheel afgesloten camperplek, waar we net binnen gelaten zijn door een dame die direct weer weg reed in haar autootje. Dus nu staan we dus helemaal afgesloten en kunnen er niet uit, want we hebben geen code van het hek. Zal heus iemand komen in de loop van de avond, maar ik kan dus niet eens met Wally weg. Geen enkele foto gemaakt vandaag. Het weer nodigde niet uit.

Zaterdag 4 januari.

In de loop van de avond kwam de beheerder van de camperplaats met de code, dus konden we lopen met Wally. Op zich een veilige camperplaats met alle voorzieningen, maar de plek is afschuwelijk. Zoveel troep langs de weg , dat we Wally echt in de smiezen moeten houden, want die jonge ruikt alles en eet ook alles.
Vandaag voornamelijk gereden over de snelweg. Even boodschappen onderweg, nou ja even....in Italië is dat toch vaak een hele onderneming in die drukke supermarkten. Daarna gaan rijden richting Tropea in de regio Calabrië, dus we zitten dan al niet te ver van de overtocht naar Sicilië vandaan. Tropea moet een heel mooi stadje zijn en dat gaan we morgen bezoeken. Nu weer op een P4N plek aan zee, dat wat dubieus aanvoelt qua sfeer. Auto’s rijden af en aan, het is er een rommel...maar we doen het er mee. Misschien moeten we onze verwachtingen wat bijstellen in deze regio en al helemaal als we aan zee willen staan.

Even een verhaal van onderweg vandaag. We wilden wat eten, ik zoeken op google maps naar iets met een beetje hoge waardering en zo kwamen we hier terecht. We wilden beiden Tartare di tonno vooraf, maar de enkel Italiaanse sprekende serveerster maakte duidelijk dat dit niet voorradig was, wel Tartare di Cavello. Okay, geen idee wat dat was, maar zal wel iets zijn dat ook uit zee komt, dachten we...
Bovenstaand gerecht werd gebracht en wij dachten dat het steak tartare was, maar het smaakte zo weeïg, wat snotterig. Ik werd er gewoon misselijk van, maar wilde niks tegen Ron zeggen, want die vindt mij al zo vaak een zeikert met eten, dus dapper maar bijna kokkend doorgegeten. Eenmaal op zegt Ron; wat was dat walgelijk smerig zeg, maar ik wilde jou niet beinvloeden.....!!
Uiteindelijk maar eens gaan zoeken wat Cavello nou betekent...is het dus gewoon PAARD, rauw paard hebben we zitten eten. Nou weet ik dat een paardenbiefstukje beter smaakt dan een runderbiefstuk, maar dit rauwe was gewoon smerig. Ik heb oprecht mijn best gedaan over te geven daarna.
Nou ga ik niet hypocriet zitten doen van; ach, zo zielig een paard. Onzin een koe is net zo zielig.
Nou denken jullie; tjongejonge wat een avonturen weer Aagje. Sorry, zoveel maken we niet mee de laatste dagen, dus hier moeten jullie het mee doen.

Zondag 5 januari.

Slecht geslapen, als ik me niet voor 100% prettig voel op een camperplek, dan lig ik toch te waken als hoofdverantwoordelijke veiligheidsdienst...want Ron die slaapt direct en hoort niks. Ik wel, auto’s die komen en die gaan en wellicht allemaal reuze vriendelijke mensen met niks kwaads in de zin, maar ik kan het gewoon niet helpen.
Op naar Tropea, een supertoeristisch stadje in de zomer, maar het zal wel los lopen in de winter. Mooie rit er naar toe, maar soms valt mijn bek ook open van de rommel langs de weg, de bouwvallige woonpanden, soms helemaal verpauperd, soms maar half afgebouwd. En dan heb ik het over huizen aan zee...daar zou je in Nederland een moord voor doen en hier staan ze leeg en te verpauperen. Zal met de slechte economie van het Zuiden te maken hebben. Ook die rommel langs de weg, hoe kan je zo je eigen land vervuilen. Ik heb iets gelezen dat dit met de maffia te maken heeft. Zal dat artikel eens opzoeken en plaatsen. De maffia leeft nog hier maar zéér ondergronds, je hebt daar als toerist of bewoner bijna geen last meer van.

Tropea..

Wij vonden het een bijzonder mooi stadje.

Nog even met Wallemans over het strand gelopen en op naar het stadje Scilla, waar we de laatste nacht op het vasteland willen doorbrengen voordat we naar Sicilië varen.

Onderweg nog even warm gegeten en lekker buiten gekookt. Lijkt een idyllisch plaatje dit, maar geloof me het was een ongelooflijk troep overal. Zo jammer. Ik wil me er ook verder niet meer druk over maken, want het schijnt nog erger te worden op Sicilië. Ik probeer het maar te negeren en alleen het mooie te zien...en dat is er gelukkig ook volop.

De camperplek die we voor ogen hadden in Scilla was dicht, en weer terwijl de apps aangaven "heel het jaar open". Wat nu? Het is nog vroeg.....waarom gaan we niet gelijk naar Sicilië over varen. De gebruikelijke Italiaanse hectiek in de haven en nergens stond aangegeven waar je een ticket kon kopen. Uiteindelijk stonden we op het treinstation en werden we aangesproken door een man van de tabakswinkel, of we met de boot mee wilden? Ja graag...nou hij verkocht ook tickets. Op goed vertrouwen maar gedaan en we konden nog net met de al klaarliggende boot mee naar de overkant. Het is een korte vaart. 15 minuten. Dan zijn we in Messina en hadden er geen idee van dat dit zo’n grote stad zou zijn. Ron wurmt de bus tussen al de toeterende auto’s heen en van arremoede staan we nu midden in de stad op een afgesloten camperplaats. We doen het er maar mee.

Daar sta je dan...maar morgen gaan we los en op zoek naar mooie plekken en het Siciliaanse leven.