Dat is wel bijzonder, bijna overal in Schotland is het heerlijk rustig, behalve bij een highlight....dan kan je het wel schudden met je camper parkeren. Druk, druk...we hadden echt geluk dat we dankzij Ron zijn stuurmanskunsten een plekje vonden. Wat rondgeslenterd, afschuwelijk slecht gegeten in een pub, wat een bagger...kan er niks anders van maken. Muffe zalm, rauwe koude frites en lauwe witte wijn. Nou had GB natuurlijk een slechte naam als het om eten ging, maar dat is al lang achterhaald en hebben ze ondertussen een inhaalslag gemaakt. Helaas soms wil het toch nog niet lukken.

Na Tobermory zijn we wat landinwaarts gereden voor een slaapplek. Samen met een alleenreizende Engelse dame met hond staan we nu op een leuke rustige plek.

Vanochtend wilden we hier een wandeling maken naar een hogerop gelegen meertje. Vol goede moed en met wandelstokken en al vertrokken we. Halverwege wilde ik gewoon niet meer. Geen zin in dat gezomp en geglibber in die moerassige Schotse grond. Ik baal dan best van mezelf, maar misschien moet ik er maar aan toegeven dat ik niet meer die wandelingen kan maken van 20 jaar terug. Oud willen we allemaal worden, maar dat inleveren op conditioneel vlak, daar heb ik best moeite mee. 

Tja, en als oma de moed op geeft dan blijft er voor de eenzame wandelaar niks anders over om ook mee terug te gaan. Alhoewel hij ook gewoon door kan gaan zonder mij natuurlijk...

We zijn na deze mislukte wandeling gaan rijden richting Tobermory voor naar de ferry naar Kilchoan, het vaste land. We konden direct door rijden de ferry op, dus dat was mazzel.  Echt een prachtige tocht daarna op het vaste land en onderweg bedenk dat het gewoon bijna een overdosis aan mooie landschappen is, onwaarschijnlijk mooi. Bestaat er wel mooier? Wel jammer dat je nergens kan stoppen op de one-way trackwegen om de omgeving eens rustig te bekijken of te fotograferen. Nu staan we op een camping aan zee in de buurt van Mallaig. We moeten echt wat kleding wassen , handdoeken, ondergoed.... We hebben het laatste plekje hier, ’t is druk hier, maar ontzettend mooi.

Strandje aan de camping. We blijven hier 2 nachten. Nu op een minder plekje, maar morgen mogen we naar een plek met uitzicht op zee.

Woensdag 17 mei.

Een beetje een off-day, dat kan je weleens hebben. Het is koud buiten, echt onaangenaam, het waait, het regent. We zitten met een was van hier tot Tokyo, die niet kan drogen buiten, dus alles nat in dat kleine hokkie hier. We zitten elkaar in de weg en je kan niet eens vluchten naar buiten voor wandelingetje met de hond. Kortom een rotdag. Zodra ik dit hier schrijf overvalt mij een enorm gevoel van schaamte, hoe durf ik te klagen....potverdorrie wat een verwend mormel ben ik....en ik kan niet altijd de hormonen de schuld geven, tòch? Morgen zal alles beter zijn..

En maar klagen en dan sta je op zo’n plek. Weet je, ik denk dat het ook te maken heeft met de wind. Zo lang we in Schotland zijn waait het en dat vind ik doorgaans nooit erg, behalve als het te lang duurt, dan ga ik me irriteren en krijg ik er een soort onrust van. Zal jullie verder niet langer lastig vallen met mijn persoonlijke sorus en ongemakjes hoor.

Eergisterenavond de film The Whale op de laptop gekeken. Wat een film mensen. Ontroerend, triest, ongemakelijk...je wilt eigenlijk niet kijken, maar toch. Ik hou altijd erg van films die me wat doen, ook al is het soms niet "wat doen" op een positieve manier. Niemandalletjes zijn aan mij nooit besteed. Het moet me raken, ook al is het negatief. Okay, genoeg geleuterd nu.

Er is er hier maar één die niet stuk te krijgen is. Altijd vrolijk.

Donderdag 18 mei.

Hemelvaartdag. Het is treurig weer. We hebben snel alles geleegd en gevuld wat we nodig, nog even met Wally het strand op en wegwezen. Wij dachten echt zo op de ferry te kunnen om de korte overtocht naar Skye te maken. Niet dus! Volgeboekt voor de hele dag. Tja wat doen we dan, we moeten via Skye naar North Uist met de ferry. Eigenlijk willen we snel Skye door, dat is prachtig, dat weet ik...maar daar zijn we al vaker geweest en ons/mijn streven is toch altijd om nieuwe plekken te ontdekken. De raderen draaien dan en toen besloten via een flinke omweg naar de brug te rijden die Skye met het vasteland verbindt. Mooie route, maar wat jammer van het sombere weer.

Stoomtrein onderweg...

Ook al is het weer somber, Schotland is altijd mooi.

Het vaak gefotografeerde Donan-Castle onderweg. Gelijk een samensmelting van parkeerplaatsen, toeristen, campers...

We waren het rijden zat, maar konden niet echt een lekker plekje vinden om te slapen. Of het mocht niet, of het was niet leuk. Vrij staan in Schotland is net als in Portugal behoorlijk aan banden gelegd. Die grote witte plaag, waar ik zelf ook toe behoor worden toch vaak verwezen naar officiële camperplaatsen of campings. Jammer, want zo gaat de charme van de camper er wel af. Niet zeuren, uiteindelijk hebben toch een hele leuke plek gevonden in havendorpje Kyleakin, dat is net over de brug in Skye. Ik was hier zo’n 30 jaar terug met een vriendin en toen bestond de brug nog niet, was in aanbouw en met een jonge vent die we in Fort William ontmoet hadden zijn we hier naar toe mee gelift. Overnachten deden we toen in een jeugdherberg, maar die bestaat al niet meer zag ik net. Okay, we hebben hier een leuke slaapplek, op de pier waar voor het onstaan van de brug de ferry’s aanmeerden.

De brug die Skye met het vasteland verbindt.

Net even door het dorpje gewandeled, daarna wat gegeten ergens. Niet geweldig...maar de bediening was om op te vreten, zo lief voor Wally...ach dan accepteren we een smakeloze hap maar.

We kijken al een paar avonden naar de Amerikaanse serie 1923, dat is het vervolg op 1883 en die vonden we geweldig. Bij deze zitten we steeds te twijfelen of we nou door moeten kijken, niet slecht genoeg om te stoppen, maar zo’n hoog Bouquetreeksgehalte.

Zaterdag 20 mei.

Gisteren eigenlijk in één ruk door Skye gereden naar de ferry in Uig. Weet je, het is bijna oneerbiedig zo door Skye te jakkeren, maar we waren er 30 en 20 jaar terug ook al, en zien nu met lede ogen aan hoe het toerisme hier toegenomen is. Zo druk...en dat in mei. Ik vind ook van mezelf dat ik niet te vaak moet terug denken aan hoe geweldig het vroeger allemaal was, dan ik word zo’n ouwe zeikert . Toch doe ik dat ook uit zelfbescherming, dat niet willen terug gaan naar plaatsen waar je het vroeger zo geweldig vond. Ik kan die teleurstelling niet aan, dus daarom steeds maar nieuwe plaatsen en gebieden verzinnen. 

We hadden pas op 18.30 de ferry naar North Uist, de reis ging voorspoedig. Lekker zitten appen en lezen op de boot. Op Uist moesten we als een speer op zoek naar een plek om te overnachten, want het werd al donker. Hel stille mooie plek gevonden midden tussen de edelherten die hier talrijk zijn. Je snap wel dat ons jachthondje tamelijk hysterisch is hier en goed in de smiezen gehouden moet worden.

Slaappplek.

Alhoewel het de bedoeling was dat we in North Uist zouden blijven, zijn we vanochtend toch naar het zuidelijke gedeelte gaan rijden. Het weer is intens somber en de sfeer op het eiland is heel intrigerend, maar wel grimmig. Heel erg een eigen sfeer, die volgens mij zo kan omdraaien als de zon schijnt, maar dat doet het helaas niet. Het hele eiland bestaat uit honderden binnenmeren, die door middel van dammen en bruggen met elkaar verbonden zijn. Verder is het hier kaal, bomen zijn er bijna niet. Wij hebben ons regelmatig afgevraagd waarom er hier mensen wonen en wat ze doen voor de kost. Wat gegeten in één van de spaarzame pubs hier. Ook nog een museum bezocht over de geschiedenis van Uist, heel boeiend, dit is nooit een eiland geweest voor watjes.

Nog wat plaatjes om een beetje de sfeer weer te geven. Hoe mooi ik het ook vind, ik zat vanmiddag toch even stiekem te fantaseren over zonnig Spanje, Frankrijk....

Je weet waar je aan begint als je naar Schotland gaat en de berichten voor morgen zijn goed, maar daar kan je dan weer niet van op aan....maar dat houd je even op de been. Nu op een wat treurige camping met een ontzettend leuke eigenaar. Morgen zien we wel wel verder.

Zondag 21 mei.

En dan wakker worden en de zon schijnt, daar knap je van op. We zijn gelijk vertrokken van de camping en een mooi plekje gaan zoeken aan de zee om de dag en de nacht te verblijven. Weer een droomplek gevonden. En Uist is ook ineens veel vriendelijker om te zien. De somberheid van dit eiland komt ook een beetje door de huizen. Nergens, werkelijk nergens heeft iemand zijn best gedaan om huis en tuin wat op te fleuren met planten, bomen, struiken. Komt dat omdat die hier niet gedijen? Ik weet het niet. De pub van gisteren was ook al zo kaal en basic, terwijl dat doorgaans toch behoorlijk sfeervolle zaken zijn. Toch vind ik het leuk en mooi hier, misschien juist omdat ze helemaal geen moeite doen toerisme tegemoet te komen. Groot gelijk, blijf maar gewoon jezelf hier.

Plekkie hè..

We koken voor ons doen veel zelf deze vakantie. Ook omdat we zo’n handig ding hebben gekocht. De Cadac chef Compact op gas....geen geklungel meer op de BBQ, dus geen verkoolde maaltijden meer. Ik ben er blij mee.

Ik ga nu deze week blog publiceren. Morgen zijn we nog hier en dinsdag proberen we met de ferry mee tegaan naar Lewis Harris, een groot eiland verderop.  Dag mensen tot volgende week.