Ja, en dan je eerste vakantiefoto is gelijk een vreetfoto, het is niet anders , ik /wij verloochenen ons zelf niet...eten is héél belangrijk voor ons. Was trouwens heerlijk deze lunch in een visrestaurant in de Haan aan de Vlaamse kust. Ik Pietermanfilet en Ron schelvis

Strandvertierwinkeltje..

Stukje wandelen met Wallemans in Calais.

Dinsdag 2 mei.

Goede nacht. Gisterenavond nog een briesende Duitser die pissig was omdat Wally naar zijn hond toe kwam, met de allerbeste bedoelingen dat weet ik zeker, maar meneer en zijn hond waren er niet van gediend. Okay, maar om nou zo ontzettend tekeer te gaan..

Vanochtend zijn we al vroeg vertrokken richting tunnel, geen idee hoe dat daar in z’n werk zou gaan, ook wat betreft de petcontrol.

Dat was zo gepiept, alle papieren in orde....maar ja, toen waren we wel zeker anderhalf uur te vroeg voor de voor ons gereserveerde trein. Wat schets onze verbazing dat we zo mochten door rijden op een trein die een uur eerder ging.

Wat een prettige manier om naar Engeland te gaan, snel en comfortabel in je eigen camper...wel mis je dat ultieme Engelandgevoel van aankomen in Dover en dan de krijtrotsen zien.

Okay, en dan zijn we in Good Old England en willen we eigenlijk zo snel mogelijk de drukte van alles rondom Londen achter ons laten, dat valt niet mee...het is druk en Londen is groot. Ron moet zich in die drukte gelijk het links rijden weer eigen maken en dat gaat hem goed af, terwijl ik, als niet rijdende, regelmatig de kluts kwijt ben. Er gebeuren dingen in mijn brein die dat links rijden niet aankunnen. Gelukkig rij ik niet. Uiteindelijk werd het rustiger en zijn we iets ten zuiden van Leicester op een bijzondere kleine camping beland. Wat hou ik toch van die Engelsen, met hun humor en soms bizarre levenswijze. Op deze camping leek het wel of we in een komische Engelse serie waren beland. Eigenaresse is een amechtig piepende en slecht lopende lieve, grappige, en stokoude dame, die het alleen niet meer aan kan deze camping. Zij wordt daarom geholpen door Susan, die iets jonger is, maar eveneens bijna niet meer kan lopen, zeker 140 kilo weegt en mij al puffend en kreunend de camping heeft laten zien. Het inchecken duurde zeker een half uur door niet werkende elektronica, maar wat is het hier lieflijk en leuk.

De camping ligt midden in een klein bos vol met Bleubells, oftewel wilde hyacinten.

Wij zijn om gewicht te besparen overgegaan op de Bag in Box wijnen. We hebben een zware bijna overbeladen bus momenteel en alles wat kilo’s scheelt moeten we doen. Dan gewoon geen wijn drinken hoor ik je denken....nee, geen sprake van.

Laten we de eerste maaltijd in GB nou eens beginnen met een vegavariant, niet omdat ik bewust vega ben, maar omdat ik het vaak ook best lekker vind. Hier een geitenkaastaartje, sojabonensalade en falafel met humus. Gewoon kant en klaar gekocht ergens, dat dan weer wel

Woensdag 3 mei.

Heerlijk geslapen. Nog even troubles met Herr Ronnie, die stond n.l met een muntje van 20 penny te douchen en nog maar net ingezeept stopte de douche en ging het licht uit, lichtelijk geirrriteerd met zijn hoofd nog in het sop kwam hij een nieuw muntje halen. Al om al, een camping om te onthouden, lief, leuk en authentiek..

Vertrokken richting Blackpool...jawel Blackpool, volgens mij de lelijkste en ergste badplaats die er bestaat...maar wij houden soms wel van een beetje lelijkheid en dan vooral om ons te verbazen. Blackpool is de badplaats die zich van oudsher richt op "the working class", veel vertier, vreetgelegenheden, waarzegsters en ontzettend veel lelijkheid. We hebben er zo’n 7 kilometer doorheen gewandeld en ons verbaasd, over het verval, over het publiek, over de stad zelf, die zijn best heeft gedaan een heuse tamelijke deftige boulevard te bouwen om de badplaats nog enigzins cachet te geven, maar zelfs dat heeft niet mogen baten. We hebben ons ogen uitgekeken..

Een glimp opgevangen van het aankomende huldigingsfeest van Charles, hoewel ik gisteren van de oude dame op de camping begreep dat het met zijn populairiteit niet best is.

De achtbaan van Blackpool, die was bij opening de grootste, snelste en steilste ter wereld. Ik had wel gewild, Ron ook...maar we hebben Wally bij ons hè. De excuushond...

Op een gegeven moment waren we er allebei heel erg moe van, dat vertier, die bingohallen, gokhallen, fish and chipszaken. Ook een beetje ruzie-achtige sfeer hing er w.s door dat er al vroeg alcohol in het spel was. Maar we vonden het een belevenis, en weer alsof we in een typisch Britse serie terecht waren gekomen. Iedereen lult ook tegen je in Engeland, meestal met Wally als aanleiding. Die wordt echt constant aangehaald, een dame wilde hem zelfs inruilen voor haar zoontje, zo leuk vond ze hem. Wally gedijt daar prima bij, aandacht, aandacht...wat wil een hond nog meer. Nu op een rustige slaapplek, zo’n 16 kilometer van Blackpool, in Fleetwood. Achter de duinen, dus morgen even een strandwandeling voor we verder trekken.

Donderdag 4 mei.

Rustige nacht en vanochtend vroeg even met Wall naar het strand voordat we verder trokken. Voor we het wisten waren we via de M6 Schotland ingereden. We, oftewel ik, heb erg de neiging gelijk door te jakkeren naar Oban, om over te varen naar Isle of Mull. Beetje onzin is dat wel, we hebben tijd zat. Besloten wat rustiger aan te doen en via het leuke plaatsje Moffat, de Scottisch Borders ingereden op zoek naar een mooie wilde slaapplek. Het weer loopt niet over, het regent en stormt best hard, maar mooi is het hier wel. Slaapplek gevonden aan een mooi stuwmeer en daar staan we midden tussen de schapen die allemaal één of meer lammetjes bij zich hebben.

Hoe houden we The Wall in toom, want die mag onder geen beding achter die schapen aan, en doet niks anders dat loeren op die beesten. Tot nu toe gaat het goed, maar je moet hem wel constant in de smiezen houden.

vrijdag 5 mei.

Goed geslapen ondanks de storm en we stonden ook weer op een plek met geen internet en zelfs geen belverbinding. Moet ik maar aan wennen, want dat zal vaker zijn in Schotland.. In de avonduren kijken we naar de Engelse serie "Happy Valley", het laatste seizoen. Spannend, en heel goed geacteerd. Wij wilden vanochtend een wandeling maken naar een waterval iets verderop. Daar aangekomen bleek het een onzettend zware en alleen maar stijgende wandeling te zijn, en dat moest ook nog eens met een aangelijnde Wally, want geen loslopende honden daar. Dat trek ik niet, dus maar overgeslagen en wat gewandeld rondom de parkeerplaats. We hadden ondertussen ook weer belverbinding en de Man werd gelijk  gek gebeld en geappt door zijn clientèle. Dat blijft maar doorgaan, ondanks dat we weg zijn. We leven er een fijn leven van, die verdiensten, dat wel natuurlijk.

Slaapplek van gisteren, helemaal alleen. Het lukt me even niet op mijn foto’s tussen mijn verhaal van gisteren te plaatsen, dus doe ik het hieronder.

Daar staat tie, als een soort Braveheart...

Nu de foto’s van vandaag 5 mei.

In de verte de waterval, die conditioneel voor mij niet haalbaar was. Moet er altijd even inkomen, wandelen in de bergen. Komt goed, komt goed....zeg ik hoopvol.

Tja, en toen wilden wij op zoek naar een camperplaats of camping met stroom en andere faciliteiten, en waren helemaal vergeten dat dit én het weekend is van de kroning van Charles en daarom ook een Bank-holiday, dat betekent dat de Britten een extra lang weekend hebben en vaak massaal gaan kamperen. Overal en alles vol. Na wat zoeken staan we nu op een lelijk gedrocht van een camping, maar gelukkig was er plek voor één nacht.

Maandag 8 mei.

Een paar dagen niks geschreven. Het is hopeloos hier in Schotland met de internetverbinding, vaak zelfs nieteens belverbindig, althans niet als je vrij wilt staan zoals wij. Ondertussen was het zaterdag en zijn wij richting de Schotse Hooglanden gereden. Het weer is wisselend en waarschijnlijk typisch Schots. "Four seasons in one day", Regen, kou, mist en ook de zon zo nu en dan, het hoort erbij. We hebben weer zin een mooie plek in de natuur...een beetje richting Oban, want daar willen we spoedig op de ferry naar het eiland Mull.

Onderweg kwamen we langs de Drovers-inn, één van de oudste herbergen van Schotland, en als je de verhalen mag geloven spookt het er verschrikkelijk. Een meisje is er vlakbij verdronken doordat zij haar pop wilde redden die in de rivier viel en weg stroomde, dat meiske schijnt er flink huis te houden in de nacht. Leuk verzonnen natuurlijk om toeristen te trekken.

We vinden een mooie slaapplek langs het prachtige riviertje de Orchy. Het is een parkeerplaats van The Scottisch Forestry en daar mag je altijd overnachten met je camper. Langs heel de rivier stonden tentjes en mensen die een vuurtje stoken. Zo leuk, de tent is toch wel het ultieme kamperen en in schotland mag dat overal, zolang het niet verboden is.

Slaapplek...lijkt rustig, maar de hele parkeerplaats stond vol met jongelui, die overigens heel rustig waren.

Wel een wat lugubere buurman met dit achter zijn voorruit...

Daar staat in de verte onze Kolonel. We hebben een beetje gelummeld op deze plek voor twee dagen. Wat gewandeld, gelezen, gegeten, gedronken....geen internet, geen belverbinding, zelfs geen radio. Ook weleens prettig, maar toch merk je dat je zulke prikkelarme dagen niet meer gewend bent, en dat ik er na twee dagen zelfs een beetje onrustig van werd. Misschien moet ik eerst nog wat meer in de relaxmodus komen. Maar mooi was het hier wel..

En dan nu vandaag dinsdag 8 mei zijn we richting Oban gereden. Om over te varen naar Mull en eerst nog een nachtje op een camping voor de broodnodige wasjes e.d . Ook heerlijk geluncht in Oban, mossels om je vingers bij af te likken.

Ohh, ik vergeet helemaal te melden dat we onderweg hier naar toe nog een wandeling gemaakt hebben naar Castle Kilchurn dat prachtig in een meer lag, helaas waren ze volop aan het verbouwen, dus geen toegang..

50 kleuren groen, dat vind ik zo typisch Schots..

Nadat we vanmiddag wat door Oban gebanjerd en gelucht en boodschappen gedaan hadden op zoek naar een camping, gevonden en wilden we online tickets naar Mull boeken. Wat blijkt, het is nu maandag en donderdagavond is er pas plaats op de ferry voor onze bus. Toch maar geboekt, maar ik schrik hier van...zal dat betekenen dat we alle overtochten ruim van tevoren moeten reserveren? Dat druist toch wat tegen het gevoel van vrijheid in dat we graag hebben als we op pad zijn. Of is het omdat Isle of Mull toch wel één van de meeste populaire eilanden is? Het is begin mei, en nu al zo druk op de ferrys, bahh

Weet je, het is bijna niet normaal hier in Engeland en Schotland. Iedereen, werkelijk bijna iedereen wil met Wally kroelen. Heel soms een enkeling niet en dan staat Wally helemaal verbouwereerd te kijken, van "huh joh,  je vergeet wat"

Okay, vanmiddag dus snel een bestuursoverleg tussen ons twee...welke kant gaan we uit voor de aankomende drie dagen? Ik ga nu straks eerst het eerste gedeelte van de website publiceren. We hebben net een simkaart met onbeperkt data gekocht, dus ik kan eindelijk helemaal losssss....