Melkachtig groen water.

Baggerbende maar dat zal Waldolala een worst zijn.

Deze lieve witte hond heeft heel de wandeling met ons mee gelopen. Type waakhond dat hier vaak gebruikt wordt, maar zo speels en vriendelijk, dat we twijfelden of het niet gewoon een zwerfhond was.

Uiteindelijk bij de camper de hond maar wat voer van Wally gegeven en zijn we vertrokken. Tja de Abruzzen was de bedoeling, maar de route ging ook nog een stuk langs de Oostkust richting Pescara.....en we houden zo van de zee en een lekker vers visje op ons bord, dus konden we de verleiding niet weerstaan om toch nog maar een nachtje aan zee te gaan staan. Ik had overigens kunnen weten dat de Oostkust helemaal niet aantrekkelijk is. We waren hier ook op weg naar Griekenland en toen waren we blij dat we op de ferry naar Griekenland konden. Dus, buiten dat het ook flink regende, waren we niet bijzonder enthousiast over wat we zagen en zijn na een heerlijke lunch, toch vertrokken richting Abruzzen.

Mossels, oftwewel Cozze zoals ze hier heten. Ze zijn anders dan de onze of de Franse, maar zeer veel smaak en veel groter. Genoten!

We staan voor vannacht en morgen aan de rand van Parco Nazionale della Maiella.

Vlakbij het punt waar de wandelingen beginnen deze kloof in, maar dat gaan we morgen doen.

Dinsdag 4 februari.

Ontzettend slecht geslapen vannacht, kan zo maar gebeuren. Dan ligt het verwende ventje zo in de weg. Die ligt altijd met gespreide benen en voorpoten in de lucht tussen ons in boven op het dekbed. Dat geeft niks als je goed slaapt, maar lig je wakker en te draaien dan wijkt hij voor geen meter, lig jij bloot en meneer slaapt lekker door. Ik heb het overigens over Wally, niet Ron...:-)

Okay, vanmorgen de kloof in. Op een paar kilometer lopen moet een mooi kloostertje liggen uitgehakt in de rotswand van de kloof. Helaas werd ons na een kilometer door werklui verboden om verder te lopen. Instortingsgevaar. Erg jammer.

De mannen...

Wat ben je klein en nietig te midden van zulke indrukwekkende natuur.

Op de terugweg zien we bus alweer staan.

We gaan rijden nu richting Toscane, want daar willen we uiteindelijk ook nog wat dagen rondkijken, maar eerst door de Apenijnen/ Abruzzo, mooie langschappen onderweg met besneeuwde bergtoppen. Eigenlijk willen we een nachtje op een camperplaats met voorzieningen. Hard nodig, maar alles met voorzieningen is gesloten voor de winter. Duidelijk een minder toeristisch gebied dit.

Lunchplekje onderweg. De vogeltjes kwetteren hier alsof het een lieve lust is. Voelt als voorjaar.

Daarna dachten we naar een camperplaats met voorzieningen te rijden. Aangekomen was het best een prima plek, maar alle voorzieningen afgesloten. We blijven toch maar. Morgen verder richting Toscane..

Woensdag 5 februari.

We kijken in de avonduren naar het 3de seizoen van The Bear, gaat over het restaurantwezen in Chicago en is soms onnavolgbaar, maar zo geweldig geacteerd, een genot om naar te kijken, maar ook alle culinaire bereidingen in de serie...mijn hemel, ik zit soms gewoon te kwijlen. Prachtig in beeld gebracht allemaal.

Okay vannacht best hard gevroren en vanochtend daarbij een heerlijke zon. Op naar Toscane...

Onderweg kwamen we borden tegen die naar Cascata delle Marmore leiden. Toch maar even van de weg af om te kijken. Inmens grote parkeerplaatsen en ticketverkoop, dus in de zomer moet het erg druk zijn hier. Wij waren vandaag de enige en hoefden niks te betalen.

Ik zeg hier Cascata delle Mormelle, maar dit moet Marmore zijn....

Doorgereden tot Orvieto en daar op een camperplaats gaan staan met alle voorzieningen...en wat blijkt, Orvieto is ook nog eens een hele mooie oude stad en daar staan we vlakbij. Ik kende de naam alleen van de gelijknamige wijnen.

Wij staan beneden in de nieuwe stad, maar met deze funicolare, een soort klein treinwagonnetje, ben je zo boven. Een stad die we onverwachts heel mooi vonden, heel veel kunstwinkeltjes en het oude gedeelte is autovrij. Ergens heerlijk gegeten, wat rondgeslenterd en met de funicolare weer naar beneden.

Als een volleerde amazone in zijzit...

Op de camperplek nog een tijdje in de zon buiten gezeten. Fijne dag, straks lekker badderen en morgen weer verder...

Donderdag 6 februari.

Goed geslapen, ondanks de hogesnelheidstrein die hier steeds voorbij dendert. Min 5 graden vannacht. Echt een hele goede en nuttige camperplaats dit, zulke mooie en ruime voorzienigen ben ik nog niet tegen gekomen deze reis. We gaan richting Bagni di San Filippo, daar heb je warmwaterbronnen en wij hadden de hoop dat we daar de enigen zouden zijn. Niet dus...maar een klein stukje klimmen en klauteren hadden we een mooie waterkom voor ons zelf. Ik had gedacht lekker in mijn blote kont te kunnen badderen, maar gezien de drukte toch maar in mijn ondergoed. Heerlijk relaxen in het warme water, maar bbrrrr koud als je er uit komt.

Melkachtig heerlijk warm water met veel kalk er in. We waren wit uitgeslagen daarna, maar helemaal verkwikt.

Daarna zijn we naar een P4N plek gereden. Prachtig mooie rustige plek. We zitten in de zon buiten en eten wat, we lezen wat, we appen wat en hebben weer een prima dagje.

Mooi Toscaans aandoende plek, aan een rivier...Wally kan gewoon vrij rondstruinen. Morgen duiken we verder Toscane in, nog even uitvogelen welke route. We zijn in 2009 al eerder in Toscane geweest, toen met het vliegtuig en huurauto en ontzettend veel gezien, het zal dus wel het feest der herhaling en herkenning worden morgen.

Vrijdag 7 februari.

We zijn gisterenavond begonnen aan de serie The last of Us, diverse prijzen gewonnen en hoog gewaardeerd door iedereen. Tja, het blijft bij één aflevering bij ons. Het is een post-acopalyptische drama serie, en daar heb ik, en Ron ook, altijd wat moeite mee. Dus morgen eindelijk seizoen 2 van Oogappels kijken, wij lopen jaren achter met die serie.

Vanochtend een mooie route gaan rijden naar Pienza, door mooi typisch Toscaans landschap. Het lijkt hier altijd net alsof er een fluwelen deken door het landschap ligt, buiten dat doet Toscane altijd zo deftig en rijk aan. Hier geen afbraakgebouwen, rotzooi langs de weg, of ander soort lelijkheid. De mooie stadjes zijn gewoon openlucht musea en zelfs in de winter behoorlijk druk met toeristen. Als ik stiekem heel eerlijk moet zijn geef mij dan maar die halve afbraakstadjes in het zuiden, met nog een soort echtheid. Desalnietemin was Pienza erg mooi, later nog naar Montalcino gereden. Ook mooi, ook keurig.

Pienza.

Pienza is beroemd om zijn Pecorino-kazen.

Na Pienza rijden we naar Montalcino, we willen lunchen en de beroemde wijn uit deze streek proeven. Brunello!

We treffen een Enoteca waar we alles, ook de hele kostbare wijnen per glas kunnen bestellen. Brunello de Montalcino per glas, mijn hemel wat heerlijk, daarbij overheerlijke Porchetta. Je kan in deze zaak zelfs een kaartje opladen en dan binnen van alles slokjes proeven via een automaat. Niet gedaan, we moeten nog rijden vanmiddag.

Het ventje kan het ook met iedereen vinden hè..

We gaan rijden en hebben zo de vaart erin dat we al voorbij Livorno zijn nu. We denken er over gauw de oversteek te maken naar Frankrijk en daar, als het weer goed is, nog even in het zuiden te blijven. Heb ook wel weer behoefte aan wat anders na bijna 2 maanden Italië. Staan nu op een aparte camperplaats, op een soort jachthaven aan een kanaal. Zal morgen even foto’s maken, nu is het donker.

Zaterdag 8 februari.

Geen foto’s gemaakt vanochtend want het stortregende, gauw douchen , betalen en rijden maar. We hadden nog net in Italië een camping in gedachten midden in de natuur , groen mooi en rustig. Nou dat leek ons wel wat voor een paar dagen...helaas, helaas zoveel regen onderweg dat we er vanaf gezien hebben. Onderweg ergens bijzonder lekker geluncht, boodschappen gedaan en nu staan we op een drukke camperplaats in Diano Marina...één van de weinige plekken aan deze kust met zicht op zee. Ik kan me voorstellen dat het het hier met mooi weer een paar dagen uithoudt, maar nu is het koud en regenachtig. Wandelen met Wally is hier ook problematisch, dus beraden we ons straks even wat het plan is.

Soms heb ik ineens het gevoel; ik wil naar huis!! Ik ben verzadigd! Vooral als het weer niet mee zit. We kijken even naar de weersvoorspellingen en die beloven dat het na morgen, maandag dus weer beter wordt in het zuiden van Frankrijk. Dubbele gedachten, enerzijds naar huis willen en anderzijds toch nog graag even genieten in Frankrijk.

Uitzicht vanaf de camperplaats.

Zondag 9 februari.

Na een stormachtige nacht vanochtend de zon, dus blijven we hier nog een nachtje. We wandelen in de ochtend richting de stad en boulevard. Het is erg druk en eigenlijk heel leuk. Italianen staan in groepjes druk te praten op de boulevard in het zonnetje, of zitten op terrasjes in de zon een espresso te drinken. Allemaal dik ingepakt met mutsen en sjaals om, terwijl Ron en ik ons peentjes zweten. Het is echt zo’n zondag hier, gezinnen, families, alles loopt te flaneren. We lunchen ergens wat en wandelen weer terug, Wally los op het strand en dat is hier geen probleem in de winter, in het seizoen echter ondenkbaar.

Vanmiddag op de camperplaats nog even lekker in de zon gezeten, en dan is het volgens de berichten afgelopen met het mooie weer.

Arrivederci bella Italia....

Het zal onze laatste nacht in Italië worden, morgen naar La douce France. Onze plannen? Werkelijk geen idee, we laten ons leiden door het weer.