Twee nog orginele huisjes die vroeger gewoon waren hier. Bijna allemaal vervangen ondertussen door tamelijke saaie bouw, maar w.s wel bestand tegen kou en storm.

Daar sta je dan alleen..
Duurde maar even hoor. Nu staan we met een campertje of drie

En dan zit je ’s avonds met je dikke winterjas buiten te eten

Wij dachten morgen de oversteek naar Lewis/Harris te maken, maar dat gaat niet lukken. Is een kleinere ferry, dus er kunnen weinig campers mee. Woensdagavond kunnen we pas mee. Ook weer niet echt een straf om hier te moeten blijven. Zo nu lekker verder lezen in mijn boek. Nou ja "lekker", dat dan ook weer niet Ik lees het boek van Israel van Dorsten, de jongen die onsnapte van zijn geestezieke en geloofswaanzinnnige vader uit Ruinerwold. Het is afschuwelijk, ik ben op de helft en het is gewoon één grote hallucinatie waar die jongen in geleefd heeft.

Dinsdag 23 mei.

Omdat we pas morgenavond de ferry hebben moeten we de tijd zien te vullen hier op Uist. Niet erg, maar om hier op deze plek te blijven is niet echt een optie. Het is koud en het stormt behoorlijk. Wat wel grappig is dat Uist zo stil en niet toeristisch is dat je steeds dezelfde campers overal weer tegenkomt. De Engelsman met de Bedlingtonterriers stond hier ook weer naast ons. Je ziet veel alleenreizenden met hond hier en dat meestal in een klein VW busje. We zagen op de kaart dat er hier op het eiland nog een Circle of stones uit de oudheid moest zijn, dat dan maar een gaan zoeken en bekijken.

The circles of stones. Het had niet veel gescheeld of we waren ze zo voorbij gewandeld. Zal straks nog eens even naar wat meer informatie gaan zoeken over die stenen.

Nou gingen we vanmiddag lunchen in een gerenommeerd hotel/restaurant hier. Werd zelfs in de Michelingids vermeld, dus zaten wij er vol verwachting. Sorry, wil niet weer zeuren, maar het eten was zo ondermaats, terwijl de prijs echt bovenmaats was. We moeten dat hier maar niet meer doen, dat is zo zonde van het geld.

Doorgereden naar het met een dam verbonden eiland Berneray. Vanaf hier vertrekt de ferry naar Harris/Lewis. De zon schijnt ondertussen maar het stormt genadeloos. Geeft zo’n onrust in mijn hoofd joh. We hebben wel weer een subliem plekje gevonden om te overnachten.

De dappere Dodo’s doen hun best op het strand...

Zaterdag 27 mei.

Een paar dagen niets kunnen schrijven. Geen wifi, en zelfs geen telefoonverbinding. Ja op de ferry naar Harris, maar toen lag mijn laptop in de bus. We hebben de oversteek dus gemaakt van Uist naar Harris.

Op de ferry..

De aankomst op Harris is overweldigend. Je komt van het ietwat sombere (maar wel mooie) Uist ineens in een overdonderend mooi landschap, de hele sfeer is hier ook wat frivoler, de huizen wat kleuriger. We keken onze ogen uit. Pech was wel dat we zo laat aankwamen met de bus dat we met moeite een slaapplek konden vind, althans de allermooiste P4N plekjes waren bezet. Uiteindelijk naast een begraafplaats en de zee een plek gevonden, dat hier trouwens overal...een begraafplaats met gedoogplek voor camper erbij. Rustig is het er zeker.

De volgende dag wat gaan toeren en de ohhhs, en ahhh,s zijn niet van de lucht. Ook hier kom je steeds dezelfde campers tegen. Buiten al dat landschappelijke schoon is hier weinig....weinig winkels, weinig restaurants. We zijn bijna door onze voedselvoorraad heen en als je dan eens een kleine kruidenier tegen komt zijn alle schappen bijna leeg. Vanavond uit pure armoede maar een blik witte bonen in tomatensaus op getrokken om de maag te vullen, met wat chips en nootjes en een crackertje.

Onderweg rijd je zo door de tuin van dit privé kasteeltjes, is gewoon de doorgaande weg.

En nu staan we op een camperplek met dit uitzicht. Toch is het allemaal goed geregeld op Harris/ Lewis. De nationale Trust heeft op meerder plekken douches en andere voorzieningen geregeld en meestal mag je er ook overnachten. Soms betaald, maar ook soms vragen ze een vrijwillige bijdrage die je dan in een boxje achter kan laten.

Ik lees nu dit boek. Leest als een trein en het is ontluisterend om te lezen hoe een intelligente man gemanipuleerd kan worden.

In de avond een potje Rummicub, en omdat ik dat spel Ron heb moeten leren was ik lange tijd als eerste uit...tot dat meneer het ging snappen. Je snapt wel dat er nu voor mij bijna geen lol meer aan te beleven valt hè...:-)

We zijn ook nog een wandeling gaan maken naar een Eagle-observatorium hier in de bergen. Er moet een nest zitten. Hoewel de wandeling prachtig was hebben we  niets gezien.

Ergens een bijzonder smakelijke houtoven pizza genoten.

Maar die pizza was zo godsgruwelijk pittig dat mijn ogen er van traanden en mijn neus er van ging lopen.

Het wordt gewoon saai om te lezen lijkt mij, maar vannacht weer op een prima plekje van de Trust gestaan, vlakbij de Black Houses, die we morgen wilden gaan bezoeken....echter vannochtend zo’n harde regenbui met wind, dat we het maar voor gezien hielden.

Er loopt hier een route die langs verschillende cirkels of stones gaat, dit was de eerste en ik sta hier de zon te aanbidden die zich in geen velden of wegen laat zien vanmorgen.

De 2de die we bezochten, eigenlijk de mooiste en daardoor ook de drukst bezochtste. Als je er over na denkt dat deze stenen al 3500 jaar voor christus geplaatst zijn en veelvuldig voor allerlei rituelen, samenkomsten gebruikt werden dan zou ik zo graag eens terug in de tijd willen kijken.

Op Uist, maar ook op Harris Lewis zie je ze nog erg vaak, en ze zijn ook gewoon nog in gebruik. W.s omdat wifi hier vaak laat afweten.

De laatste wat nikserige foto. Dit is een gedeelte van Lewis van het eiland. Een mooi gebied, maar ook een groot gedeelte helemaal niks en alleen maar turf en rotsgrond. Hier heeft Stanley Kubrick in 1968 de film A Space Odyssey opgenomen, dit moest het maanlandschap voorstellen.

Zo nu ga ik zo als een speer deze week publiceren. Morgen varen we weer naar het vasteland, naar Ullapool. Wat waren het bijzondere dagen op de eilanden Uist en Harris/Lewis. Zo mooi, zo ruig. Het lijkt wel of hier het weer gemaakt wordt. Heel Schotland had mooi weer, behalve wij hier op de eilanden. Hoort er bij en draagt bij aan de sfeer hier....hoewel ik nog steeds soms fantaseer van een terras in de zon met een mooi glas wijn en wat lekkers op mijn bord.

Laat een berichtje achter, dat vind ik zo leuk. Tot volgende week..